Morgunblaðið - 08.03.2019, Blaðsíða 31

MINNINGAR 31
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 8. MARS 2019
félagi og lagði sig ávallt fram um
að sinna félagsstarfinu af alúð og
trúmennsku. Mér er sérstaklega
minnisstæður opinn fundur um
líffæragjafir sem Magnús stóð
fyrir í seinni forsetatíð sinni í
klúbbnum og vakti sá fundur
mikla athygli á landsvísu.
Magnús var sæmdur Paul Harr-
is-orðu Rótarýhreyfingarinnar á
síðasta ári fyrir störf sín í Rót-
arýklúbbi Borgarness.
Eftir að hann flutti ásamt fjöl-
skyldu sinni til Reykjavíkur fyrir
nokkrum árum hélt hann tryggð
við okkur félagana í klúbbnum
og mætti á fundi eftir því sem
heilsa og kraftar leyfðu. Síðast
mættu þau hjón, hann og Ingi-
björg, á jólafund til okkar í des-
ember sl. og áttu með okkur
ánægjulega samverustund. Við
félagarnir í Rótarýklúbbi Borg-
arness söknum góðs félaga og
vinar og þökkum öll góðu sam-
skiptin.
Að leiðarlokum vil ég persónu-
lega þakka Magnúsi góð kynni
um leið og ég votta Ingibjörgu og
fjölskyldunni allri mína innileg-
ustu samúð.
Blessuð sé minning Magnúsar
Þorgrímssonar.
Þórir Páll Guðjónsson.
Það er skammt stórra högga á
milli í nemendahópi 4-R sem út-
skrifaðist frá Menntaskólanum
við Hamrahlíð vorið 1972. Þann
1. febrúar fylgdum við til grafar
bekkjarsystur okkar Rannveigu
Pálsdóttur og í dag kveðjum við
bekkjarbróður okkar Magnús
Þorgrímsson.
Magnús var hreinskiptinn,
ákveðinn og skemmtilegur félagi
sem vissulega setti mark sitt á
bekkinn okkar. Frá honum staf-
aði mikil hlýja og væntumþykja
sem lét engan ósnortinn sem
kynntist honum. Hamrahlíðar-
skólinn hafði á okkar tíma m.a.
orð á sér fyrir kraftmikinn hóp
róttækra nemenda. Magnús var
virkur í þessum hópi og örugg-
lega róttækasti einstaklingurinn
í okkar bekk. Róttækar hugsjón-
ir Magnúsar voru ávallt af já-
kvæðum toga og mótuðust af ein-
lægum vilja hans til þess að
leggja sitt af mörkum til að bæta
samfélag okkar, ekki síst löngun
hans til að bæta hag þeirra sem
minnst máttu sín eða áttu undir
högg að sækja í samfélaginu.
Að afloknu stúdentsprófi
lærði Magnús sálfræði við há-
skólann í Árósum. Þegar hann
snéri heim frá námi starfaði
hann sem sálfræðingur m.a. á
Kópavogshæli, hjá Svæðisskrif-
stofu málefna fatlaðra í Reykja-
vík og sem framkvæmdastjóri
Svæðisskrifstofunnar á Vestur-
landi. Þá sinnti hann einnig ýms-
um öðrum störfum fyrir fatlaða,
geðsjúka og þroskahefta, auk
þess sem hann rak um tíma eigin
sálfræðistofu. Magnús fann sig
mjög í störfum sínum því þar var
hann að styðja við og hjálpa þeim
sem minna máttu sín.
Áhugamál Magnúsar tengdust
starfsvettvangi hans. Þar starf-
aði hann meðal annars fyrir Geð-
hjálp, Öryrkjabandalagið og
Landssamtök hjartasjúklinga og
skrifaði hann nokkuð um málefni
tengd þessum samtökum. Í frí-
stundum sinnti Magnús hreyf-
ingu, útvist, ferðalögum og öðru
sem „eykur þroska, gleði og
mannrækt“ eins og hann sagði
sjálfur.
