Ófeigur - 01.05.1946, Síða 37

ÓFEIGUR
37
*
Fimm hundruð króna verðlaun
(„Dagur" neitaði að birta þessa leiðréttingu.)
Méi' þykir hentugt að mega leita til Dags svo sem einu
sinni á ári með að birta leiðréttingar, þegar mjög fáfróðir
menn eða of lítið góðviljaðir segja mjög rangt frá um mál,
sem mér koma við. Að ég fer fram á. þessa greiðasemi er í
sambandi við það, að ég var Degi dálítið innan handar,
þegar blaðið var að hefja göngu sína og síðar, þegar hon-
um tókst að vinna lesenda- og kaupendahóp langt utan
við sinn fyrri verkahring.
Nú hefir Dagur birt grein eftir einn af sínum áköfustu
andstæðingum á Akureyri, Ólaf Jónsson, framkvæmda-
stjóra Ræktunarfélags Norðurlands. Mér þótti gaman að
sjá, að grein með svo mörgum göllum viðvaningsins er
eftir mann, sem um langt skeið og fram til síðustu stundar
hefir verið harðvítugur andstæðingur Dags og flestra lians
málefna. Það er metnaðarmál fyrir þá, sem einhvern tíma
hafa stutt að gengi Dags, að menn, sem ættu að sinna öðru
en blaðaskrifum, komi þangað úr röðum andstæðinganna.
Síðasta máriuð yfirstandandi þingtíma hefi ég unnið að
því með mörgum öðrum mönnurn, norðan lands og sunn-
an, að ríkið legði fram hið nauðsynlega fjármagn, hátt
upp í tvær milljónir króna, til að bjarga frá algeru hruni
og hallæri hálfri Þingeyjarsýslu og þriðjung Eyjafjarðar-
sýslu. Með elju og heppilegu samstarfi hefir nii um sum-
armálin tekizt að ganga frá þessu bjargráðamáli. Margt
sveitafólk á þessu svæði getur nú vonazt eftir góðri af-
komu við landbúnað í sambandi við fjárskipti þau, sem
nú eru ákveðin. En meðan ég var að reyna að leysa þetta
mál nreð mönnum, sem því vildu sinna, var starfsmaður
eyfirzkra bænda að glíma við að koma saman stóryrtri
blaðagrein sem á að sanna, að ég sé sérstakur óvinur ís-
lenzkra bænda.
Sök mín á að vera sú, að ég hafi nú um nokkur nrisseri
leitazt við að livetja bændastéttina til að nrynda frjáls
stéttarsamtök, sem miðist við að bændur ráði nreð þeinr