Svava - 01.04.1899, Blaðsíða 18

þíir munt þú í'mua auð, seni tekur laugt fram auð Aþeii-
ínga. Ég ú ekki við þá vevðiniklu landeign þeirra,
ekki fjölda þræla þeirra, hesta eða hjarða; ég geng fram
hjá því öllu, en tala að eins um gull og silfur. Það.er
meira til af því í Lakedemoníu einni, en í öllum öðrum
héruðum Gríkklands samanlagt. Gull og oilfar streymir
þangað úr öllum áttum og staðnæmist þar. I þessu til-
liti er Sparta eins og ljónsbælið, öll spor lig-gja inn,
ekkert út. Yið verðum einnig að játa að einstaklingarnir í
Spörtu eru auðngastir allra Grikkja.
í Spörtu, eins og í Aþenu, dróst anðurinn saman í
fáar hendur, er bráðlega þótti lög Lýkúrgusar þvingandi
og ,,ranglát“, og þar eð auðurinn veitti þeirn vald, tókst
þeim að svæfa lög þau er þeim voru gagnstæðust, og að
loknu Peloponnesos-stríðiuu voru öll lögin upphafin. Pen-
ingavaldið var þá orðið svo magnað, að það þurfti ekki
að liika við að ganga í berhögg við þau lög er því voru
ekki að skapi. Það sem Aristot skrifar um ástandið í
Spörtu, er mjög eftiriektavert; liann sogir svo: „landið er
orðið eign nokkurra einstaklinga, oinkum kveuna. Þess-
ar nuðuðu konur og menn eiga afarmikla fjármuni, en
allur þorri borgaranna á ekkert, alls ekkert. Sparta er
sú borg heimsins, þar sem mestur or munur auðs og fá-