Ófeigur - 01.05.1946, Side 24

24
ÓFEIGUR
þau þurfa meiri peninga. Ólafur Jónsson hefir í grein
sinni talið sig sérstakan málsvara þingeyskra bænda í
þessu efni. Það fer þess vegna vel á að lýsa aðstöðu þeirra.
Ræktunaráhugi er mikill í sýslunni. Búnaðarsamband
héraðsins hefir nýlega haldið aðalfund og skipt sýslunni
í ræktunarsvæði. Eru í pöntun fyrir þingeyska bændur
margar og stórar vélar, en sambandið vantar rekstrarfé til
að standa straum af þessum framkvæmdum, og sama er
sagan um öll héraðssambönd landsins. Samband Sunn-
lendinga, sem nær yfir þrjár sýslur, hefir haft í tekjur um
7000 kr., en telur sig nú geta fengið allt að 100 jrús. kr.
úr búnaðarmálasjóði, og byggir vonir sínar í ræktunarmál-
um á því fé, eins og nú er komið. Samband Suður-Þingey-
inga hélt aðalfund sinn um það leyti, sem Ólafur Jónsson
taldi sig vera að vinna í þágu bænda með blaðaskrifum.
Samband Þingeyinga sá hvergi auða vök fram undan um
fjárframlög til að standa straum af ræktunarframkvæmd-
um sínum. Það sneri sér í þessum vandræðum til þeirra
þriggja kaupfélaga, sem starfa í sýslunni, og bað þau um
fyrirgreiðslu í þessum fjárvandræðum. Kaupfélögin á Ak-
ureyri og Svalbarðseyri hafa neitað bessari málaleitun, og
lítill vafi er á, að K. Þ. hefir orðið að gera það sama. Ef
þessi félög hefðu reynt að verða við ósk sambandsins,
hefðu þau orðið að leggja veltuskatt á viðskiptamenn sína.
Má kalla þá menn furðu glámskyggna um félagsmál, sem
telja það móðgun við bændur landsins, að gefa þeim færi
á að nota það fé, sem tekið er af þeim með viðskiptaskatti
upp í þær þarfir, sem eru svo aðkallandi, að góðum og
gildum bændum datt í hug að leggja á sig veltuskatt í
kaupfélögunum til að geta staðið straum af útgjöldum við
hin nýju ræktunarmál. Það er mjög heppilegt, að þing-
eyskir bændur fái næði til að endurmeta rök Ólafs Jóns-
sonar, um leið og vélavinna er að byrja í héraðinu og um
leið og þeim berst vitneskja um, að þeir fá áreiðanlega
engan fjárstuðning í þessu efni frá kaupfélögunum og að
fé þeirra úr búnaðarmálasjóði er enn sem komið er eina
raunverulega aðstoðin, sem þeir fá til að setja nýsköpun
ræktunarmálanna á öruggan grundvöll.
En þeir bændur, sem enn kunna að vera óánægðir með