Morgunblaðið - 11.10.2018, Qupperneq 54

54 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 11. OKTÓBER 2018
✝ Gylfi KristinnMatthíasson
fæddist á Ysta-Bæ
í Hrísey 3. janúar
1946. Hann lést 1.
október 2018.
Foreldrar hans
voru Rósa Guðný
Kristinsdóttir,
húsfreyja, f. 21.
maí 1920, d. 4.
nóvember 1986, og
Matthías Matthías-
son, rafvirkjameistari, f. 16.
ágúst 1924, d. 23. október
2017. Systkini Gylfa sam-
mæðra eru Þórólfur Gunnar, f.
1953, d. 1976, Rósa María, f.
1954, Jónatan Sigurbjörn, f.
1956, og Anna Helga, f. 1963,
Tryggvabörn. Systur Gylfa
samfeðra eru Þórunn Kolbeins,
f. 1953, Guðrún, f. 1954, og
Þórey Anna, f. 1957, Matthías-
dætur.
Hinn 10. október 1970
búð með Jóni Ólafi Guðmunds-
syni, f. 14. apríl 1971, og eiga
þau þrjár dætur: Guðnýju Dís,
f. 4. janúar 2006, Elvu Rún, f.
14. mars 2008, og Kristínu Rut,
f. 11. febrúar 2012. 3) Þórdís
Anna Gylfadóttir, f. 1981.
Fyrstu æviárin ólst Gylfi upp
hjá móður sinni á Ysta-Bæ í
Hrísey en sex ára gamall flutt-
ist hann með móður sinni að
Litla-Hamri í Eyjafjarðarsveit.
Gylfi lauk barnaskóla 1958 og
gagnfræðaskóla 1960 á Lauga-
landi í Eyjafirði. Hann vann hjá
ýmsum vinnuveitendum bæði á
sjó og landi næstu árin en árið
1968 lauk hann 1. stigi vél-
stjóra í Vélskóla Íslands á Ak-
ureyri. Árið 1969 fluttist hann
til Garðabæjar og stofnaði þar
heimili með konu sinni. Þau
byggðu sér heimili í Hofslundi
1 í Garðabæ og bjuggu þar all-
an sinn búskap. Árið 1972
stofnaði Gylfi eigið jarð-
vinnuverktakafyrirtæki,
Uppfyllingu ehf., ásamt konu
sinni og starfaði hann við það
til hinstu stundar.
Gylfi verður jarðsunginn frá
Vídalínskirkju í dag, 11. októ-
ber 2018, klukkan 15.
kvæntist Gylfi
Kristínu Erlu
Sveinbjarnar-
dóttur, viðskipta-
fræðingi og bók-
ara, f. 18. janúar
1947. Foreldrar
Kristínar voru Sig-
ríður Gísladóttir, f.
20.febrúar 1921,
og Sveinbjörn Jó-
hannesson, f. 10.
ágúst 1912, bænd-
ur á Hofsstöðum í Garðabæ.
Börn Gylfa og Kristínar eru:
1) Sigurður Sveinbjörn, f. 20.
júlí 1970, í sambúð með Jór-
unni Jónsdóttur, f. 20. október
1976, og saman eiga þau Dag
Þór, f. 11. febrúar 2014, fyrir
átti Sigurður Helgu Kristínu, f.
19. ágúst 2001. Börn Jórunnar
eru: Silja Sól, f. 12. mars 2001,
og Darri Dór, f. 26. janúar
2004. 2) Erla Guðný Gylfadótt-
ir, f. 21. október 1975, í sam-
Þá er komið að ferðalokum
þessarar ferðar, elsku pabbi.
Þú hefur farið víða og verið
duglegur að ferðast, sérstak-
lega innanlands. Þú elskaðir
landið og þekktir hvert einasta
fjall og fjörð. Ég man hvað mér
þótti gaman að ferðast með þér
þegar ég var lítil stelpa og há-
lendisferðirnar okkar voru þó-
nokkrar.
Það er ekki hægt að lýsa þér
sem auðveldum manni. Þú ert
þrjóskasti maður sem ég mun
nokkurn tímann hitta. Þú hafð-
ir óbilandi trú á sjálfum þér.
Verkvitið og dugnaðurinn. Svo
ótrúlega öflugur og kenndir
mér að allt er hægt ef viljinn er
fyrir hendi.
Þú varst kröfuharður,
kenndir mér að taka ábyrgð og
standa við það sem var búið að
lofa. Þú fórst vel með pen-
ingana þína og talaðir oft um
að það væri auðvelt að afla sér
peninga en erfiðara að halda
þeim.
