Breiðfirðingur - 01.04.1958, Side 16

14
BREIÐFIRÐINGUR
Himinninn feldi höfug tár,
húmið leggst á jarðar brár.
Illa rættust Olafs spár.
Aldrei birtist sólin klár.
Ekki þykir mér ástæða til þess að lýsa hér leiðinni fyrir
Hvalfjörð um Mýrar og út Snæfellsnesið. Ekið var viðstöðu-
laust til Hellissands, nema hvað rétt var stanzað við Arnar-
stapa á Mýrum, til þess að fá sér bita. Allir merkisstaðir
skyldu skoðaðir daginn eftir á leiðinni suður. Menn störðu
út um bílgluggana, og ástæðulaust var að láta sér leiðast,
því að fagurt er landslagið út Snæfellsnesið og fyrir Jökul.
Það var þó sérstaklega eftir að kom út fyrir Breiðuvíkina,
sem nýnæmið byrjaði hjá flestum. Þá var komið á hinn nýja
Utnesveg, sem tengir Hellissand við vegakerfi landsins. —
Aður var eina leiðin, til þess að komast á bíl til Hellissands,
að fara undir Ólafsvíkurenni, og varð þá að sæta sjávar-
föllum. Fyrir kom, að bílarnir sátu fastir í sandbleytum,
og gat þá sjór fallið yfir áður en hjálp barst.
Á Hellissandi.
Til Hellissands var komið kl. 10.30 um kveldið, og höfðu
þá verið eknir 310 km.
Á Hellissandi tóku á móti okkur Teitur Þorleifsson skóla-
stjóri og kona hans, Ingibjörg Magnúsdóttir. Kunnum við öll,
sem í ferðinni vorum, þeim hinar beztu þakkir fyrir.
Þegar Breiðfirðingur gengur um Hellissand, þessa sögu-
frægustu verstöð Breiðafjarðar, í fyrsta sinni, er honum
ekki ósvipað innanbrjósts og þegar hann stóð í fyrsta sinni
á Þingvöllum. Hann minnist hversu dýru verði björgin var
keypt, sem sótt var út í Kolluál. „Ströndin er þakin sjódauð-
um mönnum“, sagði skólastjórinn. Hér hafa áar okkar glímt
við Ægi og ýmsir haft betur. Flestir munu kannast við frá-