Morgunblaðið - 14.05.2019, Blaðsíða 22

22 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 14. MAÍ 2019
✝ Kristín Einars-dóttir fæddist í
Reykjavík 1. maí
1924. Hún lést í
Reykjavík 1. maí
2019.
Foreldrar henn-
ar voru Einar Guð-
mundsson, stein-
smiður í Reykja-
vík, f. 30. júní
1858, d. 23. nóv.
1930, og Sigfríður
Gestsdóttir, f. 23. mars 1889 í
Neðra-Flagbjarnarholti (Flag-
veltu) í Landsveit, Rang., d. 28.
des. 1967, húsfreyja í Reykja-
vík.
Kristín ólst upp í Reykjavík
en var mikið á Selfossi hjá
móðurfólki sínu.
Kristín giftist Helga Ólafs-
syni fasteignasala 6. apríl
1973. Hann fæddist 27. júní
1924 og dó 30. des. 1991.
Hann átti börnin Guðlaugu og
Ólaf Helga, sem voru að hluta
til alin upp á heimili þeirra
Kristínar og Helga. Börn
þeirra voru hennar barna-
börn.
Kristín vann við verslunar-
störf ásamt húsmóðurstörfum
í Reykjavík en eftir að Bjarni
Ragnar féll frá vann hún ýmis
störf.
Árið 1972 keyptu Kristín og
Helgi Flókagötu 1 í Reykjavík,
þar sem hún rak stórt gisti-
heimili þar til hún varð sjötug
og Helgi var með fasteigna-
sölu. Kristín var alla tíð mjög
virk í starfi við Hallgríms-
kirkju og var gjaldkeri í kven-
félagi kirkjunnar um áratuga
skeið.
Útför Kristínar fer fram frá
Hallgrímskirkju í dag, 14. maí
2019, klukkan 13.
Kristín giftist 8.
ágúst 1945 Bjarna
Ragnari Jónssyni,
húsgagnasmið f. á
Arnarstöðum í
Norður-Þing. 25.
júlí 1920 d. 8. apríl
1961. Börn þeirra
eru: 1) Fríða,
hjúkrunarfræð-
ingur, gift Tómasi
Zoëga. Þau eiga
fjögur börn og níu
barnabörn. 2) Anton, íþrótta-
kennari, kvæntur Fanneyju
Hauksdóttur. Þau eiga þrjá
syni, sjö barnabörn og stjúp-
barnabarn. 3) Bjarni, hús-
gagnasmiður, kvæntur Kristínu
Jónsdóttur. Þau eiga þrjár dæt-
ur og sjö barnabörn.
Kristín Einarsdóttir tengda-
móðir mín andaðist hinn 1. maí
sl. á 95 ára afmælisdegi sínum.
Það er margs að minnast frá
55 ára kynnum. Reyndar man
ég vel þegar hún missti mann
sinn Bjarna Ragnar Jónsson í
apríl 1961 af slysförum. Það var
áður en við Fríða kynntumst en
við Anton vorum á þeim tíma
að spila körfubolta saman.
Kristín átti við sorgina með
sínum hætti. Þar sem slysið átti
sér stað í heimahúsi var slysa-
trygging ekki í gildi og hún var
of ung til að fá ekknabætur. Af
harðfylgni og dugnaði tók hún
að sér margs konar störf og gat
með þeim hætti tryggt uppeldi
barna sinna, sem hún sá ekki
sólina fyrir.
Kristín var baráttukona en
samt lítillát og hógvær og vildi
helst ekki tala mikið um sjálfa
sig. Hún var gestrisin með af-
brigðum og örlát. Heiðarleiki
og hreinskilni voru áberandi
þættir í fari Kristínar. Hún var
vakin og sofin yfir velferð okk-
ar allra. Varkár en útsjónarsöm
og dugleg. Marga fleiri þætti
mætti telja eins og framsýni og
velviljaða afskiptasemi.
Síðar er hún og Helgi festu
kaup á Flókagötu 1 kom áræði
Kristínar vel í ljós. Helgi rak
þar fasteignasöluna Húsaval, en
Kristín stofnaði Gistiheimilið
Flókagötu 1. Þar kom frum-
kvöðullinn greinilega fram í
Kristínu en gistiheimili hennar
var annað gistiheimilið sem
stofnað var í Reykjavík. Kristín
átti létt með að stjórna, lagin
að virkja fólk og láta hlutina
gerast með bros á vör. Eins og
sannur frumkvöðull gekk hún í
öll störf; tók á móti gestum,
eldaði mat, færði bókhald,
þreif, straujaði, sá um allar
bókanir og auglýsti. Reksturinn
gekk vel og smám saman þurfti
Kristín að taka herbergi á leigu
í húsunum í kring, því alltaf var
fullt á Flókagötunni. Eldri
barnabörnin unnu öll hjá Krist-
ínu og lærðu þar hluti sem hafa
gagnast þeim í lífinu.
