Dagblaðið Vísir - DV - 01.09.2017, Síða 51

fólk - viðtal 27Helgarblað 1. september 2017
margir aðdáendur enska boltans,
hátt miðaverð á leikina. „Það er
ekki séns lengur að kaupa miða
á leiki í gegnum félögin. Þetta er
allt selt á svörtum markaði. Svona
borga ársmiðahafarnir á vellinum
upp sína miða. Þeir einfaldlega
velja 4 til 5 leiki yfir tímabilið sem
þeir sleppa og selja miðana á þá
í gegnum milligönguliði á marg­
földu verði. Síðan fara miðarnir
áfram í sölu til þriðja aðila sem vill
líka fá sitt. Svo þú sérð hvað miða­
verðið er fljótt að hækka. Ársmiða­
hafarnir fá með þessu móti frítt á
völlinn, eða fá jafnvel borgað fyrir
að mæta,“ segir hann og bætir við:
„Þetta verður að stoppa. Maður
skilur heldur ekki af hverju liðin
leyfa þessu að gerast. Hinn venju­
legi Breti kemst ekki lengur á völl­
inn vegna þess hvað miðaverðið er
orðið hátt. Líkt og með svo margt
annað þá snýst þetta fyrst og
fremst um peninga. Það er ömur­
leg þróun.“
Viðar bendir á að miðarnir á
leikina, sem annars hefðu farið
til heimamanna, séu nú aðal­
lega seldir til ferðamanna. „Það
dregur líka niður stemninguna
á vellinum. Túristarnir kunna til
dæmis ekki söngvana. Þó svo að
Íslendingar kunni þá flesta þá
er þróunin mjög slæm. Ég fer á
leiki til að fá stemninguna. Ég er
adrenalínfíkill og langar helst hafa
gæsahúð allan tímann. Þá er ég
góður.“
Ónýtt bak eftir bílslys
Í tæp ár hefur Viðar verið á ör­
orkubótum. Helsta ástæða þess
er bílslys sem hann lenti í að
kvöldi jóladags árið 2003. Þá var
hann á leið til vinar síns sem bjó á
Álftanesi. Mikill snjór var á götun­
um umrætt kvöld en hvorki var
búið að skafa né salta þær. „Ég var
á leiðinni í heimsókn til vinar míns
sem bjó á Álftanesi. Bíllinn rann í
hálku yfir á rangan vegarhelm­
ing og endaði á ljósastaur. Hann
gjöreyðilagðist. Aftursætin voru
komin upp í loft og farþegasætið
nánast í fangið á mér. Í raun og
veru var ekkert eftir nema sætið
sem ég sat í. Mér var sagt að það
væri kraftaverk hvað ég slapp vel.
Kærastan mín þáverandi ætlaði
að koma með mér í þessa heim­
sókn en hætti við að fara á síðustu
stundu. Ef hún hefði farið með þá
væri hún ekki á lífi í dag.“
Eftir slysið byrjaði Viðar að
finna verki í mjóbakinu. Í mörg
ár á eftir harkaði hann verkina af
sér en að lokum gaf bakið undan.
„Ég verð á örorku fram á haustið
en veit ekki hvað gerist eftir þann
tíma. Bakið á mér er ónýtt. Ég hef
verið í sjúkraþjálfun og tek verkja­
lyf á hverjum degi. Það hjálpar en
ég tel ekki miklar líkur á að það
lagist mikið. Ég fer að minnsta
kosti aldrei í líkamlega vinnu aftur.
Svo mikið er víst.“
Beið eftir símtalinu örlagaríka
Viðar kveðst sömuleiðis hafa verið
mikill kvíðasjúklingur en í dag hef­
ur hann náð góðum tökum á kvíð­
anum. Kvíðinn byrjaði að gera vart
við sig samhliða fjölskylduharm­
leik sem stóð yfir í tíu ár, og lauk
með ógnvænlegum hætti þann
13. febrúar 2010. Á þeim degi
fannst systir hans, Sigrún Krist­
björg Tryggvadóttir, látin. Sigrún
hafði verið í mikilli óreglu en að
sögn Viðars voru þau alla tíð mjög
náin. „Sigrún var fimm árum eldri
en ég, fædd 1980. Við áttum alltaf
gott samband. Hún var stórkostleg
manneskja og vildi öllum vel. Sig­
rún átti tvö börn sem hún elskaði
út af lífinu en fíkniefnin náðu alltaf
yfirhöndinni. Hún átti aldrei séns
gegn dópinu.“
Viðar segir að systir hans hafi
oft gert tilraunir til að vera edrú.
