Svava - 01.04.1899, Blaðsíða 9

—441 —
þeir, eftir því sem séð verðuv, álitu persónulánsan. ívir
voru sannfærðir um, að mannimim væri meðskapað að
geta einnig með skynseminni J)ekt og játað þann guð,
sem andi hans lét hann finna. Þeir voru algerlega and-
stæðir þeim kenningum kirkjunnar, sem voru gagnstæð-
ar kröfum mannlegrar skynsemi eða skyldum raaunúðar-
innar og kærleikans til náungans. Eftir þeirra skoðun
hafði maður enga heimild til að ímynda sér, að guð op-
inberaði sig í þymirunna, né til að álíta hann grimma
hefndargjarna veru. Niðurstaða skoðana þeirra viður-
kondi þann guð, sem er góður, þá trú, sem samanstendur
að einföldum siðferðislögum og andlegu umburðarlyndi—
3 skilyrði, er, sem guðsverutrú, sem eðlileg trúarbrögð
og sem andleg umburðarsemi, mynda aðalinnihald upp-
lýsingartfmans.
í þessum flokk manna, er á trúar-ofstækis tímanuin
aðhyltist þessar andastefnur, var Arouet og kona hans að
jafnaöi. Þannig atvikaðist það að Ýoltaire fæddist í
ríkum og frjálshyggjandi miðdepil, sem var mitt á milli
aðals- og borgara-stétta. Hann sá fyrst dagsins ljós 21.
nóv. 1694. Sem barn var hann mjög heilsuveillj er or-
sakaðist af því, eftir því sem lesa má í bréfi ættarinnar
frá þeim tímum, að móðir hans missté sig og datt voðalega,
skömrnu áður en hann fæddist. Vegua þessa var skírn