Í gegnum árin hefur mennta-
skólabekkurinn okkar hist nokk-
uð reglulega og síðast var það ár-
ið 2017 er við vorum 45 ára
stúdentar. Þar sagði Magnús frá
því að hann hefði nokkrum árum
áður fengið krabbamein í annað
lungað og það að mestu leyti ver-
ið fjarlægt. Hann var þó von-
góður um að komast yfir þessi
miklu veikindi sín. Það hefur því
miður ekki orðið raunin. Magnús
tókst á við erfið veikindi af ein-
lægni, jákvæðni og miklu æðru-
leysi og hélt reisn sinni til hinsta
dags.
Við minnumst góðs bekkjar-
félaga og einlægs mannvinar
með hlýju og þakklæti fyrir
samfylgdina og sendum fjöl-
skyldu Magnúsar innilegar sam-
úðarkveðjur.
Fyrir hönd bekkjarsystkina
úr 4-R,
Ólafur S. Ástþórsson,
Þórarinn E. Sveinsson.
Kveðja frá
Hjartaheill og SÍBS
Magnús Þorgrímsson er
látinn. Hann var einn af burð-
arstólpum í starfi sínu fyrir
Hjartaheill, íslensku hjartasam-
tökin sem eru eitt af aðildar-
félögum SÍBS.
Magnús var mjög ráðagóður
og vandvirkur í öllum þeim mál-
um sem hann tók að sér fyrir
samtökin. Björn sat í stjórn
Hjartaheilla til fjölda ára og var
á fundi samtakanna veitt æðsta
viðurkenning Hjartaheilla fyrir
störf sín, sem er heiðursmerki
úr gulli. Þá var hann mjög virk-
ur í starfi sínu sem fulltrúi okkar
hjá Öryrkjabandalagi Íslands.
Magnús var búinn mörgum
kostum. Hann var vinnusamur,
heiðarlegur og áreiðanlegur og
öll störf hans einkenndust af
vandvirkni og metnaði til að
skila af sér góðu verki. Hann
hafði frumkvæði til verka og
góða rökhugsun þegar hann var
að leysa úr málum þar sem þörf
var á einbeitingu og góðum
skilningi á öllum málavöxtum
fyrir samtökin.
Magnús var góður húmoristi
og var nærvera hans góð.
Magnús var mikill baráttu-
maður í okkar röðum og gerði
hann sér grein fyrir því hversu
mikilvægt verkfæri sambandið
væri til að ná fram ýmsum hags-
muna- og áhugamálum í baráttu
fyrir sjúklinga og bættri lýð-
heilsu á Íslandi. Hann kom m.a.
að undirbúningi og framkvæmd
fjölda verkefna og var alltaf boð-
inn og búinn að leggja sig fram.
Því starfi er ekki lokið og mun-
um við halda uppi merkjum fé-
laga okkar til allrar framtíðar.
Við söknum sárt félaga okkar.
Minning um góðan mann lifir
áfram, líkt og sólin sem gengur
til viðar en heldur alltaf áfram
að lýsa.
Hjartaheill, íslensku hjarta-
samtökin, SÍBS stjórnir þeirra
og starfsmenn senda fjölskyldu
hans hugheilar samúðarkveðjur.
Sveinn Guðmundsson,
formaður Hjartaheilla
og SÍBS.
Magnús Þorgrímsson var frá
upphafi öflugur liðsmaður
Samfylkingarinnar í Borgar-
byggð. Magnús lét ætíð réttlæti
og jöfnuð sig skipta miklu máli
og talaði jafnan máli þeirra sem
minna mega sín. Hann lét sig
varða hag fátæks fólks og fatl-
aðs fólks og reyndist kraftmikill
baráttumaður fyrir málstað
þeirra. Magnús var gegnheill
jafnaðarmaður og óþreytandi
hugsjónamaður þegar kom að
samfélagsmálum. Baráttumál
hans voru fyrst og fremst vel-
ferðarmál og að tryggja öllum
félagslegt jafnrétti. Ósjaldan
mætti hann á fundi og brýndi
okkur sem störfuðum í sveitar-
stjórn til góðra verka, jafnvel
eftir að veikindin voru farin að
herja á hann. Hann talaði af
sannfæringu og rökfestu og
miðlaði fúslega af víðtækri
reynslu sinni og þekkingu. Hann
gegndi trúnaðarstörfum fyrir
Samfylkinguna af mikilli trú-
mennsku. Við í Samfylkingunni í
Borgarbyggð minnumst tryggs
félaga með hlýju og virðingu og
vottum fjölskyldu hans samúð
okkar.
