Dagblaðið Vísir - DV - 27.04.2018, Blaðsíða 42

42
Tímavélin
27. apríl 2018
Gamla
auglýsingin
DV 20. september 1990
Þ
ann 26. febrúar árið 1962
mættu óvæntir gestir í
stöðvarhús Skógræktar
Reykjavíkur í Fossvogs-
hverfinu. Þar sem starfsmenn
voru að aka traktor inn í bíl-
skúrskjallara flaug lítill fugl inn
og á eftir honum einn mun
stærri. Maður að nafni Niku-
lás Einarsson greip þann stærri
og sá strax að þar var smyrill á
ferð en hann lét mjög ófriðlega,
beitt klóm og kjafti eins og seg-
ir í frétt Vísis degi seinna. Var
honum komið fyrir í kassa og
sáu menn þá að hann var bækl-
aður á öðrum fæti og vantaði
klóna. Einnig var hann særð-
ur á bringu en sá minni kom þá
trítlandi fram hjá og sáu menn
að það var sólskríkja. Smáfugl-
inum var hleypt út í frelsið á
meðan ódámurinn var fluttur
burt í kassanum.
Fuglahasar í
Fossvoginum
Í
apríl árið 1997 setti DV
það í hendur matgæðing-
anna Úlfars Eysteinssonar,
Drafnar Farestsveit og Sig-
mars B. Haukssonar að komast
að því hvaða appelsínusafi væri
bestur. Alls voru 13 tegundir
100% hreinna safa smakk-
aðar og þeim gefnar stjörn-
ur. Matið var gert út frá bragði,
áferð og útliti en umbúðirnar
skiptu engu máli. Hæst skor-
aði Flórí dana með 13 stjörnur
af 15 mögulegum. „Gott app-
elsínubragð,“ sagði Úlfar. Þar
á eftir komu nokkuð margir
safar sem fengu 10 og 11 stjörn-
ur, til dæmis Trópí, Rynkeby og
Minute Maid. Dómararnir voru
mjög ósammála um Blöndu
og sagði Sigmar safann vera
„vatngutl“. Verstu einkunnina
fengu Bónussafinn og Lindavia.
Dröfn taldi þann síðarnefnda
hljóta að vera skemmdan.
DV dæmdi
appelsínusafa
Saga þriggja reykvískra húsa:
Morð, eldsvoðar
og draugagangur
Þ
ekktustu hús höfuðborgar-
svæðisins eiga sér mörg
hver langa og merka sögu.
Alþingishúsið, Höfði,
Landakot, Þjóðleikhúsið, Bessa-
staðir og fleiri. Þeim fylgir jafn-
vel þjóðtrú um reimleika og aðr-
ar goðsagnir borgarlífsins. En saga
íbúðarhúsanna er falin í látleys-
inu. Þau gefa það ekki til kynna að
þar hafi gerst merkilegir atburð-
ir. Hér á eftir fer saga þriggja húsa
sem voru á einhvern hátt vett-
vangur tilviljanakennds harm-
leiks eða bölvunar eins og sumir
myndu segja.
Tvö morð á Klapparstíg 11
Á Klapparstíg 11 áttu sér stað tvö
morð með 14 ára millibili, árin
1988 og 2002. Morðin voru mjög
sérstök að því leyti að gerandinn
í því fyrra var þolandinn í því
seinna.
Að kvöldi sunnudagsins 10. jan-
úar árið 1988 hringdi Bragi Ólafs-
son, 51 árs, í lögregluna í Reykja-
vík og tilkynnti að eiginkona hans,
Gréta Birgisdóttir, 26 ára, væri látin
á heimili þeirra við Klappar stíg 11.
Sjúkrabifreið var send á staðinn og
rannsóknarlögreglunni gert við-
vart þar sem grunur lék á að and-
látið hefði ekki verið slys.
Þegar viðbragðsaðilar mættu á
staðinn fundu þeir líkið með tölu-
verða áverka, meðal annars á hálsi
og höfði. Grunur beindist strax að
Braga sem var ölvaður og gaf mjög
óljósa frásögn af atburðum. Hann
sagði lögreglunni að Gréta hefði
sjálf veitt sér áverkana. Var hann
þá handtekinn á staðnum og færð-
ur í gæsluvarðhald.
