Breiðfirðingur - 01.04.1958, Side 47

BREIÐFIRÐINGUR
45
virði til velfagnaðar, gætu líka verið ánægð með bústaða-
skiptin, ef þær vildu fylgja þeim eftir til nýja landsins,
en það var nauðsynlegt, ef vel átti að fara í framtíðinni.
Þess vegna voru hin fyrstu lög sem Islendingar settu sér,
látin byrja á því að banna mönnum að sigla að landinu eða
í landsýn með gapandi höfðum eða gínandi trjónum, ef
þeir hefðu þau á skipum sínum, svo að landvættir fældust
ekki við.
Til gamans ætla ég að taka hér upp smásögu úr Heims-
kringlu Snorra, þó að hún sé sumum kunn, þá er sagan allt-
af hugnæm og merkileg.
Tildrög sögunnar eru þau, að á dögum Haraldar Gorms-
sonar Danakonungs, brutu íslenzkir menn skip sitt við Dan-
mörku, en Danir tóku upp fé og kölluðu vogrek, og réð
fyrir bryti konungs er Birgir hét. Islendingar þóttust hart
leiknir og samþykktu að yrkja níðvísu fyrir nef hvert er á
var landinu um Danakonung. Konungur hugðist hefna níðs-
ins með því að senda skip með her manns og herja á landið.
En áður úr framkvæmd yrði, bauð konungur kunnugum
manni að fara í hamförum til Islands, og freista hvað hann
kynni að segja honum. Sá fór í hvalslíki. En er hann kom
til landsins, fór hann vestur fyrir norðan landið. Hann sá
að fjöll og hólar voru fullir af landvættum, sumt stórt en
sumt smátt. En er hann kom fyrir Vopnafjörð, þá fór hann
inn á fjörðinn og ætlaði á land að ganga. Þá fór ofaneftir
dalnum dreki mikill, og fylgdu honum margir ormar, pödd-
ur og eðlur og blésu eitri á hann. En hann lagðist í brott og
vestur fyrir land, allt fyrir Eyjafjörð. Fór hann inneftir
þeim firði. Þar fór mót honum fugl svo mikill, að væng-
irnir tóku út fjöllin beggja vegna, og fjöldi annarra fugla,
bæði stórir og smáir. — Braut fór hann þaðan og vestur
um landið og svo suður á Breiðafjörð og stefndi þar inn á
fjörð. Þar fór móti honum griðungur mikill, óð á sæinn