Morgunblaðið - 07.06.2018, Blaðsíða 32

VIÐTAL
Anna Lilja Þórisdóttir
annalilja@mbl.is
„Stórt gapandi sár á milli augna og
upp á næstum mitt enni. Virðist
vanta húðflipa í. Tveggja cm sár á
ofanverðri hægri kinn. Djúpir
skurðir við gagnaugu beggja vegna.
Bit á hægri framhandlegg. Bit í
vinstri lófa. Sár niður með nefrót
beggja vegna. Tveggja cm sár
vinstra megin á enni. Er í uppnámi
og endurtekur að hann sé of lítill til
að deyja núna.“
Þetta er meðal þess sem kemur
fram í færslum um Sólon Brimi,
fimm ára gamlan dreng í Kópavogi,
sem ritaðar voru í sjúkraskrá hans á
bráðamóttöku Landspítalans síð-
degis föstudaginn langa í ár,
skömmu eftir að hann varð fyrir
árás hunds nágranna síns. Sólon
litli, sem reyndar er nú orðinn sex
ára, hefur þegar farið í þrjár aðgerð-
ir í andliti, með svæfingu, fyrir hon-
um liggur að fara í a.m.k. jafn-
margar til viðbótar og hann er enn
að fást við ýmsar afleiðingar árás-
arinnar, ekki síst sálrænar.
„Við erum einfaldlega óendanlega
hamingjusöm yfir því að ekki fór
verr,“ segja móðir hans og stjúpfað-
ir Hafrún Anna Sigurbjörnsdóttir
og Óskar Veturliði Sigurðsson.
Hjónin segjast hvorki vera reið né
bitur út í neinn vegna árásarinnar
og vilja segja sögu Sólons í von um
að það fyrirbyggi svipuð atvik.
Hálfgert ískur, síðan öskur
Þau höfðu um skeið haft áhyggjur
af ógnandi hegðun hundsins, sem
var af Alaskan Malamute-kyni. Þau
segja að margir í nágrenninu hafi
haft varann á sér gagnvart hund-
inum, hann hafi virst vera eftirlits-
laus í ógirtum garði, tjóðraður við
ketilbjöllur, sem hann ætti auðveld-
lega að geta dregið á eftir sér. Þá
hafði hundurinn margoft verið laus í
hverfinu og vakið ótta bæði fullorð-
inna og barna.
Þennan dag, 30. mars síðastliðinn
sem var föstudagurinn langi, voru
hjónin heima við ásamt ættingjum
sínum. Hafrún var barnshafandi,
hún var komin tíu daga fram yfir og
til stóð að hún færi á fæðingardeild-
ina þar sem setja átti hana af stað.
Óskar og bróðir Hafrúnar fóru út til
að dytta að og Sólon fór með, enda
einstaklega gott veður þennan dag.
„Hann vildi líka vinna eins og við og
setti vatn í litlar hjólbörur sem hann
keyrði um alla lóð. Við ætluðum síð-
an út að hjóla og ég sagði honum að
setja hjálminn á sig. Við mágur
minn settumst aðeins út í sólina og
þá heyrði ég skrýtið hljóð. Hálfgert
ískur, síðan fylgdu hávær öskur frá
Sóloni. Þetta var þannig hljóð að ég
vissi að eitthvað mikið var að,“ segir
Óskar.
Hafrún sat á efri hæð hússins
ásamt móður sinni þegar hún heyrði
að Sólon kom inn og að hann gaf frá
sér einkennilegt hljóð. „Ég sá andlit-
ið á honum í spegli í anddyrinu og ég
trúði ekki því sem ég sá. Það fyrsta
sem mér datt í hug var að hann hefði
dottið á hjólinu. Ég hljóp niður og
þar var blóð úti um allt. Hann var
með hjólahjálminn, andlitið þakið
blóði og hendurnar blóðugar. Þegar
ég tók hjálminn af honum blasti við
mér stórt gapandi sár frá miðju enni
og niður að nefrót þannig að sást í
höfuðkúpuna. Það vantaði stórt
stykki í andlitið á barninu og þaðan
fossaði mesta blóðið. Ég sá ekki í
fyrstu hvort það væri í lagi með aug-
un á honum og ég spurði hann aftur
og aftur; hvað gerðist, hvað gerð-
ist?“ segir Hafrún. „En hann gat
engu svarað. Ég spurði hann; Beit
hundurinn þig? og þá kinkaði hann
kolli, fékk þá málið og sagði aftur og
aftur: „Ég er of lítill til að deyja. Ég
er of lítill til að deyja. Sólon litli er of
lítill til að deyja. Þetta endurtók
hann í sífellu, líka eftir að hann var
kominn í sjúkrabílinn.“
Hafrún fór með Sóloni í sjúkrabíl
á sjúkrahúsið en Óskar varð eftir til
að taka á móti lögreglunni. Blóðslóð
lá frá staðnum þar sem hundurinn
réðst á Sólon og að heimilinu og
hann fór að leita að hlutanum sem
hundurinn beit úr andlitinu, en fann
hann ekki. „Ég vildi láta eigendurna
vita hvað hefði gerst, fór að húsinu
og var dauðhræddur við hundinn.
