Svava - 01.04.1899, Qupperneq 14

—446—
legu og lingfrœðislegu tilliti, og er þelta eiukum þakkað
hinum yiturlegu, en jafnframt strengu lögurn Sólons og
Lýkúrgusar.
Demosþenes (sem ef til vill liefir oflofað fornöldina
eins og oss hœttir við) segir svo um Aþenu : „A þeim
ilögum var þjóðveldið auðngt, en enginn einstaklingur
gat hafið sig hátt yfir meðbræður sína sökum auðlegðar
sinnar. Þó að menn vissu þ;í hvar Miltiades, Aristides,
Þemistókles ættu heima, var það ekki af því, að heimili
þeirra væru stærri eða skrautlegri en annara. Að oins
ríkið bygði hallir íí þeim tímum. En“, segir Demosþen-
es ennfremur, “nú er ríkið orðið fátækf, en fáeinir menn
orðnir stórauðugir; þeir liafa keypt alt landið, þoir byggja
stórar hallir, veglegri en byrggiuar ríkisins. 0g jafnframt
lifir allur þorri meðbræðra þeirra svo auinu lífi, að þeir
éiga ekki þurt brauð til morgundagsins.
Þannig leit það útá dögum Demosþenesar og sjáif-
sagt löngu áður, Þjóðfólagslegu hagfræðislóg Sólons voru
lögð til liliðar sem óhentug. Þau löe- takmörkuðu auð-
magn borgaranna, og lögðu heguingu við að lifa afvöxt-
um eigna sinna eingöngu. Þeim, sem það gcrðu, mátti
hegna fyrir iðjuleysi. Fátækliuga gáfu þau lausa við
skattgjald, en skatt af eign létu þau margfaldast að sama
skapi og eiguin óx, uns oignin hætti að geta vaxið sökúm