Eiðakveðja - 01.09.1929, Qupperneq 60

-54-
Þá kemior nýr maður fram á sjónarsviðið, Kjartan
sonior ólafs pá í Hjarðarholti.
'Þar kemur maður, sem fullnægir draumum G-uðrúnar
fag'ur, iturvaxinn, örlyndur og íÞróttamaður mesti,
Guðrún hefir aldrei sjeð neinn svo fagran og töfr-
andi; Kjartan heillast einnig af G-uörúnu, og sitja
Þau o'ft á tali Þau tvö, svo goðumlík að fegurð.Mun
Preyja ekki unna Þeim sænda? En við Urðarbrunn
sitja nornir og horfa á myndir elskendanna speglas ;
i vatnsfletinum. En Þær gleðjast ekki af töframætt:.
fegúrðarinnar. . Nei, Þær glotta aðeir.s grimdarlega
og'gullÞræðir lifsins snurða og hrökkva. Munu Þeir
stjórnast af svipbrigðum Þeirra.
Guðrún vekur frægðarÞorstann i sál Kjartans.
Hann vill út i heiminn að höndla hamingju og heið-
ur. I huganum byggir hann töfrahallir, Þar situr
hann i öndvegi, með hina yndisfriðu konu við hlið
sjer, Kjartan hrífst algjörlega af Þessum draum-
sjónum, og'nú tekur hann að afla sjer fararefna. -
En Guðrún gengur i sæluvimu og rankar ekki við
sjer fyr en Kjartan tjáir henni fyrirætlanir sinar,
pk er sem unaðsheimur hennar hrynji til grunna, Á
hím að missa Kjartans? Ef til vill aldrei sjá hann
framar? Missa ástina, Þegar hana var að byrja að
óra fyrir gildi hennar? Nei, hún getur ekki afbor-
ið Það., Hún vill fara með Kjartani og sjá og sigra
við hlið hans.
En Þótt undarlegt megi virðast, aftekur Kjartan
með öllu för Guðrúnar. Er nú frjálsa., djarfa, hug-
stóra konan orðin honum hlekkur um fót?
Hann vill vera frjáls i frægðarför sinni. Koma
svö sem sigixrvegari og leggja auðæfi sin og virð-
ingar við fætur hennar. '*Bið mín Þrjá vetur" segir
Kjartan. En Guðrún skilur ekki útÞrá hans. t henn-
ar augum er för hans aðeins flótti, flótti til
Þess að breiða yfir tryggðarof og orð hans eru i
augum hennar hræsnis-yfirvarp. Það striðir á móti
stórlyndi hennar að lofa honum nokkru,og hversu
sem hana sviður undan ósamlyndi Þeirra,^Þá kemur
henni ekki til hugar að lækka kröfumar.