Svava - 01.04.1899, Blaðsíða 15

skatthæðarinnar. I stuttu niáli: öil hagfjæðislog’a lög-
gjöfin fór í þá átt, að gera sem niestan eignajöfnuð og
fyrirbyggja fátækt einstaklingsins; þetta hepuaðist og
um laagan l'íma; smátt og smútt hvarf þó þjóðeignin til
einstakra manna, en svo liægt, að enginn tók eftir því,
en undir éins og nokkrir einstaklingar voru orðnir ríkir,
notuðu þeir valdið, sem auðnum fylgdi, til að fá gömlu
lögunum breytt og minka byrðina sem á auðnum hvíldi.
Það leiddi af sjálfu sér, að skattabyrðin óx á fátækari
flokknum, en auðsafnið margfaldaðist fijótlega og vald
þess sömuleiðis. Eftir því sem peniugasafnið óx hjá'auð-
möununum, hækknðu allar nauðsynjavörur í verði______verð
peninganna rýrnaði—, sem þrengdi svo að fátækari borg-
urunum, að þeir urðu að selja jarðir síuar, og lentu síð-
ast í hóp bláfátækrar alþýðu.
Á dögum Periklesar var fátæktin orðin svo almenn,
að almonningj voru gefnir peningar til þess að geta keypt
sór aðgang að hinum vanal.egu Iiátíðahöldum. Peninga-
gjafir þessar breyttiist síðar í reglulegan fátækrastyrk,
ogávalt fjölgaði þeim borgurum Aþenu, som lifðu mest
megnis af þessum stjórnarölmusum. Árið 338 fyrir Krist,
kvartar rithöfundur nokkur ytír því, að þá séu fleiri öl-
musuþiggjandi horgarar, en þejr sjálfstæðu, áður á ár-
úm hafi hver boigari búið á óðali sínu, og hvorki sví-