Ófeigur - 01.05.1946, Síða 14

14
Ó F E I G U R
niður, fólkið flutt burt. Rúðurnar brotnar úr gluggunum,
þökin brotin, veggina til hálfs í rústum. Hér er ekki að-
eins um -að ræða eyðing þeirra heimila, sem nú eru og
brottflutning þess fólks, sem þar býr nú, heldur eyðing
heimilanna og byggðarinnar um óákveðna framtíð. Ey-
steinn Jónsson kemur í þetta hérað sem framandi maður.
Hann lítur, eins og félagi hans, á sveitafólkið sem „al-‘
múga“. Hann hefir notað bezta tækifærið, sem hann fékk
til að kynnast því, til að skipa fyrir í höstugum tón, eins
og þar væri atkvæðafénaður, sem yfirmenn pólitískra fjár-
rekstra í Reykjavík hefðu ráðstafað með tilteknum hætti
í næstu fjallskilum.
Ég hefi rætt nokkuð um fjárskiptamál Þingeyinga, af
því að það bregður birtu yfir aðferðina við þá andlegu
kúgun, sem nú á að beita við Þingeyinga. Því er haldið
fram, að ef ég hafi þar gert héraðinu eitthvert gagn, þá
hafi það verið með því að leita stuðnings bersyndugra
manna, eins og Jóns á Akri og Péturs Magnússonar. Ég
hefi leitað samstarfs um málið við þessa menn og marga
aðra. Ég vona, að hin góðu úrslit verði mér til réttlæting-
ar, einkum þegar þess er gætt, að Eysteinn Jónsson lét svo
lítið að setjast í sjálfstæðisbifreið með Jóni á Akri á hinn
eftirminnilega fund á Skeiðunum, þegar skyldi undir-
búa nýja stjórn, þar sem þessir samferðamenn áttu að
skipta með sér verkum, annar vera ráðherra og hinn stoð
ráðherrans. Sama má segja um Steingrím búnaðarmála-
stjóra, að hann telur ekki eftir sér sporin til Péturs Magn-
ússonar til að fá leyfi hans að nota fjárhæðina sem stendur
undir eftirliti ráðherrans, til margvíslegra þarfa. Mér
þykir sennilegt, að við nánari athugun treystist óvildar-
menn mínir ekki til að halda því fram, að það sé tjón fyrir
Þingeyjarsýslu, að ég grunda málsvörn mína svo vel, að
mér tekst að koma í framkvæmd ýmsum stórmálum, með-
an forystumenn Framsóknarflokksins standa ráðþrota og
sigraðir í hverjum leik, af því að þeir eru allt of oft í sömu
aðstöðu til málanna eins og Gyðingakonan, sem ágirntist
barnið, sem hún taldi sig þurfa að taka með ófrjálsri
hendi.