Svava - 01.04.1899, Blaðsíða 46
—478—
T^IEIKUR konungur hafði tukið á leigu hús Ket-ils
sniiðs nœr því alt, sem þá var nýlega bygt og vel
vandaðað öllu leyti eftir því sem gerðist á þeim dögum.
Eiríkur konungur hafði aldrei verið gefinn fyrir há-
vaðasamar glaðværðir, burtreiðir og því um líkt,.og þess
síður sinti hann því nú, þegar lieilsa hans var í afturför.
Yið hirð hans ríkti því hin mesta kyrð, en samkvæmt
ráðleggingu læknis síns, varð hann að ríða ákveðna vega-
lengd á hverjum degi, þótt honum væri það á móti skapi.
Karin drotning skifti tímanum á milli guðræknisiðk-
ana og hannyiða; slíkt hið sama gerðu hirðmeyjar henn-
ar, sem flestar voru ungar, auðugar og vel mentaðar stúlk-
ur. Samt sem áður fengu tvær þeirra tómstund til að
skjótast inn í autt herbergi til að geta talað saman vitna-
laust. Önnur þoirra var Ingiríður, dóttir Svantepolk
Knútssonar í Yisby. Hin hót Elín, dóttir Ivars Hacke^
svensks stórhöfðingja. Báðar voru þær ungar, fríðar
sínunr ogauðugar ve].
‘Flýttu þór, Ingiríður1, sagði Elín, or hafði dökk augu,
‘flýttu þér að segja frá..segðu frá ! ‘
’Frá hverju á óg að segjai ‘ svaiaði Ingiríður, um leið
og hún lagfærði Ijósa hárið sitt, og brosti við.
’Hvað hinn (ðallyndi riddari Folki Algotsson hvísl-
aði að þér í gær‘.