Morgunblaðið - 21.07.2018, Blaðsíða 32

32 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 21. JÚLÍ 2018
✝ Helga Svanafæddist í
Tjaldtanga í Hest-
firði 3. ágúst 1926.
Hún lést 11. júlí
2018.
Foreldrar henn-
ar voru María
Rögnvaldsdóttir, f.
13. janúar 1891, d.
19. september
1989, og Ólafur
Hálfdánsson, f. 4.
ágúst 1891, d. 26. mars 1973.
Helga átti 14 systkini og voru
tvíburapörin sex og einburarnir
þrír: Ósk, f. 1916, d. 2010, Guð-
rún, f. 1917, d. 2009, Karítas, f.
1919, d. 1919, Einar, f. 1919, d.
2010, Kristín, f. 1920, d. 2009,
Rögnvaldur, f. 1920, d. 1964,
Fjóla, f. 1922, d. 2018, Lilja, f.
1922, d. 2009, Jónatan, f. 1925,
Hálfdán, tvíburabróðir Helgu
Svönu, f. 1926, d. 1999, Hall-
dóra, f. 1928, d. 2013, Haukur, f.
1928, d. 2014, Ólafur Daði, f.
1932, d. 1992, María, f. 1932, d.
2018, fósturbróðir þeirra var
Ármann Leifsson, f. 1937, d.
2006.
Helga Svana fór í fóstur
þriggja vikna gömul til Ólafar
Svanhildar Einarsdóttur og
Helga Einarssonar að Skarði í
Skötufirði og ólst hún þar upp til
eiga tvö börn og fjögur barna-
börn, 5) Ólafur Helgi, f. 16. júní
1959, giftur Sólveigu Guðjóns-
dóttur, þau eiga tvö börn og eitt
barnabarn, 6) Guðrún, f. 4. júlí
1960, gift Erni Ólafssyni, þau
eiga fjögur börn og tvö barna-
börn, 7) Rögnvaldur, f. 23. ágúst
1963, giftur Sigríði Guðmars-
dóttur, þau eiga þrjá syni.
Helga Svana lauk kenn-
araprófi 1947 og gerðist kennari
í Bolungarvík og kenndi þar alla
sína starfsævi. Hún naut sín
mjög í kennarastarfinu og náði
að fræða fjórar kynslóðir um
lengri eða skemmri tíma. Helgu
Svönu var mjög annt um nem-
endur sína og lagði mikið á sig
til að hver og einn þroskaðist og
næði framförum, bæði félags- og
námslega. Kennsla Helgu Svönu
er mörgum fullorðnum Bolvík-
ingum enn í fersku minni. Hún
vann mikið að félagsstörfum,
var einn af stofnendum skátafé-
lagsins, virk í starfi Sjálfs-
bjargar og kvennadeildar Slysa-
varnarfélagsins, söng í
kirkjukór Hólskirkju og tók þátt
í stofnun félags eldri borgara.
Heimili Helgu Svönu og
Hraunbergs var að Vitastíg 12 í
yfir 50 ár, eftir það bjuggu þau í
„Hvíta húsinu“. Síðustu árin
dvaldi Helga Svana á hjúkr-
unarheimilinu Bergi og naut þar
afbragðsþjónustu, þar lést hún
að morgni 11. júlí 2018.
Helga Svana verður jarð-
sungin frá Hólskirkju í Bolung-
arvík í dag, 21. júlí 2018, klukk-
an 14.
12 ára aldurs.
Flutti þá til Bolung-
arvíkur með fóstru
sinni, þá fór Helga
Svana fyrst að
kynnast foreldrum
sínum og systk-
inahópnum sem
voru búsett í Bol-
ungarvík.
Þann 9. desem-
ber árið 1950
gengu Helga Svana
og Guðmundur Hraunberg Eg-
ilsson í hjónaband. Hraunberg
var fæddur 9. desember 1927 í
Bolungarvík og lést hann 2.
september 2016. Foreldrar hans
voru hjónin Steinunn S. Júlíus-
dóttir, f. 25. apríl 1905, d. 14.
febrúar 1972, og Egill Guð-
mundsson, f. 6. nóvember 1884,
d. 20. mars 1953.