Bragi játaði síðar í mánuðinum
að átök hefðu átt sér stað milli
hjónanna en neitaði því að það
hafi verið ætlun hans að drepa
hana. Eftir rannsókn málsins
um vorið var Bragi ákærður fyrir
manndráp. Þann 14. júní var
Bragi dæmdur sekur um að hafa
banað Grétu með því að sparka í
höfuð hennar og kæfa hana með
böndum úr dyrahengi. Var hann
dæmdur til átta ára fangelsisvistar.
Á tíunda tímanum þann 26.
september árið 2002 var lögregla
og sjúkralið kallað að Klapparstíg
11 þar sem Bragi bjó enn. Það voru
nágrannar sem það gerðu og strax
var ljóst að mikil átök höfðu átt sér
stað í íbúðinni og blóð uppi um
alla veggi. Bragi lá þar illa særður
og með litla meðvitund en hann
gat sagt lögreglunni hvað gerst
hafði. Lést hann skömmu síðar.
Hinn grunaði, Steinn Ármann
Stefánsson, 35 ára, hafði flúið vett-
vang og lögregla hóf leit að hon-
um og eggvopni sem notað var til
verksins. Ekki leið á löngu þar til
Steinn Ármann fannst í austurbæ
Reykjavíkur og var hann handtek-
inn og síðar ákærður fyrir morðið
á Braga.
Málið var lengi í rannsókn og
deildu geðlæknar um sakhæfi
Steins Ármanns. Töldu sumir að
hann hefði verið í nánast sam-
felldu geðrofsástandi frá 21 árs
aldri. Hann hafði oft komið við
sögu lögreglu áður og voru tvær
líkamsárásarkærur sameinaðar
morðákærunni. Áður hafði hann
til dæmis hlotið sjö ára dóm fyrir
kókaíninnflutning. Steinn var
metinn ósakhæfur, bæði í héraði
og Hæstarétti, og vistaður á rétt-
argæsludeildinni að Sogni. Hann
lést árið 2013.
Hin eldfima Hverfisgata 34
Húsið að Hverfisgötu 34 er helst
þekkt fyrir þá fjölmörgu bruna sem
orðið hafa í langri sögu þess. Sá
fyrsti í janúar árið 1934 þegar kvikn-
aði út frá miðstöð í kjallaranum. Sá
bruni var reyndar fljótt slökktur og
skemmdir á húsinu ekki teljandi
samkvæmt frétt Vísis.
Næsti bruni átti sér stað sléttri
hálfri öld síðar, eða árið 1984, þegar
hjón með barn sluppu naumlega
út úr húsinu. Eldurinn kom upp
á annarri hæð þegar leigjandinn
þar, Rúnar Gústafsson, henti log-
andi sígarettu í ruslapoka. Eldur-
inn breiddist út og olli miklum
skemmdum á tveimur íbúðum,
mestum í eldhúsinu á annarri hæð.
Bruninn hafði töluverða eftir-
mála þar sem Rúnar hlaut fjögurra
mánaða fangelsisdóm í Sakadómi
Reykjavíkur. Þá tóku við málaferli
milli eiganda íbúðanna tveggja og
Rúnars og urðu þau að prófmáli
um ábyrgð í húsfélögum. Niður-
staðan var sú að Rúnar bæri einn
ábyrgð á tjóninu í báðum íbúðum
og þurfti hann að greiða eigendun-
um skaðabætur.
Árið 2008 var slökkviliðið tíður
gestur í Hverfisgötu 34 en þá stóð
húsið autt og útigangsfólk hafð-
ist þar við. Í upphafi ársins þurfti
þrívegis að slökkva þar elda, þann
stærsta 4. febrúar, og grunur lék á
að kveikt hefði verið í. Vel gekk að
slökkva eldinn en menn höfðu sér-
stakar áhyggjur af ástandinu í ljósi
þess að næsta hús við hliðina á var
hótelbygging.
Eldsvoðinn 1984
Kristinn Haukur Guðnason
kristinn@dv.is