Ráðunautafundur - 12.02.1980, Qupperneq 44

94
RAÐUNAUTAFUNDUR 1980
FANG ÁA AÐ SUMARLAGI
ðlafur R. Dýrmundsson,
BúnaÖarfllagi íslands.
I. Inngangur
Frá fornu fari hafa ær hlr á landi verið látnar fá fang á
tiltölulega stuttu tímabili aÖ vetrinum, einkum í seinni hluta
desember og byrjun janúar, þannig aö sauöburöur er aö mestu
bundinn viÖ fáeinar vikur á vorin. Er þá reynt aÖ nýta hinn
kjarnmikla vorgróöur fyrir lambflö, og miöaÖ við búskaparskil-
yröi hlrlendis er þetta mjög ákjósanlegur burðartími áa.
Rannsóknir síðustu árin sýna (sjá Frey 73. árg., 19. tbl.
1977, bls. 715), aö fullþroska íslenskar ær geta haft regluleg
beiðsli allt frá seinni hluta nóvember og fram í maí. Mætti
nefna þetta hinn eðlislæga fengitíma áa til aðgreiningar frá
því stutta tímabili (fengitíma) aö vetrinum, þegar bændur leiöa
hrúta til ánna. Því má ætla, aö flestar íslenskar ær geti bor-
iö, hvenær sem er, á tímabilinu frá seinni hluta apríl og fram
í september. Frekari rannsóknir hafa sýnt (sjá Frey 75. árg.,
12. tbl. 1979, bls. 374 og 391), aö stöku ær fá fang á sumrin
og haustin og bera aö vetrarlagi. Þannig eru tiltækar heimild-
ir um buröi í öllum mánuöum ársins. Um sjaldgæf fyrirbrigði er
aö ræða, jafnvel svo, aö á mörgum búum eru þau óþekkt með öllu.
Athyglisvert er, aö burðir á óvenjulegum árstíma og endurtekn-
ingar á slíkum buröum hjá einstökum ám, virðast mun algengari
meðal mislitra áa en hvítra, og bendir þetta til tengsla viö
litarerföir. Þess eru dæmi, að ær beri tvisvar á sama árinu,
t.d. að hún beri á venjulegum vortíma og síðar aftur upp úr
miöjum vetri, eöa, aö fyrri buröurinn veröi að haustlagi og sá
síðari vorið eftir.