Breiðfirðingur - 01.04.1955, Page 59

BREIÐFIRÐINGUR
57
leysi að búa. Hann kenndi í skólura og útvarpi, ferðaðist
um meginhluta landsins og prófaði framburð æskulýðsins,
skrifaði vísindalegar ritgerðir og bækur og lá langar legur
á sjúkrahúsum heima og erlendis. Vinnuþrek hans var fá-
dæma mikið og honum datt víst aldrei í hug að hlífa sér.
Þessi orð eru aðeins kveðja og minningar mínar um hann.
Mörgum árum eftir að dr. Björn var að heiman farinn,
kom ég að Galtardal. Var þá faðir hans látinn, en móðir
og systkini tekin við búi. Bæjarhúsin voru ekki háreist
eða viðamikil, en móttökurnar voru hlýjar og gestrisnin
ógleymanleg. Mér er líka í minni svipur húsfreyjunnar,
er við minntumst á soninn, sem þá sigldi hraðbyri á mennta-
brautinni. — Hún ól djarfa drauma um framtíð hans og
frama. Þeir draumar hafa nú rætzt, en ekki fengið að
njóta sín til fulls. A mestu manndómsárum er sonurinn
fallinn í valinn, en störf hans eiga eftir að lifa lengi með
þjóðinni.
Ath.
Grein þessa fann ég í gömlum blöðum BreiðfirSings. Höfimdamafn var
ekki með. — Ritstj.