Morgunblaðið - 08.03.2019, Blaðsíða 28

28 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 8. MARS 2019
✝ MatthíasEinarsson
fæddist á Grenivík
10. júní 1926. Hann
lést 27. febrúar
2019.
Foreldrar hans
voru Guðrún Stef-
ánsdóttir hús-
freyja, f. 31.12.
1898, d. 14.3. 1990,
og Einar Guð-
bjartsson vélstjóri,
f. 9.11. 1896, d. 13.11. 1927.
Systkini hans voru Friðrika
Halldóra, f. 18.3. 1918, d. 8.4.
1982; Guðríður, f. 15.1. 1920, d.
14.2. 1920; Margrét, f. 15.1.
1920, d. 19.5. 1920; Alda, f.
25.2. 1922, d. 28.12. 1988, Þor-
steinn Mikael f. 23.8. 1924, d.
31.12. 2006, og Einar, f. 28.4.
1928, d. 9.8. 1984.
Matthías ólst á Miðgörðum
hjá móðurforeldrum, Guðrúnu
Friðriku Kristjánsdóttur hús-
freyju, f. 1.7. 1870, d. 24.6.
1939, og Stefáni Stefánssyni út-
gerðarmanni, f. 2.11. 1869, d.
1.1. 1935.
Eiginkona Matthíasar er Jó-
hanna María Pálmadóttir, f.
28.8. 1927, fyrrv. aðalbókari.
Foreldrar Guðrún Jóhannes-
dóttir, f. í Litla Laugardal
Tálknafirði 21.9. 1904, d. 23.3.
1993, húsfreyja á Akureyri, og
verkfræðingur, sambýliskona
Heiða Anita Hallsdóttir, f. 30.9.
1986, Tómas Helgi, f. 29.8.
1989, tölvunarfræðingur, börn
hans og Kolbrúnar Freyju
Þórsdóttur Davidsen, f. 12.2.
1987, Matthías Þór, f. 15.2.
2017, og Ásdís Þóra, f. 15.2.
2017. 3) Gunnar Rúnar Matt-
híasson, f. 4.4. 1961, sjúkrahús-
prestur í Reykjavík, eiginkona
Arnfríður Guðmundsdóttir, f.
12.1. 1961, prófessor við HÍ,
börn Guðmundur Már, 12.3.
1991, verkfræðingur, sambýlis-
kona Rachel Glasser, f. 24.6.
1991, Anna Rún, f. 15.5. 1997,
læknanemi, og Margrét Tekla,
f. 27.11. 2004.
Matthías fór til sjós um ferm-
ingu, reri á Gunnari TH, Verði
TH og lengst á Svalbak EA.
Matthías gerðist lögreglu-
maður á Akureyri 1955 og
starfaði þar í rúm 42 ár og
lengst sem varðstjóri.
Matthías stundaði frjálsar
íþróttir, skíðagöngu og knatt-
spyrnu og lék með Magna á
Grenivík og síðar KA. Hann
var áhugamaður um laxveiði,
einn af stofnendum Flúða og
Sjóstangaveiðifélags Akureyr-
ar. Var í tvígang Evrópumeist-
ari í sjóstangaveiði. Matthías
var virkur í starfi Oddfellow.
Síðustu árin voru þau hjón
búsett í Garðabæ.
Útför hans fer fram frá Bú-
staðakirkju í dag, 8. mars 2019,
klukkan 13.
Pálmi Friðriksson,
f. á Naustum á
Akureyri 29.10.
1900 d. 16.2. 1970,
útgerðarmaður og
sjómaður.
Börn þeirra eru
1) Pálmi Matthías-
son, f. 21.8. 1951,
sóknarprestur í
Reykjavík, eig-
inkona Unnur
Ólafsdóttir, f. 9.6.
1954, kennari og verslunarm.,
dóttir þeirra Hanna María, f.
