Svava - 01.04.1899, Blaðsíða 44

—476—
leigja skip ruitt til að sækja vörur til Englands. Meðan
við vorum að tala um samninginn, komu báðir riddararn-
ir og spurðu hvort óg vissi af skipi, sem fá mætti á leigu
og vœri tilbúið að sigla nær sem vera skildi. Eg benti
þfcim á mitt skip, sem er eins skrautlegt og hirðmeyjarnar
í Kaupmannaböfn. Þeir gengu strax að skilmálunum, og
borguðu mér helmingi meira en auðugi gníarinn frá
Lybek vildi gora. Daginn eftir stigu þeir á skipsfjö^
og ég sigldi með þá til Kalmar, þaðan var ferðinni heit-
ið til Stokkhólms, en meðan við láum í Kalmar, kom Ei-
ríkur konungur þangað, og þegar konungur fór þaðan á
stað til Visby, skipuðu riddararnir mér að halda mínu
skipi á eftir konungsskipinu. Nú heíi óg sagt ykkur alt
sem ég veit; ef þið viljið vita fleira, þá spyrjið þá sjálfa;
þarna koma þeir‘.
Skipstjóri sneri sér að sínum mönnum og skipaði
fyrir um ýms störf.
Visby-mennirnir sáu tvo unga, knálega en' áhyggju-
fulla riddara yíirgefa skipið og ganga til bæjarins, án þtss
að gefa gaum að Olafi. Lykke og fólögum hans.
Þegar riddararnir voru koinnir spölkorn frá þeim,
segir Olafur Lykke : ‘Mér virðist þetta eftirtektavert'.
’I sannleilca....hu! ‘
’Já, lítur þú ekki líka svo á, Eiríkur slátrari ?