Ófeigur - 01.05.1946, Side 38

38
Ó F E I G U R
félagsskap verðlagi á framleiðsluvöru sinni innanlands, á
sama hátt og verkamenn ráða kaupgjaldi siínu.
En margir menn hafa verið á móti þessu bjargráði
bændastéttarinnar, enda eru bændur nú engu ráðandi
um verðlagsmál sín. Ástæðan til mótstöðu gegn tillögu
minni mun í þessu efni hafa verið metnaður nokkurra
manna, sem gegna trúnaðarstörfum fyrir bændur og ótt-
uðust að samtökin um verðlagsmálin myndu ekki verða
í þeirra höndum. Mestu ræður þó um þessa mótstöðu al-
ger ókunnugleiki á undirstöðuatriðum stéttarsamtaka.
Ólafur Jónsson og hans samherjar álíta að unnt sé að láta
ríkisvaldið leggja baráttufé í lófa stéttarsamtakanna í stað
þess, að verkamenn og kaupkröfufélög í öllum frjálsum
löndum leggja fjárframlög á sína félagsmenn og kapp-
kosta að atvinnurekendur og ríkisvaldið hafi engin áhrif
á ákvarðanir þeirra. Ólafur Jónsson er svo ókunnugur
þess háttar málum, að hann heldur að verðlagssamtök
bænda geti öðlast slíkan sjóð handa baráttuliði sínu fyrir
atbeina Alþingis. En bæjarmenn eru í meirihluta á Al-
þingi og er mikil fákænska að halda, að fulltrúar bæjar-
manna búi til löggjöf handa bændum og tryggi þeim fé til
að geta í skjóli þeirra hlunninda hækkað verð á kjöti og
mjólk innan lands. Á sama hátt gætu verkamenn á Akur-
eyri haft verkfallskassa sinn í höndum atvinnurekenda í
bænum og beðið þá um leyfi til að mega nota féð þegar
vinnudeilur hefjast. Hugmyndin um búnaðarmálasjóð
kom ekki frá bændum, heldur sem samkeppnismál, þegar
bæjarfólkið tryggði sér orlof. Þá reyndu nokkrir bænda-
fulltrúar á Alþingi að hnýta sveitamönnum aftan í bát
bæjarmanna. En þess var enginn kostur, að bæjarmenn
vildu það. Þá kom Hermann Jónasson með tillögu um
það, að hvert sveitaheimili gæti fengið sem svaraði 10
krónum í ferðasjóð árlega frá ríkinu. Bæjarmenn felldu
það líka. Þá kom Ólafur Jónsson og hans samherjar með
þá hugmynd, að skattleggja bændur sjálfa til að fá fjár-
magn til landbúnaðarþarfa. Þá lögðu bæjarflokkarnir
valdið í hendur landbúnaðarráðherra. Voru bændur nú
algerlega ófjárráða um sjóðinn. Hann var orðinn fjötur
á stéttinni en ekki sóknartæki. Mér var ljóst, að svo hlyti