Kristín var mjög virk í starfi
Kvenfélags Hallgrímskirkju og
var þar gjaldkeri um langt ára-
bil. Hún var félagslynd, átti
margar vinkonur, ferðaðist um
allan heim og heimsótti börn
sín og barnabörn þegar þau
bjuggu erlendis. Hún fylgdist
mjög vel með öllu, ættfróð með
afbrigðum og virtist geta rakið
ættir allra. Hún mundi nöfn
allra bæja þegar hún hafði ekið
einu sinni um sveitir og var ein-
staklega töluglögg og mundi
símanúmer eins vel og síma-
skráin. Kristín fylgdist með því
sem gerðist í þjóðmálum og
hafði þar sínar ákveðnu skoð-
anir.
Kristín var lengst af mjög
heilsuhraust en veiktist þó al-
varlega af berklum sem ung
kona og gekk með yngri soninn
Bjarna. Hún var á Vífilsstöðum
á þriðja ár en var ein af þeim
fyrstu sem læknuðust fyrir til-
stilli nýrra berklalyfja. Hún var
ævarandi þakklát fyrir þá góðu
meðferð sem hún fékk á Vífils-
stöðum.
Síðasta árið var Kristín orðin
veik og óskaði þess að fá að
kveðja þennan heim. Hún
dvaldi í nokkur ár á Hrafnistu í
Reykjavík og fékk þar frábæra
þjónustu og umönnun.
Megi góður guð blessa minn-
ingu Kristínar.
Tómas Zoëga.
Elsku amma.
Nú kveðjum við þig í hinsta
sinn með söknuð í hjarta en
jafnframt þakklæti fyrir góðu
og ljúfu stundirnar sem við átt-
um saman. Það væri endalaust
hægt að telja upp allar góðu
minningarnar. Öll boðin á
Flókagötunni, allar ferðirnar
sem þú fórst með okkur barna-
börnin á listasýningar, kaffihús
og fleira. Þegar ég var lítill
fannst mér alveg eðlilegt að þú
rækir heilt gistihús nánast ein
og hefðir samt allan þennan
tíma fyrir okkur fjölskylduna
þína. Það var ekki fyrr en ég
flutti og var í nokkra mánuði
uppi á hálofti hjá þér, þegar ég
var u.þ.b. 18 ára, að ég gerði
mér grein fyrir því hverskonar
dugnaðarforkur þú varst. Án
efa duglegasta manneskja sem
ég hef þekkt. Þú vaknaðir fyrir
klukkan 5 á hverjum morgni til
að gera morgunverðarhlaðborð-
ið klárt fyrir þá sem voru að
fara í flug um morguninn. Svo
tók við að þrífa öll herbergin,
þvo og strauja allan þvott. Allt-
af með heitan mat í hádeginu,
bakað fyrir kaffið og heitur
matur á kvöldin. Þú tókst á
móti gestum allan daginn og
bauðst þeim í kaffi, tókst á móti
pöntunum og margt fleira. Þú
fórst aldrei að sofa fyrr en eftir
miðnætti. Svona var þetta alla
daga vikunnar, 365 daga á ári!
Aldrei kvartaðir þú undan álagi
eða þreytu. Enda kom það í ljós
þegar þú seldir gistiheimilið, þá
þurfti nokkra starfsmenn til að
manna öll þessi störf sem þú
hafðir sinnt á Flókagötunni.
Þessir mánuðir á háloftinu hjá
þér eru mér ansi minnisstæðir
og skemmtilegir. Í gegnum öll
árin varst þú í sambandi við
okkur barnabörnin, sama hvar
við vorum stödd í heiminum. Þú
gafst þér alltaf tíma til að
skrifa og hringja í okkur til að
fylgjast með okkur. Þú varst
alltaf tilbúin að hlusta og hjálpa
ef eitthvað bjátaði á. Það var
alveg sama þótt barnabörnun-
um fjölgaði og hópurinn væri
orðinn stór, samt fórstu á
hverju ári með okkur öll upp í
Skíðaskála eða á kaffihús sem
gaf okkur rosalega margar
skemmtilegar stundir. Það var
aðdáunarvert að sjá hvað þú
varst dugleg að rækta sam-
bandið við langömmubörnin þín
og þau báru ómælda virðingu
fyrir þér. Allar dætur mínar
minntu mig á að kíkja í heim-
sókn til þín ef langur tími leið á
milli heimsókna því þeim þótti
svo vænt um þig og fannst
gaman að spjalla við þig. Það er
búið að vera ómetanlegt að eiga
þig til staðar í öll þessi ár og
við munum sakna þín mikið.