Helga Svana og Hraunberg
bjuggu allan sinn búskap í Bol-
ungarvík. Börn þeirra eru: 1)
Ólöf Svanhildur, f. 14. febrúar
1950, gift Per Inge Laberg
(skildu), þau eiga tvö börn, 2)
Steinunn, f. 4. janúar 1952, gift
Pálma Á. Karvelssyni, þau eiga
þrjú börn og fimm barnabörn, 3)
Egill, f. 20. febrúar 1953, giftur
Kristinu Andersson, þau eiga
þrjú börn, 4) María, f. 12. júlí
1955, gift Karli Baldurssyni, þau
Helga Svana tengdamóðir
mín er látin. Ég er þakklát fyrir
að hafa getað verið hjá henni og
haldið í höndina á henni þegar
hún kvaddi þessa jarðvist. Núna
er hún búin að hitta Hraunberg
sinn. Margar minningar á ég
með þessari yndislegu konu.
Fyrstu áramótin mín með þeim
hjónum voru skemmtileg á allan
hátt, nema að ég borðaði ekki
svið sem voru alltaf á borðum
hjá þeim á gamlárskvöld. Helga
Svana hætti að vera með svið á
þessum degi af því ég borða þau
ekki og er ég búin að fá að
heyra það í góðlátlegu gríni frá
þeim systkinum síðan, eða í 40
ár. Helga Svana var börnum
mínum mjög kær og þau undu
sér vel hjá ömmu og afa í vík-
inni. Það var heilt ævintýri að
fara í kjallarann á Vitastígnum
og leika með alla kjólana og dót-
ið sem þar var.
Kæra fjölskylda. Það er mikill
söknuður hjá okkur öllum núna
og gott að leita huggunar hjá
ykkur. Það verður öðruvísi að
fara vestur hér eftir.
Sólveig Guðjónsdóttir.
Eitt sinn sagði Helga Svana
mér frá sinni fyrstu minningu.
Hún var um frænku hennar
Guðrúnu Einarsdóttur sem var
öldruð kona á Skarði. Helga
minntist þess að Svana fóstra
hennar sinnti gömlu konunni í
rúminu og svo einn daginn var
Guðrún dáin. Sjötíu ár skildu að
þessar frændkonur tvær í aldri
sem heilsuðust og kvöddust árið
1930. Seinna átti Helga eftir að
sinna Svönu rúmfastri á sjúkra-
skýlinu í Bolungarvík. Þegar ég
sat við dánarbeð hennar í síð-
ustu viku varð mér hugsað til
þessarar gömlu minningar um
það þegar Helga kynntist dauð-
anum í fyrsta sinn.
Í söknuði mínum langar mig
að stöðva tif klukkunnar og láta
tímann standa í stað í hliðarver-
öld þar sem ung kona biður aðra
miðaldra um að segja sér sög-
urnar frá Skarði. En söknuður-
inn er ljúfsár, það er eitthvað
fagurt og sterkt við það þegar
öldungur kveður og forréttindi
að fá að kveðja við þær aðstæð-
ur.
Tengdamóðir mín, Helga
Svana Ólafsdóttir, ólst upp á
Skarði í Skötufirði í hópi sex
fóstursystkina. Hún var alin upp
af tveimur afabræðrum sínum,
Helga Guðjóni og Hjalta, og
einni afasystur, Ólöfu Svanhildi.
Þau voru komin á fimmtugsald-
ur þegar Helga var að alast upp.
Sveitamenning Inndjúpsins,
þjóðlegar hefðir og gildi fóstur-
foreldranna mótuðu lífsviðhorf
hennar. Hún flutti til Bolung-
arvíkur tólf ára gömul með
fóstru sinni, fór í Kennaraskól-
ann í Reykjavík, menntaði þrjár
kynslóðir Bolvíkinga á hálfrar
aldar starfsævi. Hún stóð föst-
um fótum í fyrri tíðar menningu
sveitasamfélagsins. Hún var líka
menntuð nútímakona sem sinnti
starfi sínu meðfram því sem hún
og eiginmaður hennar Guð-
mundur Hraunberg Egilsson
ólu upp sjö börn. Og samt gafst
tími til félagsstarfa fyrir kirkj-
una, slysavarnafélagið, skátana
og fleiri félög í Bolungarvíkinni.
Helga var djúpvitur kona og
hagmælt. Hún var umhyggju-
söm og gestrisin og gerði öllum
jafn hátt undir höfði. Þegar ég
var nýorðin móðir var ég ein-
hvern tímann að barma mér við
hana að ég festi ekki lengur
hugann við skáldsagnalestur.
Hún ráðlagði mér þá að lesa ljóð
og sagði að ljóðin hefðu verið
það eina sem hún hafði tíma til
að lesa þegar börnin voru smá
og þurftu alla hennar athygli.
