Ófeigur - 01.05.1946, Qupperneq 4

4
Ó F E I G U R
rétti frambjóðandi í héraðinu, með því að búið væri að
bóka í Reykjavík bann gegn því, að Framsóknarmenn í
Þingeyjarsýslu veittu mér kjörstuðning.
IV.
Umræðurnar á fulltrúafundinum höfðu tekið af Ey-
steini Jónssyni þann sigurglaða fjárhirðissvip, sem hann
1 hafði haft til sýnis á tveimur fyrstu fundunum. Um kvöld-
ið var fundur Framsóknarmanna á Flúsavík. Voru þar
mættir flokksmenn úr kauptúninu, af Tjörnesi og úr
Reykjahverfi. Virtist kúgunarstefnan eiga þar fáa eða
enga formælendur, og var ræðum hinna óboðnu gesta
tekið með kaldri þögn, en þegar Karl Kristjánsson skýrði
frá hinni ótrúlegu tilraun til að beita skoðanakúgun við
Þingeyinga, var sýnilegt, hverja skoðun fundarmenn
höfðu á þessu atferli.
Þegar hér var komið sögu, var hægt að átta sig á að-
draganda þess herbragðs, er Eysteinn Jónsson hafði ákveð-
ið að beita. Honum var Ijóst, að hann myndi tapa, ef beitt
væri löglegum aðferðum, að ég hefði bæði meirihluta í
fulltrúaráðinu, og þó meira fylgi meðal kjósenda. Hann
afréð þess vegna að beita gula siðgæðinu frá Perluhöfn,
gera óvænta árás, og freista að trufla dómgreind fulltrú-
anna með óvæntum ruddaskap. Eysteinn Jónsson virðist
hafa trúað því, að „bókun“ í Reykjavík myndi hafa bind-
andi 'kraft, líkt og orð lögmálsins á töflum Móse. Alveg
sérstaklega mun hann hafa vonazt eftir að honum myndi
* takast að hafa áhrif með því að segja algerlega ósatt frá
afstöðu Sigurðar Kristinssonar, Vilhjálms Þór og Hilmars
Stefánssonar, bankastjóra, sem allir eru að góðu kunnir í
Þingeyjarsýslu. Ef Eysteini Jónssyni hefði tekizt að hræða
þrjá meirihlutamenn til fylgis við ,,bókfærsluna“ í Rvík,
hefði Björn Sigtryggsson ekki þurft að kjósa sig til að ná
meirihluta.
V.
En brátt kom í ljós, að Eysteinn Jónsson hafði ekki alls-
kostar hreint mjöl í malsekk sínum, Á fulltrúafundinum