25.9. 1975, viðskiptafræðingur,
eiginmaður Davíð Freyr Odds-
son. f. 26.11. 1974, börn þeirra
Unnur María, f. 27.10. 2003,
Pálmi Freyr, f. 11.10. 2006, og
Helgi Freyr, f. 20.6. 2012. 2)
Stefán Einar Matthíasson, f.
4.5. 1958, doktor í æða-
skurðlækningum, eiginkona Ás-
dís Ólöf Gestsdóttir, f. 15.2.
1971, viðskiptafræðingur og
flugmaður, börn þeirra Björn
Thor, f. 24.10. 2003, og Thelma
Eir, f. 24.10. 2003, fyrri eigin-
kona Jónína Benediktsdóttir, f.
26.3. 1957, og eru þeirra börn
Jóhanna Klara, f. 1.10. 1984,
lögfræðingur, sambýlismaður
Stefán Bjarnason, f. 29.2. 1984,
börn Stefán Kári, f. 17.10.
2012, og Kristín Embla, f. 26.5.
2018, Matthías, f. 22.12. 1986,
Matthías tengdafaðir minn var
góður maður. Gegnheill og
myndarlegur maður á velli. Hann
var stór og sterklega vaxinn en
það sem mér alla tíð fannst stærst
við hann var hlýja hans og kær-
leikur. Hann var óendanlega
hjálpsamur og úrræðagóður. Þeg-
ar eitthvað bjátaði á var hann
kletturinn sem aldrei haggaðist.
Eftir því sem mál urðu stærri og
erfiðari varð hann sterkari og
faðmur hans hlýrri og máttugri.
Matthías var aldrei að flíka
neinu sem tengdist honum sjálf-
um. Það voru aðrir sem sögðu mér
frá því að hann hafi verið afburða
íþróttamaður á sínum yngri árum
bæði í knattspyrnu, á skíðum og í
frjálsum íþróttum. Þegar ég kom
fyrst á heimili þeirra Jóhönnu
blasti við mér veggur þakinn bik-
urum sem voru hans verðlaun fyr-
ir íþróttir og sjóstangveiði þar
sem hann varð margfaldur
Evrópumeistari í tvígang. Sjálfur
var hann ekki margmáll um þetta.
En knattspyrnuáhuginn fylgdi
honum alla tíð og það var betra
fyrir mig að vita og þekkja KA-
búninginn og Manchester United.
Ég sagði honum að ég myndi ekki
horfa á leik í fótbolta en svo fór að
við horfðum saman og hann lifði
sig inn í leikina.
Hann var mikill veiðimaður og
duglegur að róa á bát sínum sam-
hliða starfi í lögreglunni. Þá var
hann laxveiðimaður og engin á var
honum kærari en Fnjóská sem
hann þekkti flestum betur og skil-
aði honum oft góðum afla.
Matthías var mikill kirkjunnar
maður og flesta sunnudaga sótti
hann messu. Trúin var honum
sterkur förunautur og hann var
afar næmur á líðan og líf fólks.
Hann vildi vera vel til fara og
fannst karlmenn ekki fullklæddir
til mannfagnaða án bindis. Alltaf
snyrtilegur í glansandi pússuðum
skóm og bíl og sló lóðina minnst
tvisvar í viku.
Ég fann að elska hans og ást
var einlæg og hann sýndi mér
óendanlega ást og umhyggju sem
væri ég hans eigin dóttir. Matt-
hías var ekki aðeins faðir sona
sinna, hann var þeirra besti vinur
og félagi. Alltaf til að taka þátt
með þeim í hverju sem þeim datt í
hug, sem var ekki lítið. Sem afi var
hann engu líkur og þegar hann
varð langafi bað hann langömmu-
börnin að kalla sig frekar afa, hitt
væri svo gamalt og það væri hann
ekki.
