Svava - 01.04.1899, Blaðsíða 16

—448—
virt sjitlfun sig nó þjcð sína moð því, að þiggja ölmusu.
Leiðangur Alexamlei's mikla flýtti mjög fyrir auð-
safninu á aðra hlið, en örbirgðinni á liina. Persnesícu
konungarnir liöfðu nefniloga dregið sauian of fjiír í
gull- og silfur-stöngum—alt að miljarða—í stórhorg-
um sínum. Allur þessi auður lenti hjá Alexander og
hershöfðingjmn hans; úr gullinu og silfrinu voru strax
mótaðir peningar, og dreifðust þeir þegar um Grikk-
land og Asíu. En eins og eðlilogt var, lenti mest af
peningum þessum hjú auðmönnunum, eu allar vörur
hækkuðu gífurlega í verði og gerði það hinum fátœkari
ómögulegt að hjargast á eigin spítur. Arið eftir að Al-
exander mikli dó, skipaði Antipater svo fyrir, að þeir
horgarar í Aþenu sem ættu 2000 drökmur alls yfir, eða
$400 virði, skyldu mega halda pólitiskum réttindum sín-
um, en aðrir ekki; kom þá í ljós að 9000 horgarar áttu
þessa upphæð, en 12,000 mistu réttjndi sín.
Vér hættum nú að tala um Aþenu, en snúum oss að
liagfræðissögu Spartverja, sem er miklu markverðari. Vér
munum allir eftir þessu þjóðveldi frá mannkynssögunni,
er Lýkúrgus gaf afarstvöng lög til þess að vernda það frá
misjöfuu auðsafni og sællífi. Lögin skiftu allri eign jufnt
milli horgaranna, og skipuðu strangar varúðarreglur til
viðhalds þessum jöfnuði. Menn mötuðust í félagi, og