Svava - 01.04.1899, Blaðsíða 34

-466—
’Ég skal útvega þaö fyrir þig‘, mælti hún.
Sjúklingurinn hló þegar hann sú biun glitrandi drykk
buna freyðandi ofau í staupið.
’Þetta er drykkur sern er hjartastyrkjandi', rnælti
hann, en hún fór að hngsa uru hvernig hún ætti að búa
slíkt hjarta undir dauðann. Ilún gekk til haus með
þeirri undarlegu liugmynd að hún þekti málróminn, sem
hún hafði ekki getað hrundið úr huga sér. 2sTú sá hún
andlit hans í fyrsta sinn. Það var hrein furða að hún
skyldi ekki missa staupið úr liöndum sér; að hún skyldi
eklci hljóða upp yfir sig af skelfingu, að hún skyldi ekki
hníga niður í fyrsta hræðslukastinu. Á koddanum lá
höfuð, umgirt af hrafnsvörtum hárlokkum; andlitið, sem
hrin þekti hvern einasta drátt í, var frítt sínum; hún
kannaðist mjög vel við dökku augun, beinu augabrýrnar,
laglega inunniun og svarta yfirskeggið; það var andlitið.
á kapteini Archie Douglas, er hún hafði séð seinast í
Ardrossan-réttarsalnum. Hún stóð nokkur augnablik
höggdofa, föl og skjálfandi.
’Nú, nú, systir', tók sjúklingurinn til máls, ‘gefðu
nér vínið. Ég get ekki hreyft mig. Ég hela þú verðir
að lýfta undirhöfuðið á mér,ég er stirður eftir byltuna.
Hún Syfti upp höfðinu á honum og hélt staupinu
upp vurum hans, on á meðan hún var að því, var sál-