Breiðfirðingur - 01.04.1955, Blaðsíða 29

BREIÐFIRÐINGUR
27
hálfvaxinna barna leikur sér umi hlaðvarpa og tún. Reykur-
inn stígur hátt í loft, minnir á mikið starf innan veggja og
boðar vinnuhlé að litlum tíma liðnum. Ein elzta heimasætan
kemur út á hlaðið og gefur vinnuflokknum kall. Hestarnir
eru spenntir frá, leiddir að stallinum og þar fá þeir vel úti-
látinn skerf af leifum vetrarforðans. Gengið er til bæjar
og sezt að stóru borði. Léttum hlátrum og gamanyrðum er
brugðið á loft um leið og neytt er íslenzks búmatar. Hátt-
prúð húsmóðir vakir yfir fjölbreyttu innanhússstarfi, og
hrókur fagnaðarins er húsbóndinn sjálfur.
Það er mánudagsmorgun á miðjum slætti. Búsmalinn er
rekinn í haga. Heima á hlaðinu safnast hálfur annar tugur
vinnandi fólks. í miðjum hópnum stendur húsbóndinn og
skiptir vinnuliðinu í flokka. Einn flokkurinn fer út í Saur-
bæ, annar niður á Eyrartún, sá þriðji út á engjar, o. s. frv.
Fyrir hvern vinnuflokk er ráðinn flokksstjóri. Nokkur
áhyggjusvipur breiðist yfir andlit þeirra nemenda, er hreppa
hlutskiptið í þetta sinn. Abyrgðartilfinningin hefur verið
örvuð með einni fyrirskipun, en traustur bakhjarl slær
öryggisblæ á starffúsan vinnuflokk. Framundan er vikan
eins og ónumið svið.
Það er vetur í lofti. Degi hallar. Utivinnu dagsins er að
mestu lokið. Seinasta kennslustundin í skólanum er að
enda. Úti gelta heimilisrakkarnir og boða gestakomu. Skóla-
stjóri og nemendur líta um glugga. Heim að túnfæti kemur
gangandi maður með stóra byrði á baki. Honum miðar
hægt, því að ófærðin er mikil. Komumaður gengur í hlað
og léttir af herðum sér ullarpokum, er hann hefur með-
ferðis til vinnslu í ullarvinnsluvélum skólastjórans. Dyrnar
opnast, bóndi fagnar komumanni og leiðir hann til bað-
stofu. Gistingin er fyrirfram ákveðin og innan lítillar stund-
ar er gesturinn næstum óafvitandi orðinn sem heimilis-
maður á stærsta heimili héraðsins.