Skírnir - 01.04.2008, Qupperneq 242

af stö›u en hall ast fló einna helst a› flví a› sjálf ,Gr‡la‘ hafi ver i› mjög
stutt, 22 fyrstu kafl arn ir e›a svo, hins veg ar hafi ábót inn snú i› aft ur til
Nor egs ein um fimmt án árum eft ir a› hann hafi sami› fla› rit og lok i› flá
vi› Sverr is sögu. Hún sé flví eft ir einn höf und: Karl Jóns son. Rök in fyr ir
flví eru fyrst og fremst stíll inn sem er sá sami frá upp hafi til enda, eins og
sami höf und ur hafi alls sta› ar ver i› a› verki. Einnig bend ir fior leif ur
Hauks son á flá at hygl is ver›u sta› reynd a› frá sögn Sverr is sögu er ná -
kvæmust í fyrsta og sí› asta hlut an um, fless á milli er hún ágrips kennd ari
og tíma tali› nokk u› á reiki, eins og höf undi hafi ekki ver i› fla› tíma bil í
ævi Sverr is eins kunn ugt, kannske ver i› at bur› un um ví›s fjarri.
Á fletta finnst mér fló rétt a› líta bet ur. Nú veit ég, a› flagn ar rök -
semd in (argu ment um e si lentio) er b‡sna vand me› far in, en fla› væri fló
greini lega út í hött a› nefna Karl Jóns son ein ung is sem höf und fyrsta
hluta verks ins ef hann hef›i sami› fla› allt, fló svo fla› hef›i ver i› í fleiri
áföng um en ein um. Or› for mál ans eiga fla› flví skil i› a› fleim sé vand -
lega gaum ur gef inn, en flau eru á flessa lei›:
… ok er flat upp haf bók ar inn ar at ritat er eft ir fleiri bók er fyrst rit -
a›i Karl ábóti Jóns son, en yfir sat sjálfr Sverr ir kon ungr ok ré› fyr ir
hvat rita skyldi; er sú frá sögn eigi langt fram kom in. fiar er sagt frá
nökk ur um hans or rost um. Ok svá sem á lí›r bók ina vex hans styrkr,
ok seg ir sá inn sami styrkr fyr ir ina meiri hluti. Köll u›u fleir flann
hlut bók ar fyr ir flví Gr‡lu. Inn sí›arri hlutr bók ar er rit a›r eft ir fleira
manna frá sögn er minni höf›u til svá at fleir sjálf ir höf›u sét ok heyrt
flessi tí› endi, ok fleir menn sum ir höf›u verit í or rost um me› Sverri
kon ungi. Sum flessi tí› endi váru svá í minni fest at menn rit u›u fleg -
ar eft ir er n‡or› in váru, ok hafa flau ekki breytzk sí› an.
Ef flessi klausa hef ur flá merk ingu sem or› in segja eft ir bók staf leg um
skiln ingi, og flví ver› um vi› a› gera rá› fyr ir, gef ur hún fless ar upp l‡s -
ing ar:
1) Karl Jóns son samdi upp haf sög unn ar und ir hand ar ja›ri Sverr is kon -
ungs sjálfs sem sag›i hon um hva› hann ætti a› skrifa og las hon um
vafa laust a› nokkru leyti fyr ir. fietta var sjálf stæ› rit smí›, sem ,fleir‘
— vænt an lega Litli og Stóri, sem sé ábóti og kon ung ur — köll u›u
,Gr‡la‘. Ekki er hægt a› sjá hvort fletta var raun veru legt heiti bók ar -
inn ar e›a inn an bú› ar-gam an semi sem barst sí› an út. Hi› sí› ara finnst
mér ekki ólík legra, en nafn gift in er alla vega mjög í sam ræmi vi› hug -
ar heim kon ungs eins og hann birt ist í sög unni. En fletta rit var ekki
einar már jónsson242 skírnir