Gerðir kirkjuþings - 01.01.2017, Side 18

18 19
besta nýtingin á dýrmætum tíma samkomunnar? Væri betra ef í stað þess að kynna næsta
ræðumann sem ætlaði að taka undir með þeim síðasta spyrði fundarstjóri; eru hér önnur
sjónarmið? Aðalatriðið hlýtur að vera að fundarmenn heyri öll sjónarmið í málum og geti
svo tekið ákvörðun hvernig þeir greiða atkvæði. Tilgangurinn með svona samkomum er
jú fyrst og fremst að taka ákvarðanir.
En þeir sem fylgjast með umfjöllun fjölmiðla af vettvangi stjórnmála sjá annað
fyrirkomulag. Minnihluti og meirihluti takast á og keppnin snýst oft um að gera sem
minnst úr þeim sem hafa aðrar skoðanir en þau sem hafa orðið.
Við á kirkjuþingi höfum eins og fólk í stjórnmálum ólíkar skoðanir. Dr. Sigurjón Árni
Eyjólfsson sagði á s.l. leikmannastefnu að það væri skrýtin kirkja sem ekki væri rifist í. Ég
ætla hvorki að taka undir þá skoðun né andmæla henni en velta því upp að það skipti máli
hvernig er rifist. Á þeim árum sem ég hef setið á kirkjuþingi hef ég ekki hitt einn einasta
kirkjuþingsmann sem ekki hefur einlægan áhuga á hagsmunum þjóðkirkjunnar. Það er
mín skoðun að það sé hollt að hlusta á sjónarmið fólks sem hefur slíkan áhuga, jafnvel þó
maður sé þeim ekki sammála.
Í okkar samfélagi er ekki mjög algengt að hlusta á ólík sjónarmið og það jafnvel talið
vera skortur á stefnufestu að breyta um skoðun ef rök í umræðu benda á nýjar leiðir.
Hinn mikli meistari Sufista Ibn Arabi sagði að hvert og eitt okkar væru holdgerving
einhverra eiginleika eða kjarna Guðs. Eða eins og ég skil hann, einhvers hinna leyndu nafna
Guðs. Ef það er rétt, er þá ekki skynsamlegt að hlusta eftir því hvað hver birtingarmynd
Guðs hefur að segja?
Það er hættulegt að efast aldrei um eigin sannfæringu. Maðurinn hefur framið sín
verstu verk í fullkominni sannfæringu, og stundum þau allra skelfilegustu ef hann hefur
trúað því að hann væri að framkvæma vilja Guðs.
Mannskepnan er flókin vera og margvísleg. Í hverju okkar býr eitthvað fallegt og gott
en eins eitthvað lakara. Við komum stundum sjálfum okkur á óvart sem þá þýðir að við
þekkjum okkur sjálf ekki fullkomlega. Það hefur okkur lengi verið ljóst enda þekkjum
við leiðbeininguna frá forngrikkjum, þekktu sjálfan þig. Það má halda því fram að við
þekkjum annað fólk jafnvel minna en okkur sjálf. Enda er það nokkuð vandasamt að
þekkja fólk, þessar margbrotnu verur, sem hver og ein er einhverskonar birtingarmynd
Guðs. Sköpuð í Guðsmynd en hvert og eitt ekki nema brot af hans mynd..
Nú á tímum kommentakerfa og samfélagsmiðla er áberandi hvað margir eru fljótir að
dæma annað fólk bæði einstaklinga, hópa og jafnvel heilu samfélögin. Já dæma aðra of
oft hart jafnvel þó að þekking þeirra á þeim sem þau dæma sé ekki meiri en hægt væri að
handskrifa á eldspítustokk.
Þessi háttur að afgreiða fólk út af borðinu, hlusta ekki á önnur sjónarmið og alls ekki á
skoðanir og hugmyndir þeirra sem á einhvern hátt eru okkur ekki að skapi er vondur siður
og hættulegur. Fólk hlustar einkum á þá sem eru sammála þeim. Facebook vinir fólks
eru gjarnan líklegir til að hafa svipaðar skoðanir. Eftir kosningarnar í síðasta mánuði bað
þjóðþekktur karlmaður alla sem höfðu kosið tiltekinn flokk um að slíta samskiptum við
sig hið snarasta. Hann vildi ekkert heyra af eða vita um slíka vitleysinga.
Við sjáum að ef einhverjum verður á, þá er sú eða sá hálfpartinn gerður útlægur. Fólk