Dagblaðið Vísir - DV - 28.07.2017, Blaðsíða 10

10 Helgarblað 28. júlí 2017fréttir
S
iggi var húsráðandi þar sem
seinni nauðgunin átti sér
stað, í einbýlishúsi á höfuð-
borgarsvæðinu, steinsnar
frá ströndinni. Rétt að taka fram
að Siggi er ekki hans rétta nafn.
Hann segir í samtali við DV að at-
vikið hafi markað djúp spor fyrir
alla þá sem voru viðstaddir. Elvar
nauðgaði stúlkunni í bílskúr með-
an nokkur fjöldi manns var að
skemmta sér í húsinu laugardags-
nóttina. Siggi þekkti Elvar lítil-
lega þegar hann kom með stúlk-
una með sér í partíið. Þeir höfðu
frekar nýlega kynnst. Siggi þekkti
hvoruga stelpnanna þá en í dag er
hann í samskiptum við þær báðar.
„Það voru svona sjö til níu
manns þarna og klukkan orðin
frekar margt. Elvar gekk upp að
mér, tók mig til hliðar inn á gang
og sagði við mig að hann vildi fara
með stelpuna í herbergið í bíl-
skúrnum og spyr um lyklana. Ég
var blindfullur svo þetta meik-
aði alveg sens fyrir mér að hann
fengi lyklana. Ég bauð honum hin
herbergin en hann vildi það ekki.
Hann sagði við mig: „Ef ég er ekki
kominn aftur eftir X-langan tíma
tékkið á mér,“ sem mér fannst
skrítið,“ segir Siggi.
Hann segir að eftir þetta hafi
hann og aðrir haldið áfram að
djamma, allir hafi verið mjög
hressir og í góðu skapi. Sú stemn-
ing átti þó eftir að umturnast. „Við
vorum nokkur að spjalla saman
og skemmta okkur. Síðan heyrði
ég þvílíkt öskur og það kipptu-
st allir við. Ég stóð upp og sagði:
„Þetta var ekki í lagi.“ Þetta hljóm-
aði ekki eins og það væri í djóki,
þetta hljómaði bara skelfilega.
Vinur minn sagði við mig að vera
bara rólegur og tjilla og ekki pæla
í þessu. Ég hlustaði á hann en síð-
an heyrði ég þetta aftur og þá varð
ég að tékka á þessu. Ég gekk að-
eins um húsið en síðan heyrði ég
þetta koma frá bílskúrnum. Ég
bankaði og heyrði öskrað: „Hjálp“.
Ég spurði hver andskotinn væri
í gangi og þá sagði hann við mig:
„Þetta er allt í lagi, þetta er bara
kinkí kynlíf“. Það hljómaði sak-
leysislega og sannfærandi en síð-
an öskraði hún aftur,“ lýsir Siggi.
Urðu edrú á nóinu
Siggi brást hratt við þegar hann
heyrði þetta síðasta öskur. „Ég fór
bara í panikk, hljóp inn og náði í
félaga minn. Það urðu bara allir
edrú á nóinu. Við vissum ekkert
hvað við áttum að gera en félagar
mínir börðu á hurðina meðan ég
leitaði að einhverju til að opna
dyrnar. Ég stóð á ganginum þegar
hún kom hlaupandi inn; blóð-
ug, föl, marin og nakin. Hún öskr-
aði bara og kom ekki orði upp úr
sér. Það frusu eiginlega allir. All-
ir stóðu sig samt rosalega vel og
gerðu sitt besta til að hjálpa henni.
Það lögðu allir sitt af mörkum. Ég
hljóp inn til mín og náði í sloppinn
minn handa henni,“ segir Siggi.
