Tímarit Máls og menningar - 01.09.2013, Blaðsíða 13

TMM 2013 · 3 13
Ármann Jakobsson
Tvær örsögur
Frænka mín fer í gönguferð
Á föstudaginn langa fórum við frænka mín í gönguferð. Hún var ekki löng.
Við gengum hálfa blokkarlengju í vestur og síðan sömu leið til baka í austur.
Hægt. Hún réð ferðinni og er nýbyrjuð að ganga utandyra, raunar líka
óstudd innan dyra. Ferðinni var ekki heitið neitt. Við gengum og það átti alla
athygli frænku minnar. Flestum finnst sjálfsagt að ganga en fyrir henni er
það viðburður eða ævintýri eða verkefni eða þrekraun eða hvaða orð maður
vill nota; það fer eftir því innan hvaða fræðilegrar orðræðu þessari gönguferð
væri lýst.
Við frænka mín höfum lítið ræðst við, einkum vegna þess að ég skil ekkert
sem hún segir; hún tjáir sig betur með því að hlæja eða orga. Tvisvar sinnum
hef ég komist að því að hún hefur enga sérstaka tiltrú á mér. Í annað sinn á
bókasafni þar sem hún virti að vettugi allar siðvenjur um hegðun á slíkum
stað og gól eins og loftvarnarflauta í tíu mínútur sem liðu álíka hratt og tíu
ár gera að jafnaði.
Í hitt sinnið hafði mér verið uppálagt að koma henni í svefn ef hún vaknaði
óvart með því að „leggja hana“ einfaldlega. Frá þessu hafði verið greint eins
og þetta væri eitthvað sem blasti við hvernig ætti að gera en tilraunir mínar
til að „leggja hana“ mættu mikilli andspyrnu og greinilega var hér um að
ræða flókna tækni sem aðeins sérfræðingar ráða við því að frænka mín lét
alls ekki leggjast og hljóðaði í staðinn reiðilega uns ég lét hana afskipta-
lausa – að láta börn afskiptalaus er raunar sú uppeldisaðferð sem ég hef náð
bestum tökum á og full ástæða er til að breiða hana betur út. Almennt tjáir
frænka mín gremju sína mun frumstæðar en þó mun betur en t.d. gram-
eðlurnar á netinu (sjá fésbók, athugasemdir við fréttir o.v., o.v.); hún er gott
dæmi um það hversu ólíkt fegurri manneskjan er þegar hún er í góðu sam-
bandi við sitt dýrslega eðli.
En á gönguförinni stilltum við hins vegar saman strengi okkar svo vel að
frænka mín gaf ekki frá sér orð en einbeitti sér að göngunni. Á meðan sagði
ég að nú færum við framhjá glugga þar sem einu sinni hefði verið Búnaðar-
banki og raunar hefði þar eitt sinn verið framið bankarán. Frænka mín lét