Helga elskaði ljóð, bæði í
bundnu og óbundnu máli. Ég sé
hana fyrir mér unga húsmóður
sem stelst til að lesa Jónas og
Davíð meðan suðupotturinn sýð-
ur síðasta farminn af bleyjum
dagsins og meðan börnin festa
svefninn. Ég sé þau fyrir mér
hjónin þegar þau stökkva upp
frá matarborðinu til að fletta
upp í bókum einhverju sem þau
þurfa að vita. Ég sé hana hlaup-
andi út í sumarsólina með
heimagerða rabarbaraíspinna
handa barnabörnunum. Og ég
sé hana fyrir mér í skólanum
þar sem ég var svo lánsöm að
kenna með henni einn vetur.
Betri tengdamóður hefði ég ekki
getað hugsað mér.
Einu sinni lék hún við fætur
Svönu þegar Guðrún frænka
hennar átti sína síðustu ævi-
daga. Í síðustu viku var hún
Guðrúnin og ég var Svanan.
Einn dag verð ég Guðrúnin og
þannig á það að vera. Góðir
englar Guðs sátu yfir sænginni
hennar eins og á Skarði forðum
og taka á móti henni hinum
megin.
Sigríður Guðmarsdóttir.
Helga Svana Ólafsdóttir,
amma mín, var einstök kona.
Hjartahlý og harðdugleg
mamma, amma og langamma.
Hún var mín fyrirmynd á svo
margan hátt. Amma og afi buðu
alla velkomna á heimili sitt á
Vitastíg og síðar Aðalstræti.
Harðfiskur og smjör og heitt á
könnunni undir tónum Rásar 1.
Með ömmu var gott að vera og
hún kenndi mér margt.
Elska þig, amma mín, eins og
við vorum sammála um að væri
aldrei of oft sagt.
Þín
Magnea.
Líklega hefur enginn mótað
jafn margar kynslóðir Bolvík-
inga og hún Helga Svana Ólafs-
dóttir. Hún var farsæll, virtur
og vinsæll kennari í Bolungarvík
um áratugaskeið, frá því að hún
lauk kennaranámi sínu og þar til
starfsferli hennar lauk.
Kennsla ungra barna er
ábyrgðarmikið vandaverk.
Kennarinn gegnir uppeldishlut-
verki og er trúnaðarmaður
barnanna. Barnssálin er oft við-
kvæm og því skiptir svo miklu á
mótunarskeiðinu hvernig til
tekst. Helga Svana stóð undir
allri þeirri ábyrgð og vel það.
Það var eins og kennslan væri
henni eðlislæg og áreynslulaus
og varla að hún þyrfti nokkurn
tíma að byrsta sig. Við, börnin
sem hún kenndi, nutum þess að
fylgjast með því sem hún var að
segja okkur og virtum hana tak-
markalaust. Kennslan hennar
opnaði okkur nýjar víddir og
skilning á námsefni sem hafði
verið okkur fram að því sem lok-
uð bók.
Frá þessum fyrstu árum
skólagöngu minnar er mér
minnisstæðast hvernig hún
glæddi skilninginn á okkar nán-
asta umhverfi og tengdi það síð-
an námsefninu með sínu ein-
staka lagi. Sagan af Þuríði
sundafylli landnámskonu okkar
Bolvíkinga og syni hennar,
Völu-Steini, varð hluti af Ís-
landssögunni, örnefnin, fjöllin
og hafið urðu þáttur í landa-
fræðinni, ljóð, kvæði og íslensk
sönglög, óf hún saman við ís-
lenskukennsluna og þannig
mátti áfram telja. Löngu síðar
heyrði ég sagt af afrekum lands-
þekktra uppfræðara sem hlotið
höfðu verðskuldað lof og viður-
kenningu samfélagsins fyrir
kennsluhætti sína. Þá gerði ég
mér ljóst að þetta voru kennslu-
aðferðir Helgu Svönu; aðferðir
sem hún hafði hins vegar sjálf
mótað og gert sér ljóst að dugðu
vel við að koma öllum til nokk-
urs þroska, eins og það var orð-
að svo viturlega fyrir mörgum
öldum. Það er því ekki að undra
að það voru ekki bara við nem-
endur hennar sem dáðum hana
og litum upp til hennar. Það
gerðu líka samkennarar hennar,
fölskvalaust og takmarkalaust.
Sigrún kona mín var í þeim hópi
og svo margir aðrir sem höfðu
samanburðinn við kennslu í öðr-
um skólum og gátu borið vitni
um að hún var ekki einasta upp-
fræðari af guðs náð, heldur líka
af ómeðvitaðri en einbeittri hug-
sjón.