Hann segist hafa reynt að gera
það sem hann gat til að hlúa að
henni. „Stelpurnar í partíinu fóru
með henni inn á bað og reyndu
að róa hana niður. Ég var beðinn
um að sækja fötin hennar og þá
sá ég að Elvar var þarna enn. Það
var enginn sem gerði neitt en mér
sýndist hann vera að leita að ein-
hverju og klæða sig í buxur. Ég
bara fraus þegar ég sá hann ganga
fram hjá mér við útdyrahurðina,
kannski sem betur fer, því ég hefði
getað slátrað honum. Síðan voru
bara allir horfnir úr húsinu nema
ég og hún. Flestir voru að leita að
honum svo hann gæti ekki flúið af
vettvangi. Ég var að reyna að átta
mig á því hvað í andskotanum ég
ætti að gera,“ segir Siggi.
Bar hana
Hann segist hafa borið hana inn
í herbergið sitt og reyndi svo að
finna fullhlaðinn síma svo hann
gæti hringt á sjúkrabíl. „Ég varð að
gera eitthvað. Gera eitthvað svo
henni liði betur. Ég áttaði mig ekki
strax á því að hringja á sjúkrabíl,
ég hugsaði ekki alveg rökrétt. Ég
spurði hana hvort hún vildi eitt-
hvað að drekka og hvort hún
vildi leggjast niður. Ég bar hana
inn í herbergið hjá mér og lagði
hana þar niður, talaði við hana og
reyndi að róa hana niður. Það gekk
ágætlega og hún hætti að skjálfa.
Hún sagði mér að Elvar hafði
sagt við sig í herberginu: „Ég veit
að ég er ógeðslegur og haltu bara
áfram að gráta, það gerir mig bara
graðari“. Hún sagði mér að hann
hafði grýtt sér í vegginn og á gólf-
ið, lamið sig ítrekað. Hann hafði
bara verið ógeðslega andstyggi-
legur. Ég spurði hana hvort hún
vildi sígó og ég studdi við hana
á leiðinni út í smók, því hún gat
varla staðið upp. Svo studdi ég
við hana aftur á leiðinni inn,“ seg-
ir Siggi.
Lögreglan kom á vettvang
stuttu síðar og er Siggi ekki par-
sáttur við hátterni hennar. „Þegar
lögreglan kom spurði hún hvað
væri í gangi og hvort við værum
einhverjir dópistar. Spurði hvort
þetta væri ekki eitthvert dópista-
bæli. Það var ekkert dóp þarna
nema það sem Elvar var með
sér. Það fannst í herberginu þar
sem þetta gerðist. Við fengum
ekki áfallahjálp, var aldrei boðin
áfallahjálp. Þeir voru þarna alveg
heillengi,“ segir Siggi.
Hafi frekar verið í flæðarmálinu
að losa sig við sönnunargögn
Elvar var handtekinn í flæðar-
málinu rétt hjá húsinu. Sé dóm-
ur málsins lesin má ætla að Elvar
hafi verið fullur eftirsjár og ætlað
að svipta sig lífi í sjónum. „Seg-
ir í skýrslunni að ákærði hafi ver-
ið í mjög annarlegu ástandi. Eft-
ir honum er haft í skýrslunni að
hann væri of vondur fyrir þenn-
an heim. Þá hefði ákærði í sífellu
talað um að hann þyrfti að tala
við geðlækninn sinn vegna þess
að hann væri hættulegur,“ segir í
dómnum.
Siggi hefur allt aðra sögu að
segja af því. Hann segir allt benda
til þess að Elvar hafi farið þangað
til að losa sig við sönnunargögn.
Nokkrir strákar í partíinu fóru
þangað til að hafa upp á honum,
enda voru þeir hræddir um að
hann myndi flýja af vettvangi. Þeir
sáu að hann var að vaða í sjón-
um og telja að hann hafi verið að
reyna að þvo fötin sín.
Efast um mennsku hans
Oft vill gleymast að kynferðis-
brot hafa viðtæk áhrif á fleiri en
brotaþola. Saga Sigga sýnir glögg-
lega hvernig slík atvik geta smit-
að út frá sér. „Það er orðið rosa-
legt tabú að tala um þetta innan
vinahópsins. Ýmsir félagar mínir
eru þannig að þegar einhver segir
orðið nauðgun þá segja þeir bara
„nei“ og vilja ekki tala um það.
Þeir tala bara um „atvikið“.
