Ófeigur - 01.05.1946, Side 8

8
Ó F E I G U R
heim á kvíaból. Mér þætti ekki ósennilegt, að heimsókn
hinna „óboðnu gesta“ í Þingeyjarsýslu muni valda tíma-
mótum í íslenzkum stjórnmálum, kjósendur muni hefja
frelsisbaráttu móti kúgunartilraun veigalítilla en valda-
fíkinna pólitískra glamurmanna. Það eru margstaðfestir
dómar sögunnar, að hinar bezt undirbúnu og lævísustu
kúgunartilraunir enda með auknu frelsi einstaklinga og
þjóða.
IX.
Einn liðurinn í ráðagerð hinna óboðnu gesta var að
koma mér að óvörum í Þingeyjarsýslu meðan ég væri að
sinna mesta stórmáli sýslunnar, síðustu daga sem þingið
starfaði. Eysteini Jónssyni var vel ljóst, að ég hafði um
nokkur undangengin ár haft forgöngu um fjárskiptamál
Þingéyinga, og að þar sem velferð fólksins í hálfri sýslunni
var í veði, mundi ég ekki hverfa frá hálfloknu stórmáli.
Þess vegna lagði Eysteinn Jónsson megináherzlu á að geta
haft fulltrúafundinn og ákvarðað framboð, meðan ég væri
fjarverandi við að freista að bægja hallæri og landauðn
frá hálfri sýslunni. Fjárskiptamálið og lausn þess er svo
nátengt sókninni á hendur Þingeyingum, að ekki verður
hjá því komizt að skýra frá því um leið og rakin er frá-
sögnin um tilraunina að gera Þingeyinga andlega ómynd-
uga. -
X.
Um eins árs skeið, 1943—1944, ritaði ég að staðaldri
greinar í Dag á Akureyri. Tók ég þar, fyrstur af þing-
mönnum, fasta stefnu í mæðiveikimálinu. Lagði ég til,
að hætt yrði að tala um „niðurskurð", en tekið upp orðið
fjárskipti. Ég hélt því fram, að tilgangurinn væri ekki sá,
að drepa niður búfé bænda, heldur að láta sveitafólkið
ifá heilbrigðan bústofn fyrir sýktan. Ég lagði til í þessum
greinum, að hafizt yrði handa með fjárskipti, alveg sér-
staklega í þeim héruðum, þar sem sauðfjárrækt hlyti að
vera aðalatvinnuvegur og bjargræði fólksins. Ástandið var
þá þannig, að fjársýkin var orðin útbreidd um mikinn
hluta byggðanna milli Jökulsár og Skjálfandafljóts. Sums