Ráðunautafundur - 15.02.2001, Side 86

Þorroþrasll
Kristján Jónsson - Þjóðlag
Nú er frost á Fróni,
frýs í æðurn blóð,
kveður kuldaljóð
Kári í jötunmóð.
Yfir laxalóni
liggur klakaþil,
hlær við hríðarbyl
hamragil.
Mararbára blá
brotnar þung og há
unnarsteinum á,
yggld og grett á brá.
Yfir aflatjóni
æðrast skipstjórinn,
harrnar hlutinn sinn
hásetinn.
Horfir á heyjaforðann
hrvggur búandinn:
„Minnkar stabbinn minn,
Magnast harðindin. -
Nú er liann enn á norðan,
næðir kuldaél.
yfir móa og mel
myrkt sem hel.“
Bóndans býli á
björtum þevtir snjá,
hjúin döpur hjá
honurn sitja þá.
Hvítleit hringaskorðan
huggar manninn trautt:
Brátt er búrið autt,
búið snautt.
Þögull Þorri heyrir
þetta harmakvein,
gefur grið ei nein,
glikur hörðum stein.
engri skepnu eirir,
alla fjær og nær
kuldaklónum slær
og kalt við hlær:
..Bóndi rninn, þitt bú
betur stunda þú.
Hugarhrelling sú,
er hart þér þjakar nú,
þá mun hverfa, en fleiri
höpp þér falla í skaut.
Senn er sigruð þraut,
ég svíf á braut.11