Eiðakveðja - 01.09.1929, Qupperneq 18

-12-
Eiðamót T?etta var hið langfjölmennasta,sem hald
ið hefir verið. Lauk Því sunnudaginn, eftir* er
menn höfðu hlýtt messu hjá sr. Ásmundi Guðmunds-
syni.
Eiðum, í júlí 1928.
Guðgeir Jóhannsson.
-----x-----
HAMINGJULEIT.
Öllum mönnum er Þaö eiginlegt að Þrá og leita
að einhverju, sem Þeir hyggja betra og fullkomn-
ara en Það, er Þeim hefir Þegar hlotnast. Þessar
Þrár eru mjög margvislegar, en beinast Þó allar
að sama ákveðna markinu, hamingjusömu lifi.
Þrárnar eru svo misjafnar aðeins sökum Þess,að
menn greinir mjög á um hvað Það sje, sem einkum
geri lifið h'amingjusamt.
Skal hjer stuttlega vikið að Þvi, sem margir
telja fela. i sjer lifshamingjuna, og siðan reynt
að komast að sem sannastri rdðurstöðu.
Það sem mést ber á i Þvi efni er auðurinn. Kær
Þvi allir k'eppa. eftir honum, Þó með misjafnlega
miklum ákaía. Nokkrir skoða hann aðeins sem meðal
til framfærslu likamans og afl til nauðsynlegra
framkvæmda, en hinir eru Þó fleiri, sem setja hanr.
efst á stefnuskrá lifs sins og telja hann æðsta
takmarl jarðneskrar sælu. En Þeir menn munu flest-
ir finna Það fyr eða siðar, að "ljósir a.urar verða
at löngum tregái’ Þá eru aðrir, sem keppa mest eft-
ir völdum og hyggja lifshamingjuna fólgna Þar.Þeir
vilja drotna yfir öðrum, skipa og láta hlýða sjer,
en vera sjalfir öllum óháðir. En Það er Þeim ó-
kleift nemá með hjálp auðsins, og Þvi verður auð-
söfnun að vera samfara valdafikninni, ef henni á
að verða ful'lnægt, og svo mun Það lika oftastvera
Enn eru menn, sem leggja. mest kapp á að öðlast