Breiðfirðingur - 01.04.1955, Page 73

BREIÐFIRÐINGUR
71
Og loks, kominn langt „yfir lögaldur sakamanna“ gerist
hann togarasjómaður um nokkur ár í Reykjavík. Þar gerist
sama sagan, hann er með fremstu mönnum, hvar sem taka
þarf til hendi á sjónum. En það er sama, hann er ekki á
réttum stað, ekki tólf árum á undan tímanum, heldur heil-
um mannsaldri. Hefði hann ekki fæðzt fyrr en Islendingar
höfðu eignazt kaupskip og sigla um öll heimsins höf, hefði
hann áreiðanlega ekki alið allan aldur sinn í Breiðafirði.
Saga hans hefði þá orðið allt önnur og kannske meiri. Hafi
nokkur maður haft eðli og upplag til þess að:
jara á brott meS víkingum,
standa upp í stajni,
stýra dýrum knerri,
halda svo til hpjnar
þá var það Pétur Kúld. Enginn hefði sómt sér betur í
brúnni á hinum glæsilegu íslenzku kaupskipum en hann.
Enginn verið öruggari stjórnari. Vöxturinn, yfirbragðið,
framkoman, minnti á fyrirmanninn, höfðingjann, er svo vel
hefði sómt sér meðal þeirra, sem fremstir fóru og báru
fána Islands hæst og lengst um úthöfin.
Pétur Kúld giftist 12. desember 1902 Hallfríði Aradótt-
ur frá Múla í Gufudalssveit, og reyndist hún manni sínum
tryggur og raungóður förunautur til æviloka.
Börn þeirra voru þessi: Ingólfur, fæddur 1. október 1902,
nú sjómaður í Reykjavík. Agúst, fæddur 2. ágúst 1906,
skipstjóri í Flatey á Breiðafirði. Pétra Sveinsína, fædd 12.
október 1910. Hún dó um fermingaraldur. Bræðurnir eru
báðir dugnaðarmenn og kippir í kynið um sjómennsku og
aflabrögð.
Pétur Kúld lézt að heimili sínu í Flatey 22. ágúst 1951.
Hann lét ekki eftir sig stórskip, jarðir eða húseignir, né
neitt það, sem gerir menn að miklum mönnum í augum
fjöldans nú á dögum. Og þar hrökk ekki maður úr háu