Skírnir - 01.04.2008, Qupperneq 165

[Hús i›] er feg i›, fleg ar skúr in hvolf ist yfir fla›, ósvik in hita steypa, svo
ekki sjást dropa skil. […] Grös og tré hugsa um fla› eitt a› svolgra í sig,
mold in r‡m ir til hva› hún má. Blóm in skjálfa af un a›i fyr ir svöl um flunga
regn s ins. Og hús i› finn ur ryk dags ins skol ast af flaki og veggj um, hvar
sem skúr in nær til fless. fia› er gott. (117–18)13
fiví má segja a› flar megi sjá nokk urs kon ar af brig›i af hóp sögu.
Einna áhuga ver› ast vi› per sónu ger›a svi› i› er sá hóp ur „per -
sóna“ sem kall ast á vi› sam fé lag sögu per són anna á hinu svi› inu.
A› al per són an, hús i›, er „ekk ert merki legra en önn ur hús vi› göt -
una, nema stræt is vagn inn nem ur flar sta› ar á tíu mín útna fresti all -
an dag inn“ (5) en fla› ber „nokkurn svip af gó› borg ara“ (38).
Stóra hús i› á horn inu er vir›u leg asta hús i› vi› göt una „vegna fless
a› í flví er verzl un me› stór um glugg um“ (37) og hin hús in eru
mis vel stæ› flví sum eiga bíla en önn ur ekki. Stræt is vagn inn er
„eins kon ar heim il is hjú göt unn ar og hús anna“ (37). Stétt skipt ing
er flví greini leg í flessu sam fé lagi líkt og hjá sögu per són un um og
af sta›a húss ins til hinna per sónu gerv ing anna ber fless merki.
En hvern ig á les andi a› breg› ast vi› fleg ar hús er eitt af a› al -
per són um skáld sögu? Enda flótt per sónu l‡s ing húss ins sé nokk -
u› sk‡r er erfitt a› sam sama sig flví, ein fald lega af flví a› menn
hafa enga reynslu af flví hvern ig per sónu ger› hús hugsa og haga
sér. fia› er ekki hægt a› yf ir færa al far i› mann leg ar hugs an ir og
heg› un á hús i› flví fla› er ólíkt mönn um a› ‡msu leyti, til dæm -
is er fla› fast á sín um grunni, á a› öll um lík ind um lengri ævi fram
und an en flest ir menn. fiar a› auki er fla› sam sett úr mörg um
per sónu gerv ing um og flar me› er fla› eins kon ar „hóp p er sóna“.
Sí› ast en ekki síst er fla› allt ö›ru vísi a› „lík ams“bygg ingu; fla›
get ur eig in leika sinna vegna ekki skil i› og upp lif a› heim inn á
sama hátt og les and inn, en fla› sést til dæm is á flví a› fla›
„skamm ast sín bók staf lega ni› ur fyr ir sökkul“ (50). Hús i› ver› -
ur af fless um sök um fynd in per sóna og flar a› auki er per sónu -
sköp un fless mjög írónísk; í raun er allt per sónu ger›a svi› i› und ir -
lagt af írón íu.
mér fannst einsog það væri verið … 165skírnir
13 Jak obína Sig ur› ar dótt ir (1965:5). Hér eft ir ver› ur vís a› til Dæg ur vísu me›
bla› sí›u tali í sviga á eft ir til vitn un.