Þetta mun ég taka með mér
sem veganesti í lífinu. Þú dekr-
aðir við mig, gerðir allt það
sem ég bað þig um og samband
okkar var mjög gott, sérstak-
lega síðastliðin ár.
Mér fannst gaman að hjálpa
þér þó svo verkefnin væru
stundum mjög skrautleg. Ég
var ekki orðin 10 ára þegar þú
settir mig í valtarann og
kenndir mér að keyra hann.
Ferðin okkar í Eyjafjörð fyrir
nokkrum vikum verður mér
alltaf kær.
Það var gott að sjá þig slaka
á og segja mér sögur. Segja
mér frá æsku þinni og ævintýr-
um. Fyrir tímann okkar saman
og allar góðu stundirnar verð
ég ævinlega þakklát. Þú varst
mikill dýravinur og byggðir
upp sveitina okkar og nefndir
Hulduheima.
Ást þín á bílum og öllu vél-
knúnu var einstök. Hvítar
Scaniur og vínrauðir bílar, það
þótti þér fallegt. Og Weabon-in.
Þrjóskan, harkan og stoltið
hefur komið þér langt en það
hefur líka tekið sinn toll af þér.
Það var svo gott að hitta þig á
sunnudaginn. Þú varst kátur og
spenntur fyrir verkefnunum
framundan. Baðst mig um að
vera þér innan handar og
hugsa fallega til þín. Það mun
ég alltaf gera, elsku pabbi
minn.
Lyklarnir þínir eru í jakka-
vasanum og ökuskírteinið í
brjóstvasanum svo þú getir sett
í gang og keyrt um þarna hinu-
megin. Við hittumst svo aftur
seinna, elsku pabbi, og klárum
það sem við áttum eftir í sam-
einingu.
Þín dóttir,
Þórdís Anna Gylfadóttir.
Vinnusamur og verklaginn,
staðfastur og fylginn sér. Hafði
sterkar skoðanir á mörgu og
fór sínar eigin leiðir. Það var
ekkert og enginn sem haggaði
honum.
Það var ekki til í hans orða-
bók að gefast upp. Þetta er lýs-
ingin á pabba. Hann var eins
og oft er sagt af gamla skól-
anum.
Dugnaður og harka ein-
kenndu hann en fyrir innan
harðan skráp var mjúkur mað-
ur sem fannst gott að geta að-
stoðað sína með greiðvikni eða
góðum ráðum og ábendingum.
Hann minnti mig reglulega á
það hversu rík ég væri að eiga
dætur mínar þrjár, minnti mig
á að þær væru ríkidæmið mitt
sem ég þyrfti að passa og hlúa
vel að.
Hann tók alltaf vel á móti
þeim og fylgdist með í fjarska.
Síðustu sumur hafði hann ákaf-
lega gaman af því að fylgjast
með þeim í hestastússi þeirra í
Hulduheimum, sveitinni sem
hann ásamt mömmu byggði
upp svo að við hin gætum notið.
Nægjusamur var hann á alla
hluti að bílum undanskildum en
bílar og vélar, vélsleðar og
snjóbílar voru hans aðaláhuga-
mál ásamt því að ferðast um
landið og þá einna helst um há-
lendi Íslands.
Það eru ótal minningar um
jeppaferðir og ferðalög á vél-
sleðum um óbyggðir landsins.
Þar lék pabbi á als oddi, þekkti
hvern krók og kima, vissi alltaf
upp á hár hvar best væri að
fara og hvað best væri að gera í
þeim aðstæðum sem komu upp
í ferðalögum sem þessum.
Hann var traustur og vissi sínu
viti.
Mamma var stoð hans og
stytta og aðdáunarvert var að
fylgjast með hvernig hún fylgdi
honum í hverju því sem hann
tók sér fyrir hendur. Fyrir
rúmum 46 árum stofnuðu þau
verktakafyrirtækið Uppfyllingu
sem samanstóð af miklum bíla-
og tækjaflota. Fyrirtækinu
sinnti pabbi öllum stundum, allt
frá stofnunardegi fram til dán-
ardags.
Vinnan var hans ær og kýr
og lagði hann mikinn metnað í
að skila verkum sínum vel af
sér sem hann gerði svo sann-
arlega, höfðu margir samferða-
menn hans sérstakt orð á því
hversu fljótt og vel verk hans
voru unnin.
Þau voru mörg dagsverkin
sem hann skilaði af sér, stór og
smá.