Allt til hinstu stundar var hugs-
un hans bundin öðrum í fjölskyld-
unni. Hann vissi að hverju dró og
talaði um það við okkur eldri sem
yngri. Hann bað okkur að muna
glaðar stundir lífsins og dvelja
ekki um of í döprum huga. Lífið
væri til að lifa því og njóta og trú
hans segði að ekkert væri að ótt-
ast. Vissulega söknum við hans og
verðum hrygg en við ætlum að
nota hans hugsun og muna að
njóta lífsins sem er núna. Það vildi
hann. Vildi gefa og gleðja og fyrir
það erum við þakklát.
Ég þakka fyrir að hafa fengið
að eiga hann að sem vin og
tengdaföður í 45 ár. Guð blessi
minningu hans og blessi tengda-
mömmu, Jóhönnu Maríu, sem alla
tíð hefur staðið við hlið hans.
Unnur Ólafsdóttir.
Heimurinn væri svo miklu betri
ef þar byggju fleiri einstaklingar
eins og tengdafaðir minn, Matt-
hías Einarsson, sem nú er látinn í
hárri elli. Matthías var stór maður
í fleiri en einni merkingu þess
orðs. Hann var traustur maður og
réttsýnn og fær í mannlegum
samskiptum. Hann naut þess að
vera innan um fólk og hafði gaman
af því að ræða málin. Matthías var
jafnaðarmaður í hjarta sínu og
vildi að allir fengju að njóta sann-
girni og sannmælis. Löng reynsla
hans af starfi í lögreglunni mótaði
hann til æviloka, en mannkostir
hans nýttust vel á þeim starfsvett-
vangi. Þær eru margar sögurnar
sem sagðar hafa verið af farsæl-
um ferli hans sem lögreglumanns
og síðar varðstjóra og margir sem
tjáð hafa þakklæti sitt fyrir þá að-
stoð sem Matthías veitti þeim í því
hlutverki.
Matthías missti föður sinn er
hann var á öðru ári. Hann flutti þá
með móður sinni til fjölskyldu
hennar á Grenivík, en móðurafi
hans gekk honum í föðurstað og
reyndist honum sem besti faðir
þar til hann dó er Matthías var á
níunda ári. Langskólanám stóð
Matthíasi ekki til boða þó að hann
hefði sómt sér vel á skólabekk, en
hann þurfti að fara að vinna fyrir
sér strax á barnsaldri, við beitn-
ingar og síðar sjómennsku. Dugn-
aður var honum í blóð borinn og
átti hann alltaf erfitt með að þola
droll og leti í fari annarra. Matt-
hías var til sjós til tæplega þrí-
tugs, er hann hóf störf í lögregl-
unni til að þurfa ekki dvelja
langdvölum fjarri fjölskyldunni.
Hann var mikill fjölskyldumaður
og lagði metnað í að sinna um sitt
fólk. Þau voru samrýnd hjón, Jó-
hanna og Matthías, og ræktuðu
garðinn sinn af einlægni og alúð.
Synir þeirra fengu að njóta þess
en einnig stórfjölskyldan og síðar
tengdadætur, barnabörn og
barnabarnabörn. Þau voru stolt af
sínu fólki, fylgdust vel með því
sem þau voru að fást við og hvöttu
þau til dáða.
Ég er ævinlega þakklát Matt-
híasi fyrir að vera börnunum mín-
um einstaklega góður afi. Þau búa
að því alla tíð að hafa notið hlýju
og umhyggju afa síns og ömmu,
fyrst á Akureyri og svo í Garða-
bænum.
Ég bið góðan Guð að sefa sorg
Jóhönnu sem nú syrgir eiginmann
sinn og sálufélaga til nærri sjötíu
ára. Minningin um góðan mann
lifir í hjörtum okkar sem þekktu
hann.
Arnfríður Guðmundsdóttir.
Nú hefur elsku afi minn lokað
lífsbók sinni. Afi var stór persóna
sem skipaði mikilvægan sess í lífi
okkar sem nutum þess að vera
fólkið hans. Hann var kletturinn,
traustur, trúr og heiðarlegur í
einu og öllu.