Árum saman var ég tíður og
jafnvel daglegur gestur á heimili
þeirra Hraunbergs. Við Egill
sonur þeirra vorum æskuvinir
og brölluðum ýmislegt. Þá
kynntist ég auðvitað Helgu
Svönu enn betur; en við allt aðr-
ar aðstæður en í kennslustof-
unni og þau Hraunberg urðu
vinir mínir. Alltaf var jafn nota-
legt að hitta þau á förnum vegi í
Víkinni og fá frá þeim hlýlegt
faðmlagið og innilegar kveðjurn-
ar.
Nú að leiðarlokum Helgu
Svönu Ólafsdóttur verða þátta-
Helga Svana
Ólafsdóttir
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
vinarhug vegna andláts og útfarar okkar
ástkæra föður,
HANNESAR SNÆBJARNAR
SIGURJÓNSSONAR.
Sérstakar þakkir viljum við færa starfsfólki
líknardeildar Landspítalans í Kópavogi fyrir
góða umönnun og umhyggju.
Trausti Hannesson
Sigurjón Davíð Hannesson
Hjartans þakkir fyrir samúð og hlýju vegna
andláts móður okkar, tengdamóður, ömmu
og langömmu,
SIGRÚNAR FLÓVENZ ÓLAFSDÓTTUR,
Kópavogsbraut 88.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Sunnuhlíðar
fyrir hlýju og góða umönnun.
Ólafur G. Flóvenz Sigurrós Jónasdóttir
Brynhildur G. Flóvenz Daníel Friðriksson
Margret G. Flóvenz Tryggvi Stefánsson
Gunnar G. Flóvenz Bera Pálsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð
og hlýhug vegna andláts okkar ástkæru
móður, tengdamóður, ömmu og
langömmu,
SIGURVEIGAR G. MÝRDAL.
Sigurjón Mýrdal María Sophusdóttir
Garðar Mýrdal Ingibjörg Ósk Kjartansdóttir
Jón Agnar Mýrdal Vivian Hansen
barnabörn og barnabarnabörn
Elskulegur eiginmaður minn,
ÞORSTEINN INGÓLFSSON,
fyrrverandi sendiherra,
lést þriðjudaginn 19 júlí.
Útförin auglýst síðar.
Fyrir hönd aðstandenda,
Hólmfríður Kofoed-Hansen
Okkar ástkæra,
INGIBJÖRG SIGURÐARDÓTTIR
frá Holtsmúla,
til heimilis að Fellstúni 6,
Sauðárkróki,
lést þann 17. júlí á Heilbrigðisstofnun
Norðurlands á Sauðárkróki.
Útförin fer fram frá Sauðárkrókskirkju laugardaginn 28. júlí
klukkan 14.
Ragnar Eyfjörð Árnason
Sigurður Ingi Ragnarsson Steinunn Valdís Jónsdóttir
Árni Eyfjörð Ragnarsson Sigurrós Einarsdóttir
Smári Hallmar Ragnarsson Halla Mjöll Stefánsdóttir
Gunnur Pálsdóttir
og ömmubörn
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir, amma og langamma,
HRAFNHILDUR JÓNSDÓTTIR
frá Stóru-Ávík, Árneshreppi,
lést á Heilbrigðisstofnun Vesturlands,
Akranesi, sunnudaginn 15. júlí.
Útför hennar fer fram föstudaginn 27. júlí klukkan 13.
Elías Ólafur Magnússon
Magnús Guðberg Elíasson
Guðmundur Elíasson
Unnar Aðalsteinn Elíasson Margrét Þórðardóttir
Ingibjörg Anna Elíasdóttir Þröstur Karlsson
barnabörn og barnabarnabarn
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, sonur, tengdasonur, bróðir og
afi,
EINAR BRAGI SIGURÐSSON,
Leynisbraut 1, Grindavík,
varð bráðkvaddur sunnudaginn 15. júlí.
Útförin fer fram frá Grindavíkurkirkju miðvikudaginn
1. ágúst klukkan 14.
Soffía Aðalbjörg Jóhannsdóttir
Guðfinna K. Einarsdóttir Eggert Bergmann
Jóhanna S. Einarsdóttir Kristinn Helgason
Jóhann F. Einarsson Birgitta Rún Birgisdóttir
Þórunn Ósk Einarsdóttir
Sigurður Eiríksson Guðfinna Sveinsdóttir
Kristín Þóra Sæmundsdóttir
systkini og afabörn
VIGDÍS ÁGÚSTSDÓTTIR
frá Hofi í Vatnsdal
er látin.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Aðstandendur