Elsku pabbi. Skyndilega er
leik þínum lokið. Svo sárt, svo
óraunverulegt, maðurinn sem
aldrei gafst upp.
Eftir situr mikill missir og
söknuður en jafnframt fjársjóð-
ur af góðum minningum og
góðum ráðum.
Ég kveð þig með virðingu,
hafðu þökk fyrir allt.
Hvíl í friði.
Þín dóttir
Erla Guðný Gylfadóttir.
Árið 1976 starfaði ég sem
verkstæðisformaður hjá
Scania-umboðinu, Ísarn. Þang-
að kom oft viðskiptavinur sem
mér fannst svolítið sérstakur.
Hann kom gjarnan síðdegis
með vörubílana sína og óskaði
eftir viðgerð, helst samdægurs.
Það þýddi að við á verkstæðinu
þurftum að vinna lengur til að
mæta kröfum þessa viðskipta-
vinar.
Það voru ekki bara þessar
kröfur hans sem mér fundust
sérstakar, það vakti líka athygli
mína og aðdáun, sú virðing og
umhyggjusemi sem hann sýndi
okkur sem unnum fyrir hann
fram á kvöld. Iðulega færði
hann okkur vinnandi mönnun-
um rausnarlegan kvöldmat.
Viðskiptavinurinn var að sjálf-
sögðu Gylfi.
Ég áttaði mig fljótt á því að
þarna fór traustur maður sem
ávallt stóð við orð sín og ætl-
aðist til þess sama af öðrum.
Fljótt myndaðist vinátta milli
okkar, sem með árunum varð
dýpri og kærari. Eiginkonur
okkar kynntust einnig og smám
saman mynduðust kær tengsl á
milli þeirra og fjölskyldna okk-
ar.
Gylfi hafði gaman af að
ferðast og var fróður um landið
sitt.
Hann þeysti um landið,
stundum einn, en oft í góðra
vina hópi.
Fjölskyldan mín gleymir
aldrei fyrstu Þórsmerkurferð-
inni með Gylfa og fjölskyldu,
árið 1978. Þá var ekki á margra
færi að keyra á eigin vegum inn
í Þórsmörk. Gylfi hafði hins
vegar tök á því að bjóða vinum
og starfsmönnum sínum í
Merkurferð. Í bílaflotanum sem
renndi á hárréttu vaði yfir
Krossá voru m.a. Scania og
Land Rover. Svo var slegið upp
tjöldum í Húsadal á fallegu
sumarkvöldi og allir skemmtu
sér vel.
Þetta var bara fyrsta ferð-
lagið okkar saman en þau áttu
eftir að verða óteljandi. Það má
segja að við höfum ferðast sam-
an í gegnum lífið í rúm 40 ár.
Fyrstu árin keyrðum við um Ís-
land á jeppunum okkar með
konur og börn, helst um há-
lendi og óbyggðir.
Gylfi þekkti landið og leið-
irnar. Við hin fylgdum honum
bara og vissum alltaf að hann
myndi rata.
Og hann rataði alltaf. Síðar
þeystum við um Evrópu á hús-
bílunum og nutum einnig lífsins
í sólarlöndum. Þó Gylfi hafi lík-
lega kunnað best við sig undir
stýri þá naut hann þess líka að
ganga á fjöllum.
Minnisstæð er gönguferð
okkar um Laugaveginn þar
sem Gylfi fór létt með gönguna
og náði alltaf að koma fyrstur á
áfangastað.
Gylfi var ekki bara stór
vexti, hann var stór á svo
margan hátt.
Hafði hann stórt hjarta, var
stórtækur í gerðum og hafði
stórt skap. Eiginleikar hans
komu honum áfram og hann
átti mikilli velgengni að fagna á
sínu sviði. Eiginleikar hans
hafa líka mögulega hindrað
hann og komið í veg fyrir far-
sæld að einhverju leyti.
Gylfi var vinur minn, ferða-
félagi og stundum vinnuveit-
andi minn.
Vinskapur okkar og öll okkar
samskipti hafa byggst á kær-
leika og trausti. Það var gott að
vinna fyrir Gylfa alla tíð og
gott eiga hann að sem vin.
Ferðalögin okkar verða ekki
fleiri í bili. Nú er Gylfi lagður
af stað í sína hinstu ferð. Hann
lagði af stað á undan okkur hin-
um. Við vitum að hann ratar
réttu leiðina og mun vísa okkur
veginn þegar að því kemur.