Hann kenndi mér svo margt.
Ekki með því að segja hvernig
ætti að gera heldur sem sterk fyr-
irmynd. Á sinn látlausa hátt og
með sitt risastóra hjarta var hann
fyrirmynd góðra verka.
Afi hafði ekki mörg orð um
hlutina. Hann lét verkin tala.
Hann fann á sér ef einhvern vant-
aði aðstoð og var alltaf tilbúinn að
gefa af sér. Hann var hjálpsamur,
duglegur og gerði hlutina strax.
Hann kunni betur að gefa en
þiggja. Margir hafa sagt mér
hvernig afi hafði jákvæð áhrif á líf
þeirra, oft á erfiðum tímum. Þess-
ar sögur sagði afi mér aldrei
sjálfur. Það var ekki hans háttur.
Hann hrósaði frekar öðrum.
Afi vaknaði alltaf fyrir allar ald-
ir og næstum hver dagur fram yfir
nírætt hófst á sundferð. Hann
vildi hafa snyrtilegt í kringum sig,
vera vel til hafður og helst með
bindi. Bíllinn var alltaf hreinn og
vélin líka bónuð. Allir hlutir áttu
sinn stað. Veiðidóti, jólaskrauti og
öðru var haganlega fyrir komið í
kössum með vel hnýttum
snærum.
Ég naut þeirra forréttinda að
búa í nágrenni við ömmu og afa á
Akureyri og í Garðabæ. Í Garða-
bænum bjuggum við fyrst í sama
húsi. Þau uppi og við niðri. Þess
vegna var hann aldrei kallaður
annað en „afi uppi“ á mínu heimili.
Ég er þakklát fyrir þessa nálægð.
Við hjónin og börnin okkar eig-
um öll dýrmætar minningar um
skemmtilegar samverustundir.
Ljúfar minningar um jól, ferðalög,
kirkjuferðir, berjamó, sundferðir,
veiðiferðir, fótboltaleiki, heim-
sóknir á löggustöðina, viðgerðir á
spilakössum Rauða krossins og
allskonar stúss með afa. Þegar
pabbi gaf okkur hjónin saman var
það afi sem leiddi mig inn kirkju-
gólfið. Það skipti ekki máli hvað
við vorum að gera heldur var það
nærveran sem gerði okkur rík.
Afi gat allt og skapaði ásamt
ömmu draumaveröld fyrir fólkið
sitt. Hann bar okkur öll á höndum
sér og amma var drottningin
hans. Þau voru falleg og samstiga.
Hönd í hönd skrifuðu þau lífsbók-
ina. Heimili þeirra var samkomu-
staður fjölskyldunnar. Þar leið öll-
um vel. Allir fengu athygli,
umhyggju, stuðning og styrk. Afi
sýndi einlægan áhuga á öllu sem
við vorum að fást við, spurði dag-
lega frétta og alltaf fylgdu hvatn-
ingarorð og hrós. Hann var stolt-
ur af sínu fólki, fjölskyldu og
vinum.
Afi var góð fyrirmynd með góð-
mennsku sinni, trausti, hjálpsemi,
hjartahlýju og virðingu fyrir öðr-
um. Hann talaði vel um aðra og
þekkti óendanlega mikið af ein-
stöku sómafólki. Hann sá það
góða í öllum og kom fram við alla
af sömu virðingu.
Þakklæti og væntumþykja er
mér efst í huga er ég minnist
elsku afa uppi. Minningarnar eru
margar og lifa með okkur. Nú
fáum við vind í augun eins og
Helgi Freyr orðaði það þegar við
þerruðum tárin á kveðjustund.
Bráðum breytir um vindátt og síð-
an kemur logn eins og var alltaf á
Pollinum í gamla daga. Það er
okkar að halda áfram og heiðra
minningu hans með því að halda á
lofti þeim kærleiksríku gildum
sem afi gaf okkur.