Fyrir hönd Samfylkingar-
félags Borgarbyggðar,
Geirlaug Jóhannsdóttir,
Ívar Örn Reynisson,
Jóhannes Stefánsson,
Magnús Smári
Snorrason.
✝ ÖgmundurÓlafsson fædd-
ist í Vík í Mýrdal
23. maí 1948, hann
lést á heimili sínu,
Hátúni 23 í Vík,
þriðjudaginn 26.
febrúar 2019.
Foreldrar hans
voru hjónin Ólafur
Friðrik Ögmunds-
son f. 7.11. 1926, d.
20.4. 2010, og Guð-
björg Guðlaugsdóttir, f. 27.6.
1929, d. 19.7. 2009.
Systkini: Alda Guðlaug, f.
25.6. 1949; Lilja Guðrún, f. 20.9.
1950; Erna, f. 2.11. 1953, Guð-
laugur Jón, f. 18.9. 1955; Baldur
f. 6.9. 1960; Halla, f. 19.12. 1961,
Unna Björg, f. 3.10. 1979, bú-
sett á Selfossi, gift Sigurði
Fannari Sigurjónssyni, f. 9.1.
1980. Dætur þeirra eru: Katrín
Birna, f. 8.12.,2002, Bryndís
Hekla, f. 16.8. 2007, og Bjarkey,
f. 5.3. 2013. Brynjar, f. 30.3.
1988, búsettur í Vík ásamt Þór-
dísi Erlu Ólafsdóttur, f. 12.3.
1991. Sonur þeirra er Ögmund-
ur Óli, f. 24.2. 2017.
Ögmundur ólst hjá foreldrum
sínum og systkinum í Vík, Vest-
mannaeyjum og á Felli í Mýrdal.
Hann vann á vertíðum bæði í
Vestmannaeyjum og Þorláks-
höfn á yngri árum.
Hann tók meirapróf um leið
og hann hafði aldur til og vann
sem bílstjóri alla tíð eftir það.
Árið 1997 hóf hann eigin
rekstur við sorphirðu og gáma-
þjónustu og starfaði við það þar
til í desember síðastliðnum.
Útför Ögmundar fer fram frá
Víkurkirkju í dag, 8. mars 2019,
klukkan 13.
og Jón Geir f. 12.12.
1964.
Eiginkona Ög-
mundar er Helga
Halldórsdóttir, f.
17. júní 1955, frá
Brekkum 3 í Mýr-
dal. Þau gengu í
hjónaband 23. nóv-
ember 1974.
Börn þeirra:
Ólafur, f. 6.8. 1975,
kvæntur Salóme
Þóru Valdimarsdóttur, f. 17.11.
1983.
Dætur þeirra eru: Þórhildur,
f. 20.11. 2003, Eva María, f. 30.8.
2004, Sædís, f. 11.10. 2005,
Helga Guðrún, f. 24.4. 2006, og
Harpa, f. 21.6. 2013.
Elsku pabbi/afi.
Takk fyrir að vera góður.
Takk fyrir að vera stríðinn.
Takk fyrir að búa til uppstúf-
inn þegar mamma var ekki heima
og ég neitaði að borða bjúgun
nema fá hvíta sósu. Þú leystir
þetta mjög vel og ég hef hvorki
fyrr né síðar fengið jafn góðan
uppstúf – og þú bauðst ekki oftar
upp á bjúgu til að þurfa ekki að
endurtaka sósugerðina.
Takk fyrir alla hjálpina. Sama
hvað þurfti að gera varst þú alltaf
boðinn og búinn að aðstoða. Þeg-
ar við byggðum í Tröllhólunum
varstu fyrsti maður til að koma
og vinna, hvort sem það var að
koma með möl í grunninn, smíða
eða mála. Þú gerðir bara það sem
þurfti að gera og ekkert var utan
verkahrings þíns.