Stínu og allri fjölskyldunni
færi ég innilegar samúðar-
kveðjur frá mér og fjölskyldu
minni.
Vernharður Aðalsteinsson.
Gylfi Kristinn
Matthíasson
Elsku besta
amma Þóra er dáin,
það verður erfitt að
venjast því að þú
sért ekki lengur hjá okkur.
Síðustu 40 árin eða frá því að afi
dó rak amma ein heimili, nú síðast
á Sólvangsvegi þar sem okkur
stóðu ávallt allar dyr opnar. Hún
kunni vel við sig þar, hún gat hitt
nágranna niðri í handavinnusal,
matsal og í hárgreiðslu en á
þriðjudögum fór hún með rútunni
í Bónus til að draga björg í bú.
Amma var síðustu ár í dagvistun á
Sólvangi, þar sem hún undi sér
vel, oft var tekið í spil og handa-
vinnu til að stytta sér stundir.
Fjölskyldan, börnin, barna-
börnin og barnabarnabörnin voru
henni svo kær.
Frá því að ég man fyrst eftir
mér hafði amma gaman af að
fylgjast með okkur og heyra í
hvaða ævintýrum við höfðum lent.
Henni fannst yndislegt að heyra
frá gönguferðum um hálendi Ís-
lands, ferðalögum innan- jafnt
sem utanlands. En jafnan var hún
því þó fegnust, þegar allir höfðu
skilað sér heilir heim.
Amma var mjög hjálpleg, þegar
ég átti mitt fyrsta barn voru for-
eldrar mínir erlendis, þá kom
amma óbeðin til mín á hverjum
degi þar sem hún rak mig upp í
rúm til að jafna mig eftir barns-
burðinn og hugsaði um litla barnið
á meðan ég hvíldi mig.
Amma var mjög ákveðin og
hafði sterkar skoðanir, en ávallt
var stutt í hláturinn hjá henni.
Rétt fyrir jól fyrir nokkrum árum
dó þvottavélin hennar. Henni var
bent á að hún gæti nú látið þvo
fyrir sig en það taldi hún af og frá,
þvottavélarlaus gæti hún nú ekki
verið komin á tíræðisaldur en
benti aftur á móti á að ekki væri
verra ef til væri þvottavél með ís-
lenskum leiðbeiningum sem varð
raunin og sú gamla keypti sér nýja
þvottavél. Nokkru síðar ákvað
amma að nú væri kominn tími til
að fá sér nýtt sjónvarp. Hún hafði
tekið eftir því að hún sá mikið bet-
ur á þessa stóru flatskjái sem allir
voru að fá sér heldur en gamla
túputækið sitt. Haldið var af stað
út í búð og skoðaðir flatskjáir.
Einhverjum varð að orði hvort 37́
tæki væri ekki nógu stórt fyrir
hana og nei, 42́skyldi það vera og
hún var ekki lengi að læra á fjar-
stýringuna, 10 mín. eftir að mynd
komst á tækið var hún með það al-
veg á hreinu hvaða takki gerði
hvað og undi sér vel við að horfa á
þættina sína á stærri skjá.
Yndislegt var að bjóða ömmu í
mat, hún var nýjungagjörn og
hafði ekkert á móti því að prófa
eitthvað nýtt í matargerð, kunni
vel að meta osta og þótti ekkert
verra ef brauðið kæmi frá Jóa Fel.
Í október ár hvert fórum við
amma í bæinn til að kaupa jóla-
gjafir, amma var búin að ákveða
hvað ætti að kaupa handa hverj-
um og því var ekki breytt, síðan
enduðum við alltaf í sömu búðinni
þar sem við gátum sest niður í
góða hægindastóla á meðan
starfsfólkið var að pakka inn gjöf-
unum. Okkur ömmu leiddist það
ekki eftir góða verslun og enduð-
um við oftar en ekki á KFC eftir
jólagjafainnkaupin.
Margs er að minnast en minn-
ingin um góða og kærleiksríka
ömmu mun standa eftir.
Hvíldu í friði, elsku amma,
minningin um þig mun lifa með
okkur.
Kveðja, þín
Margrét.
Þóra Lilja
Bjarnadóttir
✝ Þóra LiljaBjarnadóttir
fæddist 12. júní
1917. Hún lést 13.
september 2018.
Útför Þóru fór
fram 10. október
2018.
Það er varla hægt
að ímynda sér meiri
breytingar á einni
mannsævi en þær
sem amma Þóra lifði.