Allir vinir hans snerust gegn
honum á svipstundu og útiloka
hann gersamlega úr lífi sínu,
þannig að við minnumst ekki á
hann hvorki með nafni né gjörð-
um hans út af hreinu hatri á hon-
um og því sem hann gerði bæði
með því að svíkja okkur en fyrst og
fremst vegna þess hversu ógeðs-
legur hann var við þær. Við ef-
umst í rauninni um að hann sé
„mennskur“,“ segir Siggi.
Báðu hana afsökunar
Siggi var með í för þegar vin-
ir Elvars hittu stúlkuna sem
Elvar nauðgaði í fyrra skiptið í
Kringlunni og sökuðu hana um að
ljúga upp á Elvar. Þeir báðust all-
ir afsökunar síðar líkt og stúlkan
staðfestir í samtali við DV.
„Elvar sannfærði okkur
um að fara í Kringluna og tala
við stelpuna. Ég keyrði hann í
Kringluna og beið í bílnum með
honum meðan hinir strákarn-
ir hótuðu henni að ef hún drægi
ekki til baka kæruna yrði bróð-
ir hennar laminn. Ég treysti alveg
Elvari þegar ég var með honum í
Kringlunni eins og við allir, ég ef-
aðist alltaf um að hann hafði gert
henni þetta, þangað til hitt kom í
ljós.
Elvar var með mér úti í bíl og var
alltaf að tönnlast á því að ef hún
væri að segja satt væri hún ekki á
lífi. Hann sagði: „Hefði ég stapp-
að á hálsinum á þessari stelpu þá
hefði ég fokking hálsbrotið hana,
þú sérð hvað ég er stór“. Þetta sat í
mér. Síðan kom annað í ljós,“ segir
Siggi og bætir við að þetta sýni að
hann hafi ekki haft neina eftirsjá.
Líkt og fyrr segir báðust strák-
arnir allir stúlkuna afsökunar á
hegðun sinni. Siggi hefur síðan
þá haldið sambandi við stúlkuna
og reynt að aðstoða hana eins og
hann getur. n
„Það er mín persónulega skoðun
að hann eigi eftir að nauðga aftur“
F
oreldrar stúlku sem Elvar
nauðgaði og beitti skelfi-
legu ofbeldi í Grafarvogi
eru afar ósátt við að aðeins
sex mánuðum eftir þungan dóm
sé Elvar kominn í opið úrræði á
Vernd í Laugardal. Það þýðir að
hann geti farið ferða sinna óá-
reittur um borgina að vild, nema
milli klukkan 18 og 19 á kvöldin.
Afleiðingar af nauðguninni voru
miklar og fjölskyldan hefur lagt
allt undir síðan þá til að reyna ná
bata. Foreldrar stúlkunnar gagn-
rýna einnig að Elvar hafi ekki ver-
ið úrskurðaður í gæsluvarðhald
strax eftir fyrri nauðgunina. Þar
reyndi Elvar að hylma yfir. Þá hef-
ur hann alltaf neitað að hafa beitt
þessar tvær ungu stúlkur nokkru
ofbeldi. Samfangar hans bera
honum ekki vel söguna og telja
hann líklegan til að brjóta af sér
á ný.
Hvaða áhrif hafði kynferð-
isbrotið á dóttur ykkar og fjöl-
skylduna. Hvernig leið ykkur og
dóttur ykkar að sjá að hann væri
kominn á Vernd hálfu ári eftir
dóm?
„Þetta hafði gríðarleg áhrif á
okkur öll. Gríðarleg vonbrigði og
reiði. Vanlíðan hjá dóttur okkar
varð mjög mikil,“ segja foreldrarn-
ir. „Hún missti sjálfstraustið og
varð mjög óörugg og þunglynd.
Vildi ekki umgangast vini og
skólafélaga. Henni fannst eins og
„allir vissu þetta“ og ekki hjálpaði
þegar blöðin komu með ítarlegar
umfjallanir og grófar lýsingar
um atburðinn. Skólagangan varð
nánast að engu þegar verst var.“
Í kjölfarið varð fjölskyldan
hálfdofin, tíminn þokaðist áfram í
móðu og nánast öll orka nýtt í að
hjálpa stúlkunni. Það var hvorki
mikill tími eftir handa systkinum
eða þeim sjálfum sem von er.