Takk fyrir veiðiferðirnar inn í
Botnlanga, þar varst þú í essinu
þínu og fjölskyldan átti dýrmæt-
ar stundir saman.
Takk fyrir öll áramótin sem
við höfum átt saman. Stelpurnar
minnast þín skemmta þér vel að
skjóta upp flugeldum og þeim
fannst þú heldur rólegur þegar
þú labbaðir í burtu og heppinn að
fara ekki upp með prikinu.
Takk fyrir allar sumarbú-
staðarferðirnar, útilegurnar og
ættarmótin. Það var aldrei vesen
að hafa okkur með, sama hvort
það var öll fjölskyldan eða hluti
af henni. Þú varst alltaf tilbúinn
að gera eitthvað, spila á spil, fara
í göngutúra eða heita pottinn eða
horfa á sjónvarpið, þá skipti engu
máli hvort það var barnaefni eða
eitthvað annað, þangað til merkið
varð rautt, þá fannst þér kominn
tími til að fara að sofa. Það fór
ekkert á milli mála þegar þú
varst sofnaður því svefnhljóðin
fóru ekki framhjá neinum.
Takk fyrir síðasta aðfanga-
dagskvöld þegar þú fékkst leyfi
frá sjúkrahúsinu til að koma til
okkar. Sú minning á eftir að ylja
okkur.
Takk fyrir æðruleysið í veik-
indum þínum. Þú tókst öllum
greiningum og slæmum fréttum
eins og hverju öðru verkefni sem
þurfti að leysa og þú leystir þau
öll með þínu einstaka jafnaðar-
geði. Þú varst ófeiminn að sýna
stelpunum hvar læknarnir voru
núna að stinga í þig eftir lyfja-
gjafir og leyfa þannig öllum að
fylgjast með því sem verið var að
gera. Aldrei merktum við pirr-
ing, neikvæðni eða vonleysi í
gegnum öll veikindi, bara bjart-
sýni og æðruleysi, jafnvel þegar
þú vissir að stríðið var tapað.
Takk fyrir kveðjustundina í Há-
túninu, þú varst ekki tilbúinn að
kveðja fyrr en við vorum öll búin
að hitta þig og knúsa og það var
dýrmætt fyrir okkur öll, bæði
stór og smá.
Takk fyrir allar minningarn-
ar, bíltúrana, vörubílaferðirnar,
haustkex með osti, ávaxtagraut
með rjóma, dansana á þorrablót-
unum.
Takk fyrir að hafa alltaf verið
þú sjálfur.
Elsku mamma/amma. Takk
fyrir að hafa staðið svona þétt
við bakið á pabba/afa í gegnum
veikindi hans. Takk fyrir að upp-
fylla hinstu ósk hans, að fá að
deyja heima í faðmi fjölskyld-
unnar.
Takk!
Unna Björg, Sigurður
Fannar, Katrín Birna,
Bryndís Hekla og Bjarkey.
Kæri bróðir, þegar þú hefur
kvatt þennan heim koma upp
margar kærar minningar. Sér-
staklega árin á Felli þar sem við
vorum saman við að gefa fénu,
kúnum og hestunum. Upp í fjall
og út um tún á hverjum degi á
vorin að leita að nýfæddum
lömbum, heyskapurinn á sumrin
og þú alltaf á Ferguson og ég
með hrífuna. Gegningar á vet-
urna og fórum við alltaf gang-
andi í húsin í misjöfnum veðrum.
Þegar við þurftum að vaða ána
og þú vildir vera straummegin.
Þegar við níu og tíu ára misstum
af skólabílnum og löbbuðum í
skólann á Eystri-Sólheimum og
svo þegar við komumst ekki
heim úr skólanum í Litla-
Hvammi og var komið fyrir í
Nykhól og Vestri-Pétursey þar
til fært var heim að Felli. Þegar
við þurftum að fara upp í brekku
að hreinsa úr stíflunni fyrir raf-
stöðina í myrkrinu. Þegar við
fórum saman á kappreiðar á
Sindravelli. Þegar við fórum
saman á böllin á Eyrarlandi,
Heimalandi, Klaustri og víðar.
