Svava - 01.04.1899, Blaðsíða 12

anna, sem af því leiddi og hin sívaxaudi fjávmunalegu
vandvæði víkisins, gáfu víkulegt efni til umvæðu; sama
tilfellið vav með hina pólitisku stefnu þingsins. Voltaive
hafði daglega tækifævi til að sjá þingmennina í dóms-
málahöllinni, því þangað vav faðiv hans þá fluttuv, eftiv
að hann vav gerður að fjárstjóva , vegna þess að hann
svona unguv vav daglega áheyrandi pólitiskra umvæða’
vaknaði hjá honum lifandi áhugi fyviv pólitik löngu fyv
en hjá öðvum, sem hann bav í bvjósti alla æíi.
Að síðustu má ekki geyma því, að Voltaire öðlaðist
mikla bóklega þekkingu sem bavn. Sá skáldskapuv sem
einkum hreif hann, varhinn eldvi franski sjónleikja-skáld-
skapUv, eins og Covneille, Eacine og Molióve gerðu hann
úv garði, heimsádeilu- og háðkvæði Boileans og hörpu-
Ijóð Jean Baptiste Bousseaus, sem öll hafa farið sömu
leiðina og oitt þeirva, nefnilega „óður til ódauðleikans",
sem Voltaire sagði um að vavt mundi ná þangað sem
nafnið benti á. Þenna skáldskap einan, og engan annan
aðhyltist hann í æsku sinni og tók sér til fyrirmyndar.
Kenningin um listasmekk þeirra tíma, er áleit að búa
mætti til skáldskap eftir vissum reglum, styrkti hann að
eins í aðdáun sinni á skáldskap þeim er hann aðhyltist.
Eins og nú hefir vevið tekið fram, fæddist Voltaivo
undir mjög hagstæðum ytri kringumstæðum, vandist