Breiðfirðingur - 01.04.1958, Síða 34

32
BREIÐFIRÐINCU R
sjó nema í æsku. Hann var vel meðalma'ður á hæð, þreklega
vaxinn, fríður sýnum og festulegur á svip og göfugmann-
legur. Hann þótti afrenndur að afli og að öllu hinn gjörvi-
legasti og vel til foringja fallinn, enda hafði hann flest
trúnaðarstörf á hendi, sem til eru í sveit á Islandi.
Hann var hreppstjóri í Gufudalshreppi frá 1914—1956
og formaður búnaðarfélags sveitarinnar í 30 ár, sýslunefnd-
armaður í 35 ár, oddviti í 11 ár auk póstafgreiðslunnar og
símaþjónustunnar. Og vafalaust var hann margt fleira í
mörgum nefndum og stjórnum, auk aðalstarfanna sem bóndi
og gestgjafi á stóru heimili og gestkvæmu.
En öll þessi störf rækti hann með fráhærri vandvirkni,
samvizkusemi og trúmennsku þess manns, sem ætlar hverju
starfi sinn tíma, er varfærinn, grandvar og trúr, en um-
fram allt vandur að virðingu sinni jafnt í smáu og stóru
Hann var öllum hollráður en fremur hlédrægur, fáorður
og að öllu mikið göfugmenni.
Andrés og Guðrún giftust 29. nóv. 1894. Þau hófu hú-
skap á Grónesi, en höfðu það síðar með Brekku, en þangað
fluttu þau 1909. Og eftir það var ævi þeirra þar öll í gleði
og hörmum. Allir þekktu þessi hjón, sem hin virðulegustu
sæmdarmanneskjur í einu og öllu. Þau voru rómuð að gest-
risni og góðvild, framtaki og öryggi. Tíma hvers dags var
varið til starfa af alúð og áhuga, en samt gleymdist aldrei
hinn vígði þáttur dagsins í bæn og söng að kvöldi og helgum
dögum í lestri góðra bóka og áhuga fyrir öllum góðum mál-
um. Og þótt sorgin grúfði lengi yfir eftir lát einkasonarins
gáfaða, prúða og glæsilega, þá var umhyggjan og nærgætn-
in hin sama eða jafnvel enn meiri fyrir öðrum, það var
líkt og harmurinn helgaði allt, hvert svipbrigði, hvert bros,
hvert orð og handtak og gerði göfgi þessara göfugu hjartna
enn dýpri, gestrisnina hlýrri, manngildið, gullið í persónu-
leikanum enn skírara.