Hún var ein af „full-
veldisbörnunum“
fædd 14. júní 1917 og
var því hundrað og
eins árs þegar hún
kvaddi þetta líf.
Amma fæddist í
Selvogi, hún ólst upp
í stórum systkinahópi, var sjöunda
í röðinni af sautján börnum. Hún
vildi ekki mikið ræða bernskuna
en talaði þó um að sér hafi oft þótt
það óréttlátt að þurfa að vinna á
meðan „strákarnir“ bræður henn-
ar gátu leikið sér. Selvogurinn var
henni þó alla tíð mjög kær og hún
fór þangað á hverju ári. Alltaf þeg-
ar hún dvaldi hjá okkur í Þorláks-
höfn var það fastur liður að
skreppa út í Vog. Ég man fyrst
eftir ömmu og afa þegar þau
bjuggu á Lækjargötunni í húsinu
þar sem pabbi og systur hans
tvær ólust upp og í minningunni
var það ævintýraheimur þar sem
lækurinn var beint fyrir framan
húsið með sitt aðdráttarafl fyrir
okkur krakkana en tilheyrandi
áhyggjum fullorðna fólksins.
Amma og afi eignuðust 11
barnabörn sem eru fædd á 12 ár-
um, mjög samrýndur hópur, níu
stelpur og tveir strákar. Það varð
ömmu mikið áfall að missa eitt
barnabarn sitt langt fyrir aldur
fram. Amma var sterk kona, hún
dvaldi ekki við liðna tíð heldur
horfði fram á við. Hún gerði aldrei
upp á milli okkar barnabarnanna,
sýndi okkur öllum jafnan áhuga,
hún prédikaði heldur aldrei yfir
okkur, hún var hlý og umhyggju-
söm. Amma var samt ákveðin og
gat verið mjög þrjósk ef því var að
skipta.
Þegar ég hélt upp á fimmtugs-
afmælið mitt fyrir nokkrum árum
var ég ekki viss um að hún myndi
treysta sér til að mæta, en ég
frétti svo af því að hún væri stór-
lega móðguð yfir að vera ekki boð-
in í veisluna. Ég brunaði því til
hennar með boðskortið og þegar
við kvöddumst sagði ég „við
sjáumst svo í veislunni“. Þá sagði
hún „ég hefði sko ekki komið ef ég
hefði ekki fengið bréf eins og hin-
ir“.
Við stelpurnar í fjölskyldunni
höfum reglulega haldið frænku-
partí og var amma að sjálfsögðu
með í þeim. Síðast í maí á þessu ári
hittumst við allar og amma var
ekki sú fyrsta að yfirgefa sam-
kvæmið, mætti hress og kát og
skálaði með okkur þá orðin hundr-
að ára gömul. Okkur ömmu kom
alltaf vel saman en við urðum sér-
staklega nánar þegar ég bjó hjá
henni þegar ég var í Flensborg.
Hún var nett kona, fíngerð, alltaf
vel til fara, það fór ekki mikið fyrir
henni en hún hafði samt sínar
skoðanir og lá ekki á þeim. Amma
blótaði aldrei en sagði stundum ef
henni fannst eitthvað að „þetta er
nú meiri djöluvis vitleysan“. Ég
vitna oft í orð hennar og segi þá
„nú segi ég bara eins og amma
Þóra, þetta er nú meiri djöluvis
vitleysan“. Hún var mér góð fyr-
irmynd og við áttum auðvelt með
að tala saman um alla hluti og ekki
síst ef það var um prjónaskap og
hannyrðir.
Nú hefur amma loksins fengið
hvíldina, hún var orðin þreytt á sál
og líkama og kvaddi þetta líf sátt
við guð og menn.
Allt er af sama meiði
Það sem var, er og verður
og í greinum trésins sem vex á gröf
þinni
þjóta orð þín.
(Vigdís Grímsdóttir)
Hvíl í friði, elsku amma, og
hafðu þökk fyrir allt sem þú gafst
mér.
Þóra.
Við erum til staðar
þegar þú þarft á
okkur að halda
Við önnumst alla þætti undirbúnings og
framkvæmd útfarar ásamt vinnu við dánarbús-
skiptin. Við þjónum með virðingu og umhyggju
að leiðarljósi og af faglegum metnaði.
Ellert Ingason,
umsjón sálmaskrár
Útfararþjónusta
& lögfræðiþjónusta
Vesturhlíð 2 Fossvogi | Sími 551 1266 | útför.is
Með kærleik og virðingu
Útfararstofa Kirkjugarðanna