„Þessi vetur hefur verið mjög
strangur og erfiður. Við höfum
lagt í mikla vinnu með dóttur
okkar eftir þennan atburð í fyrra
ásamt fagfólki og starfsfólki í skól-
anum hennar. Okkur leið eins og
við værum komin aftur á byrjun-
arreit. Stelpan varð mjög hrædd
þó svo að hún sé ekki á landinu.
Hún er á góðum stað hjá fjöl-
skyldu okkar úti, en hún kvíðir
fyrir að koma heim. Hún spurði
hvort þetta væri virkilega satt,
þetta gæti bara ekki verið!“
Þá segja foreldrarnir enn frem-
ur:
„Við erum hrædd um hvað
hann gerir ef hann mætir dóttur
okkar, vitum ekkert hvað hann
er að hugsa. Verður okkur spark-
að aftur á bak í bataferlinu? Eft-
ir gríðarlega mikla vinnu í vet-
ur, mun hún fara til spillis og við
enda aftur á byrjunarreit? Við ætl-
um ekki að keyra okkur ár aftur í
tímann í líðan og heilsu, þegar við
sjáum fram á veginn, bæði henn-
ar vegna og okkar hinna í fjöl-
skyldunni líka.“
Hafið þið rætt það við Fang-
elsismálastofnun? Hver voru við-
brögð hennar og hver er skoðun
ykkar á þeim?
„Já, við höfum rætt við þau.
Þau segja að hann hafi „tikkað
í öll rétt box“ til að fá að kom-
ast á Vernd. Sem er magnað þar
sem fyrir dómi hvorki játaði hann
né sýndi iðrun. Svo hvað hefur
breyst svona mikið á þessu hálfa
ári?“
Hvaða ákvörðun mynduð þið
vilja sjá hjá Fangelsismálastofn-
un?
„Að þau taki á alvarleika máls-
ins og hversu gróf brotin voru,
til ákvörðunar um hvort hann sé
strax orðinn hæfur í samfélaginu.
Þetta er of snemmt miðað við
lengd dómsins, að okkar mati,
sama hver aldur hans er.“
Finnst ykkur að Fangelsis-
málastofnun hefði átt að láta ykk-
ur vita að hann væri að losna?
„Fangelsismálastofnun ætti
að vera skyldug til að láta að
minnsta kosti foreldra/for-
ráðamenn vita að árásarmaður
barnsins þeirra sé kominn aftur
á göturnar, tala ekki um hversu
miklu fyrr en áætlað var. Það ætti
að vera lágmarkið!“
Hvernig myndi ykkur verða við
að sjá hann til dæmis í Kringlunni
eða á öðrum stöðum í borginni?
„Við þorum ekki að hugsa út í
það. Því bataferli okkar foreldr-
anna er ekki enn komið alla leið.
Það hræðir okkur samt meira sú
tilhugsun ef dóttir okkar mætir
honum.“
Hvernig gengur dóttur ykk-
ar í dag? Var það bakslag í bata
hennar að fá þessar fréttir? Óttast
hún til dæmis að sjá hann úti á
götu eða rekast á hann?
„Seint í vor byrjuðum við loks-
ins að sjá almennileg batamerki.
Hún var farin að brosa aftur og
sýna skólagöngu og vinnu áhuga.
Sem betur fer er stelpan okkar
stödd erlendis eins og er, svo hún
er örugg þar. Við munum eiga
mikla vinnu fram undan, það er
alveg víst. En við ætlum ekki að
detta í þessa djúpu holu sem við
lentum í fyrir ári síðan. Já, hún
óttast hann mjög mikið.“ n
„Við erum hrædd um hvað hann
gerir ef hann mætir dóttur okkar“„Hún spurði
hvort
þetta væri virki-
lega satt, þetta
gæti bara ekki
verið!