Skírnir - 01.04.2008, Page 95

fior ger› ur hús freyja var mjög ná kvæm í dóms dags sk‡rslu sinni, og jafn -
vel nú, löngu sí› ar, ver› ég a› hafa hem il á mér til a› fara ekki a› end ur -
segja hi› sköru lega og hús mó› ur lega synda reg ist ur henn ar or›i til or›s.
Slíkt mundi fylla heila bók, og flótt ekki væri van flörf á a› skrifa flá bók,
fæ ég varla nú né sí› ar tóm til fless nema flest fari ö›ru vísi en mér b‡› ur
í grun. (s. 96)
Hér vir› ist Gunn ar vera far inn „a› skrifa skáld sög una um skáld -
sögu sem ver› ur ekki til, sem ekki get ur or› i› til,“ eins og Sar tre
komst a› or›i í for mála sín um a› Portrait d’un inconnu.
fieg ar hug a› er a› fjór›a áfang an um í bók mennta sögu legu
yfir liti Barthes — arf leif› súr r eal ism ans sem hafi fjölg a› „næst um
óend an lega fleim tákn mi› um sem sér hver tákn mynd gæti vís a›
til“ — er freist andi a› staldra fyrst vi› um ræ›u Jaka um nafn
hei›ar b‡l is ins flar sem sag an ger ist.
Í seinni tí› … haf›i bær inn heit i› Fok sta› ir e›a Fjúk sta› ir. En til voru
fleir, sem héldu flví fram, a› fletta væri ekki hi› upp runa lega nafn, held ur
hef›i bær inn til forna heit i› Feyki sta› ir, sem reynd ar hef ur svip a›a
merk ingu, e›a blátt áfram Feyk ir. […] fiá komu enn a›r ir, sem héldu flví
fram me› sann fær ing ar flunga, a› fletta hef›i bær inn aldrei heit i› til forna.
Fok sta› ur, Feyk ir, Feyki sta› ir — fletta voru ein tóm ar nú tíma upp fund -
ing ar og af bak an ir. Bær inn hét Feikn sta› ir, og fla› var hans rétta nafn. (s.
18–19)
Inn an heims sög unn ar er um a› ræ›a fjölda tákn mynda sem all ar
vísa til eins tákn mi›s, sama sta› ar ins á landa kort inu, en gagn vart
les and an um er í raun ver i› a› fjölga fleim land fræ›i legu tákn mi› -
um sem bæj ar nafn i› kann a› vísa til, flækja merk ingu sög unn ar.
Til sam an bur› ar má minna á hvern ig bæj ar nöfn in Vet ur hús og
Sum ar hús hafa mót a› hug mynd ir les enda um „raun veru legt“
sögu svi› Sjálf stæ›s fólks eft ir Hall dór Lax ness.
Hva› al menn súr r eal ísk ein kenni sög unn ar var› ar flá seg ir Jó -
hann Hjálm ars son a› l‡s ing Jaka á flví fleg ar hin ir fram li›nu ba›a
sig í kjall ar an um á Fok stö› um sé „bæ›i full af vi› bjó›i og flrung -
in hold leg um kennd um“. Kve›st Jó hann ef ast um „a› marg ar
hli› stæ› ur fless ar ar hálf súr r eal ísku l‡s ing ar séu til í ís lensk um
tólf persónur leita höfundar 95skírnir