Skírnir - 01.04.2008, Qupperneq 169

í fleim bæ, eitt hús vi› flá götu, hvítt hús me› rau›u flaki og gar›i sunn -
an vi›. (65)
Sér ein kenni sögu manns ins birt ast til dæm is í ljó› ræn um l‡s ing -
um, svo sem lík inga máli eins og sést á upp hafs or› um bók ar inn ar:
fia› hafa fall i› skúr ir me› an bær inn svaf. Ekki fless ar stóru hvolf ur, sem
dynja á göt unni dropi í dropa, óslit inn straum ur beint ni› ur úr himn in -
um, ofsa fengn ar eins og tár ástrí›u heitr ar konu, held ur gegn sæj ar skúr ir,
hl‡j ar í logn inu, hljó› ar eins og tár ell inn ar, skær ar og létt ar eins og tár
bernsk unn ar. (5)
Á köfl um ra› ar hann upp stutt um setn ing um og skap ar flannig
sér staka hrynj andi:
Dag ur er li› inn, kyrr› næt ur inn ar nálg ast. En gat an vak ir enn, fló hún
dotti ö›ru hvoru. fia› er byrj a› a› rigna. Og flrest irn ir hafa hægt um sig.
En fleir flegja varla lengi. (176)
Einnig end ur tek ur hann sömu stef in, svo sem fyrr nefnd an söng
flrast anna „lifa — lifa“, glym göt unn ar „ha-hæ, ho-ó-o-ó, ha-hæ-
hæ“ og drun ur stræt is vagns ins „dur un, dur un, duru-drun“.
Önn ur ein kenni sögu manns ins sjást á kald hæ›n is leg um at -
huga semd um og l‡s ing um sem oft ar en ekki bein ast a› hús inu:
fiar sem fla› verm ir sig í morg un sól inni, hvítt me› rau›u flaki og blik andi
glugg um, stand andi ör ugg lega á sinni ló› og sín um grunni, ber fla›
nokkurn svip af gó› borg ara, sem hef ir fasta at vinnu, á dá litla inn stæ›u í
banka og geng ur sunnu dags morg un göngu í gó›u ve›ri me› fram Tjörn -
inni, ábyrg ur á svip inn og ívi› gildast ur um mitt i›, nema borg ar inn er
ma› ur en hús i› hús. (39)
Oft er fló ómögu legt a› vita hvort sögu ma› ur inn seg ir frá me›
eig in or› um e›a leyf ir hugs un um húss ins a› streyma fram og fla›
renn ur í raun sam an vi› hann. Sögu ma› ur inn veit allt sem ger ist
inn an sögu heims ins og tek ur sam an og seg ir frá í stuttu máli flví
sem sögu per són urn ar hafa hugs a› og a› hafst; á sama hátt veit hús -
i› líka allt sem íbú ar fless hugsa og gera. Einnig eru hvort tveggja
órjúf an leg ir flætt ir text ans; hús i› stend ur á traust um grunni í
mi›ju sögu heims ins og sögu ma› ur inn er grund völl ur frá sagn ar -
mér fannst einsog það væri verið … 169skírnir