Breiðfirðingur - 01.04.1955, Page 56

54
BREIÐFIRÐINGUR
Bílstjórinn dregur úr ferðinni við hverja þotu, þegar lygnir
aftur, er hraðinn aukinn. Þetta er hrikalegasti kafli leiðar-
innar, máske veðrið hafi gert hana leiðinlegri en hún
annars er. Þar vildi ég ekki vera einn á ferð í myrkri og
vondu veðri. Stormhvinurinn í brúninni er nægur til að
fá lítið hjarta til að titra.
A Tjaldanesmelunum eru tjaldbúðir vegagerðarmanna,
vinnuflokkur Jakobs Benediktssonar er kominn hingað, og
bílar ferðafólksins hafa sem sagt elt hann kringum Strandir
og nú er leiðin opin.
Við tjöldin er aðeins einn maður heima, kunningi okkar,
Ingimundur Guðmundsson. Allt hitt fólkið er farið á
skemmtun suður að Laugum. Ingimundur er svo vingjarn-
legur að lofa okkur að setjast í skúr vegagerðarmannanna,
meðan við drekkum kaffið okkar. Og svo drekkum við
heitt kaffi frá Staðarfelli hér vestur á Tjaldanesmelum.
Hér verður hver stormhviða að hvínandi roki. Skúrinn hrist-
ist við hverja þotu og tjöldin vagga og slást, eins og þau
hafi tapað öllum sínum festum og hælum, þrátt fyrir það
þó að Ingimundur hafi neglt og bundið allt, sem hægt var
að festa. Hann rétt gefur sér tíma til að drekka kaffið
með okkur og segja fáein orð, svo er hann aftur kominn
á sprett kringum þetta órólega þorp.
Síðar fréttum við, að tjaldborgin hefði öll fokið til grunna
það kvöld.
Ur þessu var ekki hægt að hafa von um meiri ánægju
af ferðinni, stormur og ausandi regn fóru með alla von uni
að sjá fegurstu sveit sýslunnar, Saurbæinn.
Við brynjum okkur þolinmæði og kjarki, skreiðumst í
bílinn, ákveðin í að taka nú hverju því andstreymi, er að
höndum ber. Gegnum vætu og storm mótar fyrir kirkjunni,
og ég blessa Saurbæinga fyrir að hafa sett hana á svo
fagran og áberandi stað. Saurbæingar hafa löngum þótt