Svo þegar við fluttum til Víkur
og ég var komin með heimili
komst þú oft við hjá mér og þau
Sigga og Einar áttu þar góðan
frænda sem tók þau oft í fang og
lék við þau. Svo þegar þú stofn-
aðir heimili með henni Helgu
þinni og eignaðist þín börn var
gott að koma í heimsókn. Þegar
ég flutti til Reykjavíkur hittumst
við sjaldnar en alltaf fannst mér
gott að koma við og eins þegar
þið höfðuð tíma til að koma við
hjá mér.
Það var gæfa þín þegar þú
fannst hana Helgu sem er gull í
mínum augum og hefur staðið
fast við þína hlið alla tíð og sér-
staklega í veikindum þínum.
Ég votta þér elsku Helga mín,
ykkur elsku Ólafur, Salóme
Þóra, Unna Björg, Sigurður
Fannar, Brynjar, Þórdís Erla,
Katrín Birna, Bryndís Hekla,
Þórhildur, Eva María, Sædís,
Helga Guðrún Harpa og Ög-
mundur Óli innilega samúð mína.
Að lokum vil ég þakka þér
kæri bróðir fyrir að vera alltaf
stóri bróðir sem hjálpaði mér og
passaði upp á mig þegar við vor-
um börn og unglingar.
Þín systir
Alda.
Góður vinur til hartnær fjöru-
tíu ára er nú fallinn frá eftir
hetjulega baráttu við illvígan
sjúkdóm. Þvílík seigla og æðru-
leysi. Hann kvartaði ekki og
hafði það alltaf gott þegar hann
var inntur eftir líðaninni. Mark-
miðið var að komast í vinnuna
eftir hverja törn, þá var hann
góður.
Ögmundur og Helga voru
fyrstu vinirnir sem við hjónin
eignuðumst þegar við fluttum til
Víkur 1982 og hefur sú vinátta
haldist fölskvalaus síðan.
Eftir að við hjónin fluttum frá
Vík sá Ögmundur um það í
aðventubyrjun að kveikja á ljósa-
krossi á leiði litla sonar okkar í
Víkurkirkjugarði, tók hann svo
niður í lok aðventu og geymdi
hann. Ekki nóg með það, heldur
hélt hann krossinum við, málaði
hann og skipti um perur. Í jan-
úarbyrjun sl. lá Ögmundur fár-
veikur inni á sjúkrahúsi. Samt
hafði hann rænu á að biðja
Brynjar son sinn, sem kom í
heimsókn, um að sjá nú um að
taka krossinn niður. Fyrir þenn-
an stóra greiða er ég óendanlega
þakklát, yljar mér að innstu
hjartarótum.
Nokkrum dögum fyrir jól vor-
um við systur að hlúa að leiðinu í
kirkjugarðinum í Vík. Þá birtist
Ögmundur þar óvænt svo glað-
hlakkalegur og bauð okkur heim
í hádegismat. Þessi mynd af hon-
um er föst í huga mér. Þremur
dögum síðar þurfti hann suður á
sjúkrahús.
Hjartans þakkir, kæri vinur,
hvíl í friði.
Elsku Helga, Óli, Unna,
Brynjar og fjölskyldur, ég votta
ykkur innilega samúð.
Magnea Magnúsdóttir.
Ögmundur
Ólafsson
✝ Helga ÓlöfSigurbjarna-
dóttir fæddist í
Reykjavík 13.
ágúst 1934. Hún
lést á Hrafnistu í
Hafnarfirði 23.
febrúar 2019.
Foreldrar henn-
ar voru hjónin
Sigurbjarni Tóm-
asson, f. 30. janúar
1908, d. 7. maí
1957, og Sigurbjörg Þórmunds-
dóttir, f. 30. nóvember 1909, d.
18. desember 1940. Stjúpmóðir
Helgu (seinni kona Sigur-
bjarna) var Jódís Bjarnadóttir,
f. 9. september 1907, d. 20.
október 1975.
