Læknablaðið - 01.02.2018, Blaðsíða 33

LÆKNAblaðið 2018/104 93
Ú R P E N N A S T J Ó R N A R M A N N A L Í
Félagi í Læknafélagi Íslands
Í pistlunum Úr penna stjórnarmanna LÍ birta þeir sínar eigin skoðanir en ekki félagsins.
Reynir Arngrímsson formaður
Agnar H. Andrésson
Björn Gunnarsson gjaldkeri
Hjalti Már Þórisson
Jóhanna Ósk Jensdóttir
Magdalena Ásgeirsdóttir ritari
María Soffía Gottfreðsdóttir
Ólafur Ó. Guðmundsson
Stjórn Læknafélags Íslands
Á afmælishátíð Læknafélags Íslands flutti formaður LÍ, Reynir
Arngrímsson, yfirlit yfir sögu félagsins eða fortíð Læknafélags
Íslands. Á sömu hátíð færði Andri Snær Magnason góð rök
fyrir því að þróun og breytingar í samfélaginu gerist nú með
ógnarhraða og mun hraðar en nokkru sinni fyrr. Framtíðin færist
hraðar nær okkur og fortíðin fjær okkur á sama hraða.
LÍ hefur breyst mikið á síðustu 100 árum á þann hátt að flest
erum við nokkuð ánægð með félagið okkar en nú er spurningin
kannski frekar hvernig breytist LÍ á næstu 100 árum. Verður LÍ
yfirleitt til eftir 100 ár? Verður þörf fyrir félag með það hlutverk
og tilgang sem LÍ hefur í dag, verður það bara umgjörðin sem
breytist eða mun tilgangur LÍ breytast?
LÍ er stéttarfélag og í dag er eitt stærsta og mikilvægasta hlut-
verk þess að semja um kjör lækna. En það eru mörg önnur verk-
efni sem falla undir tilgang LÍ og mörg tækifæri til þess að hafa
áhrif í krafti LÍ.
Tilgangur félagsins er samkvæmt lögum Læknafélags Íslands:
1. Að efla hag og sóma hinnar íslensku læknastéttar og auka
kynni og stéttarþroska félagsmanna.
2. Að standa vörð um sjálfstæði læknastéttarinnar og gæta
hagsmuna félagsmanna.
3. Að stuðla að aukinni menntun lækna og glæða áhuga þeirra
á því, er að starfi þeirra lýtur.
4. Að efla samvinnu lækna um allt, sem horfir til framfara í
heilbrigðismálum.
5. Að taka þátt í alþjóðlegu samstarfi lækna að sameiginlegum
hagsmunamálum.
6. Að beita sér fyrir bættu heilsufari landsmanna og vinna að
stefnumótun í heilbrigðismálum.
Á þessum tímamótum er mér hugsað til þess hvort gamlir fé-
lagar framtíðarinnar, ég og mér yngri læknar, getum staðið undir
þessum tilgangi. Er hlutdeild yngri lækni í LÍ nógu mikil til þess
að tryggja það að öflugt starf haldi áfram kynslóð eftir kynslóð?
Er eðlilegt eða nútímalegt að ætlast til þess að ungir og miðaldra
læknar sækist eftir að vinna fyrir LÍ eða væri raunhæfara að
sækja unga lækna til starfa, bjóða þeim og biðja þá fyrir verkefni?
Ég hef ekki áhyggjur af LÍ í dag og á allra næstu árum en ég
hef áhyggjur af því að við séum ekki að vinna okkur í hag fyrir
framtíðina með því að hvetja unga félaga til starfa fyrir LÍ.
Á undanförnum vikum voru umræður meðal félagsmanna
um ákveðnar breytingar og hvort þær ættu rétt á sér eða væru
yfirhöfuð nauðsynlegar. Sem betur fer heppnaðist árshátíð LÍ
með eindæmum vel og mun fleiri fengu að njóta en áður.
Það hafa nýlega verið gerðar nauðsynlegar breytingar á lögum
félagsins sem eru til þess fallnar að einfalda og færa skipulag
LÍ nær því sem eðlilegt er og nær nútímanum. Að baki þessum
breytingum lá í fyrsta lagi langt ákvarðanaferli og í öðru lagi
mikil og sérhæfð vinna með skýrt markmið.
En það hafa litlar breytingar orðið á aðkomu félagsmanna að
félaginu, ennþá komast þeir í stjórn sem bjóða sig fram og ennþá
eru þeir í nefndum sem eru tilnefndir í þær, oftast af stjórn. Það
var að vísu verðug barátta um formannssætið sem er til fyrir-
myndar og það verða breytingar á mönnun stjórnar eftir næsta
aðalfund. En er ástæða til að hugsa út fyrir kassann og breyta því
enn frekar hvernig við sækjum eða óskum eftir félagsmönnum
til starfa fyrir LÍ. Viljum við ekki öll að í framtíðinni verði áfram
fjöldi lækna sem bjóði fram krafta sína til þess að tilgangi LÍ verði
náð? Þessir læknar eru í dag ungir.
Einhverjir munu líta á þennan pistil sem skoðanir ungs
læknis sem ekki ber virðingu fyrir né hefur skilning á því starfi
sem eldri læknar hafa unnið og vinna enn. Ég er hins vegar
löglega miðaldra, ber virðingu fyrir því starfi sem þegar hefur
verið unnið en hef að sama skapi áhyggjur af því að einhver
hluti LÍ muni deyja ef ungir félagar eru ekki virkjaðir til þess að
hafa áhrif og breyta því sem þarf, ef það þarf, þrátt fyrir að við
eldri sjáum það ekki eða séum endilega alltaf sammála um að
breytinga sé þörf.
Það er í eðli mannsins að kvíða og forðast breytingar en það er
samt allt að breytast.
Jóhanna Ósk Jensdóttir
sérfræðingur í heimilislækningum
jojensdottir@gmail.com