Hanna María Pálmadóttir.
Elsku afi. Minn sanni vinur hef-
ur nú kvatt að eilífu. En minningin
um góðan mann lifir með mér um
alla framtíð.
Það er ekkert leiðinlegt að
heyra sögur af afa sínum og þá
sérstaklega ef maður hefur sjálfur
frá upphafi ekki séð sólina fyrir
honum. Ég er svo heppinn að
lenda oft í því, oftar en ekki frá
fólki sem þekkir ekkert sérstak-
lega mikið til okkar fjölskyld-
unnar. Samnefnarinn í þessum
sögum er oftast sá að hann hefði
annaðhvort breytt lífi einhvers til
hins betra í einkennisbúningnum
eða bjargað úr aðstöðu sem eng-
inn vill vera í. Allt með samtali við
hinn innri mann. Á sinn ljúfa, for-
dómalausa en ákveðna átt.
Manngæska var honum í blóð
borin sem hann gat sett fram á
þann hátt að allir skildu þótt sum-
ir væru í ástandi sem ekki er til
eftirbreytni.
Elsku afi minn þurfti að ganga í
gegnum erfiðari tíma á ýmsan
hátt en maður getur hugsað sér
en aldrei heyrði maður hann
kvarta enda hafði honum öðlast að
skapa sér fallegt og innihaldsríkt
líf. Afi Matthías hefur alla tíð
reynst mér vel og hefur kennt
mér hvernig haga skal hlutunum.
Ég man ekki til þess að afi hafi
nokkurn tímann verið mér reiður
nema smá fuss og svei yfir því að
maður vogaði sér að hafna fjórðu
ábótinni af sunnudagsmatnum frá
Jóhönnu ömmu. Hann gaf sér allt-
af tíma til að ræða málin. Með
lagni og án þess að dæma eða
hneykslast. Sem oftar en ekki
leiddi til þess að manni var stefnt
á rétta braut. Fyrir það verð ég
ævarandi þakklátur.
Ég er og hef alla tíð verið svo
stoltur af afa mínum og þegar
kom að því að skíra son minn kom
ekkert annað til greina en að skíra
hann í höfuðið á honum. Það er
það besta veganesti sem ég get
hugsað handa mínum dreng. Heil-
steyptari og sannari mann var
vart að finna.
Ég á eftir að sakna þín, elsku
afi, og mun halda minningu þinni á
lofti um aldur og ævi.
Tómas Helgi Stefánsson.
Það er oft svo að þegar einhver
ættingi eða vinur fellur snögglega
frá, jafnvel þótt búast megi við því
vegna heilsu viðkomandi, þá kem-
ur það á óvart. Svo var einnig um
stúkubróður minn Matthías Ein-
arsson. Heilsu hans hafði að vísu
hnignað sl. 2-3 ár en ekki svo að
von væri á því að jarðvist hans
væri á enda. Hann var að vísu orð-
inn háaldraður, eða 92 ára, og
þegar komið er á þann aldur má
búast við að heilsan geti tekið
ýmsar beygjur, en minnið var í
lagi og gaman að ræða við hann.
Matthías og Jóhanna kona
hans fluttu í Garðabæinn skömmu
eftir að hann lauk störfum sínum
hjá lögreglunni á Akureyri. Matt-
hías gekk í Oddfellowregluna, st.
nr. 2 Sjöfn á Akureyri, árið 1973.
Ég kynntist Matthíasi ekki fyrr
en hann flutti í Garðabæinn og
flutti sig þá í stúkuna okkar, st. nr.
16, Snorra goða, fyrir um 15 árum.
Hann var mjög duglegur að sækja
fundi á meðan heilsa leyfði og tek-
ið var eftir því ef hann vantaði.