En hann sat þarna hinn rólegasti, ég
hafði aldrei séð hann jafnrólegan,“
segir Óskar. Enginn svaraði á heim-
ilinu þegar hann knúði dyra, ekki
náðist í hundaeftirlitsmann til að
fjarlægja hundinn og þá ákvað lög-
reglan að kalla til sérsveit ríkislög-
reglustjóra. Óskar sendi eigendum
hundsins skilaboð um hvað gerst
hafði og komu þeir skömmu síðar.
Hundinum var lógað nokkrum dög-
um síðar.
Þakklát fyrir hlýhug
Sólon fór strax í aðgerð þar sem
hægt var að loka flestum sárum
hans, en ekki því stærsta. Það var
ekki hægt fyrr en fimm dögum síðar
þegar hann fór í aðgerð þar sem tek-
inn var húðflipi fyrir aftan eyrað á
honum og hann saumaður á ennið og
á milli augnanna. Í frétt mbl.is þann
3. apríl af árásinni kom m.a. fram að
80 spor hefðu verið saumuð í andlit
Sólons en Óskar segir að þau séu lík-
lega talsvert fleiri, líklega vel á ann-
að hundrað, þegar allt er talið sam-
an. Þau fengu ekki að vita fyrr en að
lokinni fyrri aðgerðinni, seint um
kvöldið, að hægra augað í honum
væri óskemmt og heilt. „Það var
mikill léttir, ég get ekki lýst því,“
segir Hafrún.
Hjónin bera öllu starfsfólki Land-
spítalans afar góða söguna. Komið
hafi verið fram við bæði Sólon og
þau af einstakri nærgætni og fag-
mennsku. Það sama segja þau um
starfsfólk Sólhvarfa, leikskóla Sól-
ons og í Vatnsendaskóla þar sem
Eldon, eldri bróðir hans, er í 2. bekk
og Sólon mun hefja þar nám í haust.
„Það er alveg einstakt hvað fólk hef-
ur verið gott við okkur. Fjölmargir
úr nágrenninu hafa komið til okkar,
sumt er fólk sem við þekktum lítið
sem ekkert, til að óska Sóloni góðs
bata og bjóða okkur aðstoð sína. Það
er alveg ótrúlega fallega gert,“ segja
þau með þakklæti.
Báðu um að atvikið yrði skoðað
Tveimur og hálfum mánuði fyrir
árásina á Sólon réðst hundurinn á
póstburðarmann. Hann beit í hand-
legginn á honum til blóðs í gegnum
úlpu þannig að hún rifnaði. Hann
læsti lykla sína inni í bíl sínum, sem
var í gangi og leitaði til Hafrúnar og
Óskars sem buðu honum inn á með-
an hann beið eftir neyðarþjónustu til
að opna bílinn. Sama dag tilkynntu
þau atvikið til Heilbrigðisnefndar
Hafnarfjarðar- og Kópavogssvæð-
isins (HHK) sem ber ábyrgð á
hundaeftirliti á svæðinu. Þar var
þeim tjáð að þau gætu ekki lagt
fram nafnlausa tilkynningu, hún yrði
að vera undir fullu nafni þess sem
tilkynnir, þau gætu ekki tilkynnt
hundsbit fyrir annan aðila og ekki
væri hægt að tilkynna ógnandi hegð-
un hunda. Ef þau vildu að eitthvað
yrði gert, þá yrðu þau að kæra fyrir
dýraníð. „Okkur fannst það full-
mikið. Við vissum ekkert um hvort
hundurinn sætti illri meðferð eða
ekki og leið eins og við værum að
klaga nágranna okkar fyrir eitthvað
sem við vissum ekkert um. Þannig
að við báðum um að atvikið yrði
skoðað. Það var ekki gert og núna
sjáum við eftir því að hafa ekki farið
lengra með málið,“ segir Hafrún.
„Þarna var HHK látið vita af
þessu og kaus að gera ekki neitt.
Þetta hefði ekki þurft að gerast
 Foreldrar drengs sem varð fyrir árás hunds segja að hægt hefði verið að koma í veg fyrir atvikið
hefði reglum verið fylgt  Hundurinn beit stykki úr andlitinu  Hélt að hundurinn væri vinur sinn
Morgunblaðið/Hari
Horft fram á veginn Hafrún Anna Sigurbjörnsdóttir og Óskar Veturliði Sigurðsson segjast hvorki bitur né sár út í neinn vegna árásarinnar á Sólon litla.
32 FRÉTTIRInnlent
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 7. JÚNÍ 2018
Austurvegur 69 - 800 Selfoss // Lónsbakk i - 601 Akureyri // Sólvangi 5 - 700 Egilsstaðir
Sími 480 0400 // jotunn@jotunn.is // www.jotunn.is
Tindar og hnífar
Sláttuhnífar og tindar í flestar gerðir heyvinnutækja
MIÐNÆTUROPNUN
Í SMÁRALIND
AF ÖLLUM VÖRUM
ALLAN DAGINN
-20%
OPIÐ TIL 24:00