Svava - 01.04.1899, Blaðsíða 40

—472—
’Það ói' réfct hjá þér, Eiríkur minu. Mér gékk líka
vel eftir að ég mætti konungs skipinu'. 4
‘Þelctir þú þíi konunginn, Stígurk
’Hefði ég ekki séð liann oftlega, þegar ég liefkom-
ið til meginiandsins, þá liefði ég ekki þekt hann, svo
mjög er hann breyttur1.
’Að hverju leytii'
’Hann lítur út fyrir að veva veikur'.
’Hann hefir aldrei verið vel hraustur'.
’Hei, en liann hefir aldrei verið eins fölur yg horað-
og hann er nú‘. *
’Hvað ætli hann vilji liingað til eyjarinnar?'
’Líklega tii þess að styrkja heilsu sína'.
’Það er mjög trúlegt'.
’I Svíaríki er kuldinu miklu meiri, en hér, í Got-
landi. Þeim verður ekki saman jafnað'.
’JÚ, jú, Stígur minn góður, Gotland er það bezta
lnnd sem guð hofir skapað'.
Auðvitað voru allir, sem á þetta heyrðu, samþykkir
þessu, og hafa líklega hugsað meira um föðurland sitt, á\
en um Eirík konung, þegar þeir lustu upp fagnaðarópi
fyrir lionum, er í sömu evipan rendi að landi.
Um leið og konungur sté í land, skruppu honum
i