Systkini Helgu eru Þór-
Bertel, f. 5. apríl 1970, maki
Unnur Sandholt, börn þeirra
eru Brynja Kristín og Ólafur
Breki. 2) Sigurbjörg Jódís, f.
13. ágúst 1975, dætur hennar
eru Helga María, Ragnheiður
Ósk og Inga Birna.
Helga ólst upp í Reykjavík,
gekk í Austurbæjarskólann,
Reykholtsskóla í Borgarfirði og
útskrifaðist úr Menntaskólanum
í Reykjavík árið 1955. Helga
starfaði sem flugfreyja hjá
Loftleiðum, hlaðfreyja hjá
Flugfélagi Íslands í Danmörku
og húsmóðir frá 1973. Helga
bjó um tíma í Danmörku ásamt
fjölskyldu sinni en lengst af bjó
fjölskyldan í Garðabæ.
Helga hafði mikinn áhuga á
garðyrkju og einnig á fim-
leikum. Hún starfaði um langt
skeið hjá Fimleikadeild Stjörn-
unnar bæði sem gjaldkeri og
ritari.
Útför Helgu fer fram frá Ví-
dalínskirku í dag, 8. mars 2019,
og hefst athöfnin klukkan 13.
mundur, f. 6. des-
ember 1931, og
Sigurbjörg (sam-
feðra), f. 2. október
1945, d. 28.
september 2016.
Stjúpbróðir Helgu
var Birgir Jakobs-
son, f. 17. janúar
1932, d. 15. febrúar
2016.
Helga giftist
Ólafi Magnúsi
Bertelssyni, f. 21. maí 1936,
þann 28. janúar 1961. Foreldrar
Ólafs voru Bertel Andrésson, f.
29. maí 1890, d. 24. júní 1987,
og Sæunn Ingibjörg Jónsdóttir,
f. 18. febrúar 1893, d. 27. jan-
úar 1980.
Börn Helgu og Ólafs eru: 1)
Í dag kveð ég Helgu, tengda-
móður mína, sem lést laugardag-
inn 23. febrúar síðastliðinn. Yndis-
legri og betri tengdamóður er ekki
hægt að óska sér. Hún tók á móti
mér með fallega brosinu sínu og
opinn faðminn þegar ég kom í fjöl-
skylduna.
Helga var einstaklega hjálp-
söm, bóngóð og hógvær. Hún var
smávaxin, nett og fínleg en hafði
ákveðnar skoðanir, fór afskaplega
fínt með þær en lét þó engan vaða
yfir sig.
Hún hafði alla tíð yndi af garð-
yrkju og það var gott að leita til
hennar þegar við hjónin fluttum í
húsið okkar og fengum okkar
fyrsta garð, þar sem við vissum
varla nafn á nokkurri plöntu.
Helga var mikil fjölskyldukona,
mikil mamma og amma, og skiptu
barnabörnin þau Helgu og Óla
miklu máli. Þau voru ófá símtölin
frá Helgu þar sem hún forvitnað-
ist um börnin okkar Bertels og
spurði frétta. Hún fylgdist vel með
því sem um var að vera í leikskól-
anum og skólanum hjá þeim og
ekki var áhuginn minni þegar þau
byrjuðu að stunda íþróttir. Alltaf
mættu þau Óli á fimleikamótin hjá
Brynju dóttur okkar á meðan
heilsan leyfði. Ef börnin voru veik,
var oftar en ekki kíkt í heimsókn,
til að sjá og knúsa sjúklinginn og
meta stöðuna.
Elsku Helga mín, takk fyrir
samfylgdina, faðmlögin og bjarta
brosið þitt.
Unnur Sandholt.
Helga Ólöf
Sigurbjarnadóttir
Morgunblaðið birtir minn-
ingargreinar endurgjalds-
laust alla útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda
Morgunblaðinu greinar eru vin-
samlega beðnir að nota inn-
sendikerfi blaðsins. Smellt á
Morgunblaðslógóið í hægra
horninu efst og viðeigandi liður,
„Senda inn minningargrein,“ val-
inn úr felliglugganum. Einnig er
hægt að slá inn slóðina
www.mbl.is/sendagrein
Minningargreinar