Ófeigur - 01.05.1946, Side 11

Ó F E I G U R
11
færi í eyði á næstu árum ef sauðfé hrindi niður og bænd-
ur stæðu eftir búlausir á eins konar eyðimörk. Þótti nú
tiltækilegt að hyggja á fjárskipti. Var haldinn almennur
fundur í Skógum í Fnjóskadal á útmánuðinum í vetur
og ákveðið að skipa nefnd, 5 oddvita úr Þingeyjarsýslu og
Eyjafirði, til að standa fyrir málinu. Nefndin sendi mér
skriflega beiðni.um að vinna fyrir málið. Mér þótti ein-
kennilegt að sumir þessara nefndarmanna skyldu ekki
leita trausts og halds hjá Arnóri Sigurjónssyni, Ólafi í
Gróðrarstöðinni, Páli Zophoníassyni, Eysteini Jónssyni,
Steingrími búnaðarmálastjóra, eða einhverjum öðr-
um yfirburðavinum bændastéttarinnar. En í þetta sinn
hugkvæmdist engum, að þar væri liðsvonar að vænta.
Mér var Ijóst, að hér varð að hafa hraðar hendur, ef
von átti að vera um heppileg úrslit. Komið var seint á
þingtíma. Fjárlög afgreidd með tekjuhalla, og algerlega
komið undir forráðamönnum Alþingis hvort slíkt mál
gæti orðið afgreitt fyrir þinglausnir. Ég sendi skeyti til
oddvitanna þriggja í Þingeyjarsýslu að koma hið bráðasta
til Reykjavíkur til að bera vitni í málinu. Jafnframt leit-
aði ég til sýslumanns Eyfirðinga með bendingu um að
þaðan kæmu oddvitar úr báðum fjárskiptahreppunum.
Jafnframt þessu ræddi ég málið við landbúnaðarráðherra,
forseta sameinaðs þings og framkvæmdastjóra sauðfjár-
varnanna. Tóku þeir allir vel í, að málið skyldi fá form-
lega afgreiðslu, þó að lítill væri tími, en töldu hins vegar
óvíst um úrslitin. Sæmundur Friðriksson hét að kalla
saman mæðiveikinefnd og að mæla með ferðastyrk til
oddvitanna. Sendi hann bifreið mæðiveikinefndar eftir
fulltrúunum norður í land og flutti þá heim að fundi
loknum.
XIL
Nefndarmenn báru vitni um aðsteðjandi hallæri, eins
og málefni stóðu til, við mæðiveikisnefnd, landbúnaðar-
og fjármálaráðherra, landbúnaðarnefndir beggja deilda
og einstöku þingmenn. Vann ég með nefndarmönnum á
öllum stigum málsins. Fékk ég til menn á Alþingi að veita
þeirn aðstoð til að ná tali í þinginu af einstökum þing-