Segja má þó að við Matthías höf-
um kynnst hvað best eftir að
heilsa hans tók að bila. Auðvitað
spjölluðum við oft saman þegar
við hittumst á stúkufundum, en
þegar undirritaður heimsótti
hann, bæði á Vífilsstaði og einnig
eftir að þau hjónin fluttu á Hrafn-
istu í Hafnarfirði, gafst meira
næði til að spjalla. Það var gaman
að spjalla við hann um landsins
gagn og nauðsynjar, og einnig að
hlusta á hann segja frá ýmsu sem
á dagana hafði drifið, bæði í leik
og starfi á Akureyri, en þar var
hann fæddur og uppalinn og átti
þar allan sinn starfsaldur. Ég man
sérstaklega eftir því að einhverju
sinni ræddi hann við mig um refs-
ingar, sérstaklega á ungu fólki
sem hafði misstigið sig, og fannst
það meira áríðandi að koma þessu
unga fólki aftur á réttan kjöl í líf-
inu en að beita það þungum refs-
ingum.
Kæri bróðir Matthías. Nú
kveðjum við stúkubræður þig og
óskum þér velfarnaðar á grænum
grundum nýrra heima. Jóhönnu,
sonum hans og öllum ættingjum
og vinum sendum við Snorra-
bræður samúðarkveðjur.
Jóhannes Sverrisson.
Elsku afi Matti hefur nú kvatt
þennan heim og við þá staðreynd
verður erfitt að sættast. Afi verð-
ur áfram dásamleg fyrirmynd í
mínu lífi og orð fá því varla lýst
hversu mikið mér þykir vænt um
minningu hans. Ég mun reyna að
kenna börnunum mínum gildi
hans og áherslur í lífinu og ávallt
muna eftir þeim kærleik, hlýju og
fórnfýsi sem hann bjó yfir en hann
var ósérhlífinn og hjálpsamur
með eindæmum.
Afi var mikill og myndarlegur
maður með stórar hendur og faðm
sem gat rúmað okkur öll systkinin
í einu. Hann starfaði m.a. sem lög-
reglumaður á Akureyri og ég man
enn svo sterkt hvað aðdáun mín,
jafnvel dýrkun, í hans garð var
mikil þegar ég sá til hans í ein-
kennisbúningnum við skyldustörf
eitt sinn. Ég hef ekki verið ein um
þá aðdáun enda eru þau ófá skipt-
in sem fólk hefur látið falleg orð
falla um Matta löggu í mín eyru.
Sérstaklega hefur mér þótt vænt
um fallegar sögur frá þeim sem
hann varð af einhverjum orsökum
að hafa afskipti af á sínum ferli.
Ég man aldrei eftir því að afi
dæmdi nokkurn mann og það átti
líka við um þá.
Í æsku var ekkert betra en að
fara norður til afa Matta og ömmu
Jóhönnu. Minningar mínar frá
þeim tíma einkennast allar af
slíkri hamingju sem börn finna ef-
laust aðeins þegar þeim er veitt
skilyrðislaus ást og öryggi. Það
var dekrað við okkur barnabörnin
frá morgni til kvölds og ekki hætti
það þar því allar nætur fékk mað-
ur líka að sofa á milli. Það var líka
svo yndislegt að upplifa ástríkt
samband afa og ömmu alla tíð.
Eftir að ég varð fullorðin var
áfram gott að koma til afa og
ömmu en þá í Garðabæinn. Þar
vorum við fjölskyldan fastagestir.
Við afi héldum áfram að vera
miklir vinir fram á síðasta dag og
því skilur hann nú eftir sig mikið
tóm þar sem við hringdum mjög
reglulega hvort í annað til að taka
stöðuna. Þegar ég eignaðist mitt
fyrsta barn upplifði ég jafnvel enn
sterkari kærleik í garð afa. Það
var yndislegt að fylgjast með sam-
bandi hans og barnanna minna
tveggja allt frá fyrsta degi. Hann
var stór hluti af þeirra lífi, lék við
þau, kyssti og knúsaði og vildi fá
upplýsingar um heilsu þeirra og
líðan allt til síðasta dags.