Mest náði hún tveimur árum,
2006–2008. Hann segir það hafa
verið góðan tíma fyrir fjölskylduna
en því miður hafði sjúkdómurinn
alltaf betur.
„Það getur enginn gert sér í
hugarlund, nema þeir sem hafa
lent í því, hvað svona ástand hefur
hryllileg áhrif á fjölskyldur fíkla.
Það var stríðsástand á heimilinu í
tíu ár. Sigrún bjó meira og minna á
götunni á meðan hún var í neyslu.
Tilvera mömmu snerist um að
leita hana uppi og vera í samskipt­
um við lögregluna á milli þess
sem hún engdist um af kvíða og
áhyggjum.“
Viðar segir að Sigrún hafi verið
búin að fara í ótal meðferðir og
verið lokuð inn á geðdeild. „Hún
hoppaði tvisvar sinnum út um
glugga á fjórðu hæð til að flýja út
af Landspítalanum. Hún brotnaði
en staulaðist samt niður í miðbæ
til að leita uppi næsta skammt.
Fráhvörfin voru svo mikil. Maður
er sannarlega búinn að kynnast
þessum sjúkdómi. Þegar staðan
á einstaklingum er svona slæm
þá er líka svo lítið gert. Auðvitað
fékk hún mikla aðstoð en miðað
við hvað Sigrún var veik hefði mátt
gera miklu meira. Fólk eins og hún
er í lífshættu á hverjum einasta
degi.“
Morguninn örlagaríka, þegar
Viðar fékk símtalið um að systir
hans hefði fundist látin, bjó hann
í Noregi. „Ég vissi strax að nú væri
þetta búið. Við fjölskyldan vorum
búin að bíða eftir þessu símtali lengi
og það gat ekki verið nein önnur
ástæða fyrir því að mamma væri að
hringja í mig svo snemma morguns.
Sigrún fannst látin í einhverju hús­
næði þar sem hún hafðist við. Ein­
hver hringdi á sjúkrabíl en þá var
það, því miður, orðið of seint. Það
hefði hugsanlega mátt bjarga henni
en enginn gerði það. Sorgin sem
kom í kjölfarið var yfir þyrmandi.
Þó svo að við værum búin að hugsa
um símtalið, og hvenær hún færi, í
mörg ár þá er ekki hægt að undir­
búa sig fyrir dauðann. Svona eftir
á að hyggja var þetta kannski betra
svona. Sigrún var fársjúk og kvaldist
á hverjum einasta degi. Ég er alveg
viss um að henni líður miklu betur
núna.“
Langar í kærustu
Viðar segist aldrei hafa snert fíkni­
efni og að sama skapi hafi hann og
áfengi aldrei átt vel saman. Viðar
er nýlega kominn úr sambandi en
hann hefur verið einhleypur síð­
ustu sex mánuði. Það er í fyrsta
skipti í tíu ár sem hann hefur
verið einn svo lengi. „Það er spes
að vera einhleypur. Ég hef verið í
sambandi með þremur konum.
Það leið aldrei langur tími á milli
þeirra svo þetta er alveg nýtt fyrir
mér. Ég hef ekki verið að leita mér
að kærustu en ég viðurkenni að ég
er orðið svolítið þreyttur á að vera
einn. Ég er sambandsmaður. Mér
þykir gott að kúra með einhverjum
yfir góðum sjónvarpsþætti og
langar í einhvern sem ég get deilt
lífinu með,“ segir hann brosandi út
í annað. Að lokum vill Viðar benda
öllum þeim sem hafa brennandi
áhuga á enska boltanum að adda
honum á Snapchat undir nafninu
enskiboltinn „Það er spennandi
vetur fram undan og ég hlakka til
að miðla boltanum áfram til þeirra
sem nenna að horfa.“ n
Langar í kærustu
„Hún hoppaði
tvisvar sinnum út
um glugga á fjórðu hæð
til að flýja út af Landspít-
alanum. Hún brotnaði
en staulaðist samt niður
í miðbæ til að leita uppi
næsta skammt. Frá-
hvörfin voru svo mikil.
Viðar Skjóldal
Hefur gengið í
gegnum ýmislegt
á lífsleiðinni.
Mynd Sigtryggur Ari
Sigrún Kristbjörg tryggvadóttir Systir Viðars lést eftir að hafa tekið of stóran skammt
árið 2010.