Svava - 01.04.1899, Blaðsíða 27

- 459—
bi'agði, ‘slíkt hefir ekki komið fyrir í öll þau mörgu ár
sem ég hef verið hér‘.
’Þá verð ég sú fyrsta af þeirri tegund', mælti lafði
Arden. ‘Ég er komin til að spyrja hvort ég megi eyða
hér því sem eftir er æfinnar. Ég er hér komin til að
bjóða fram alt sem ég hef í annara þarfir, líkamann til að
vinna, heilann til aðhugsa og hjartað til að elslca, Ef þú
vilt hlusta á sögu mína, þá getur þú sjálf dæmtum hvort
ég er sek eða ekki. Það er algerlega á þínu valdi að
taka við mér eða hafna mér. Síðan sagði hún Monicu
æfisögu sína út í æsar og hlífði sjálfri sér ekki hið ininsta.
Það tók hana langan tíma að segja söguna, en for-
stöðukonan hlýddi þó á hana með mestu athygli alt til
enda, og var auðséð á svip hennar að hún efaði ekki að
sagan væri sönn. Hún lét jafnvel í ljósi hluttekningu
sína, þegar atriðið kom sem mestum skugga varpaði á
sögukonuna, en það var að hún skyldi giftast Arden lá-
varði án þess að segja honum allan sannleikann, því það
vissi liún að var dökkvasti bletturinn á æfiferli hennar.
Þegar kifði Avden hafði lokið sögu sinni, horfði hún
með .eftirvæntiugu á hið göfuga andíit tilheyranda síns.
Hefurðu nokkurn tíma heyrt sögu, svipaða þessari i ‘
spurði liún.
’Hei', var alt sem Monica svaraði.