Elsku afi, til að lýsa þeim áhrif-
um sem þú hefur haft á mig vil ég
að lokum kveðja með orðum Rún-
ars Júlíussonar:
Ef dimmir í lífi mínu um hríð
eru bros þín og hlýja svo blíð
Og hvert sem þú ferð
og hvar sem ég verð
þarf fólk eins og þig.
Jóhanna Klara Stefánsdóttir.
Elsku afi uppi.
Takk fyrir öll árin sem við feng-
um að njóta með þér. Allt sem þú
gerðir fyrir okkur er ómetanlegt.
Þú hugsaðir svo fallega um aðra
og vildir að öllum liði vel. Þú hjálp-
aðir og sýndir umhyggju alveg
fram á síðasta dag.
Þú hafðir svo góða nærveru.
Þegar við vorum minni spilaðir þú
tónlist og dansaðir með okkur í
fanginu. Öll vildum við vera í afa-
fangi. Þú lékst við okkur í bílaleik
á gólfinu og hikaðir ekki við það
þótt þú værir kominn á tíræðis-
aldur. Þú varst besti vinur okkar
allra.
Okkur fannst svo notalegt að
koma til þín og ömmu. Allt var
hreint og fínt í kringum ykkur.
Þið tókuð vel á móti okkur. Það
var alltaf tími til að spjalla, spila,
fela hlut, fá aðstoð við heimanám-
ið eða heyra sögur frá því í gamla
daga.
Þú hafðir áhuga á öllum íþrótt-
um og misstir helst ekki af leik í
fótboltanum. Þér fannst KA og
Manchester United alltaf standa
sig vel og það gladdi okkur hvað
þú hélst líka mikið með Stjörn-
unni. Við dýrkuðum að koma á
Garðatorgið og horfa með þér á
fótboltann í sjónvarpinu. Við feng-
um líka alltaf kræsingar frá ömmu
uppi í hálfleik. Ein af síðustu
minningum okkar með þér er þeg-
ar Manchester United og Liver-
pool mættust þremur dögum fyrir
andlát þitt. Við horfðum saman á
leikinn. Sú minning mun seint
gleymast.
Þú varst duglegur að fylgjast
með öllu sem við gerðum. Þú
hvattir okkur áfram í áhugamál-
um okkar og vildir sjá myndir ef
þú komst ekki til að fylgjast með
okkur.
Við erum þakklát fyrir að hafa
fengið að vera hluti af lífi þínu og
minningarnar um þig, elsku afi
uppi, eiga ávallt eftir að fylgja
okkur.
Guð geymi þig, elsku afi uppi.
Unnur María,
Pálmi Freyr og
Helgi Freyr.
„Kærleikurinn er langlyndur,
hann er góðviljaður. Kærleikur-
inn öfundar ekki. Kærleikurinn er
ekki raupsamur, hreykir sér ekki
upp. Hann hegðar sér ekki
ósæmilega, leitar ekki síns eigin,
hann reiðist ekki, er ekki lang-
rækinn. Hann gleðst ekki yfir
óréttvísinni, en samgleðst sann-
leikanum. Hann breiðir yfir allt,
trúir öllu, vonar allt, umber allt.
Kærleikurinn fellur aldrei úr
gildi. (1. Kor 13.4-8)
Ef ég vissi ekki betur hefði
þessi texti verið skrifaður um
Matthías Einarsson lögregluvarð-
stjóra á Akureyri, eins og ég
kynntist honum.
Tengdafaðir minn til fjölda ára,
afi barnanna okkar Stefáns E.
æðaskurðlæknis, hefur kvatt 92
ára gamall.
Börnin þrjú, Jóhanna Klara,
sem starfar sem lögfræðingur hjá
Matthías Einarsson