Eftir allt það góða sem þú hef-
ur gefið af þér í þessu lífi vitum
við að þú ert komin á góðan
stað núna og munt halda áfram
að fylgjast með okkur eins og
þú hefur gert svo vel í gegnum
árin. Við elskum þig óendan-
lega mikið, amma mín, og sökn-
um þín sárt.
Bjarni Antonsson.
Komið er að kveðjustund,
elsku amma, eftir langt og við-
burðaríkt lífshlaup þar sem þú
upplifðir ótrúlegar breytingar á
síðustu öld. Þú hafðir miklu að
miðla til okkar barnabarnanna
og reyndir að hafa áhrif á heil-
brigð gildi og hvattir okkur til
þess að vera dugleg við nám,
leik og störf, það mundi skila
sér margfalt í lífinu. Þú varst
lífsreynd, ung að árum kynntust
þið afi Bjarni, unnuð hörðum
höndum, stofnuðuð heimili og
eignuðust þrjú börn. Þú glímdir
við berklaveiki í einangrun á
Vífilsstöðum fjarri fjölskyldu og
varðst síðar alltof ung ekkja
sem markaði þína lífsbaráttu en
hélst ávallt uppi heiðri og minn-
ingu afa. Þú gafst aldrei upp,
byggðir upp nýtt líf á erfiðum
tímum og þróaðir lífsstarfið á
Gistiheimilinu á Flókagötu 1
ásamt Helga þínum og varst í
raun frumkvöðull þess tíma sem
kona í atvinnurekstri enda eitt
af fyrstu nútíma gistiheimilum í
Reykjavík.
Mannlífið á Flókagötunni var
blómlegt og skemmtilegt, ásamt
hótelgestum var mikill gesta-
gangur, líktist oft kaffihúsi, þar
sem þjóðlífið, heims- og stjórn-
málin voru efst á baugi og rök-
rædd í þaula. Húsið var æv-
intýralegt fyrir okkur börnin
þar sem við máttum leika frá
háalofti niður í kjallara. Við
barnabörnin hófum mörg ung
að hjálpa til og vinna á gisti-
heimilinu við sendiferðir, mót-
töku, símsvörun, eldhúsverk og
þrif. Þar brýndir þú fyrir okkur
að vinna væri dyggð og að mað-
ur uppskeri eins og maður sáir.
Þér þótti mikilvægt að veita
gestunum fyrsta flokks þjón-
ustu og vandaðir mjög til verka
á öllum sviðum. Þrátt fyrir
miklar annir gafstu þér tíma til
fylgjast með því sem við höfðum
fyrir stafni og vildir efla kynni
okkar á milli. Við fórum lengi í
árlegar menningar- og
skemmtiferðir um borgina þar
sem þú kynntir okkur listasöfn,
leik- og kaffihús, styttur bæj-
arins og merka staði í borginni.
Trúin veitti þér ávallt styrk og
miðlaðir þú henni til okkar af
kærleika í gegnum barnatrú
biblíusagna, bænir og sálma.
Einnig með heimsóknum í Hall-
grímskirkju þar sem þú starf-
aðir í sókninni og kvenfélaginu í
um 30 ár og vannst lengi hörð-
um höndum að söfnun til org-
elsins. Þú hafðir gaman af fal-
legu handverki, fylgdist með
tískunni og hrósaðir ef við vor-
um smart og vel tilhöfð. Þér var
umhugað um að okkur myndi
vegna vel, gengjum menntaveg-
inn, værum vinnusöm, næðum
árangri og hugsuðum vel um
okkar fólk og varst stolt er við
náðum ýmsum áföngum í lífinu.
Þú varst vinamörg og áhugi
þinn á fólki og ættfræði var
mikill þar sem þú gast rakið
ættir þínar og annarra langt
aftur, mundir einnig nöfn, fæð-
ingardaga og símanúmer barna-
barna og barnabarnabarna vel á
efri ár. Félagslynd varstu og
sinntir vinafólki á margan hátt,
varst dugleg að sækja með þeim
viðburði er veittu ánægju og
lést aldur og heilsubrest ekki
stoppa þig. Þrátt fyrir veikindi
síðustu árin fylgdist þú áfram
með þínu fólki, þjóðmálaumræð-
unni, stjórnmálum og réttinda-
baráttu fólks, hafðir skoðanir á
gangi mála og stöðu þjóðarinnar
enda fáguð alþýðukona sem
fæddist og kvaddir á deginum
þínum 1. maí.
Við vitum að þú ert sátt við
að kveðja, góðar minningar
munu lifa, hvíldu í friði og ró.
Hlín Bjarnadóttir.
Elsku amma Kristín. Ég rifja
oft upp sumarið þegar ég var 16
ára gamall og fékk að vinna á
Gistiheimilinu við Flókagötu 1
sem þú áttir og rakst í fjölda
ára.
Það sumar kenndir þú mér
svo mikið sem unglingsstrákur
hefur ekki mikinn áhuga á, eins
og að ryksuga, skúra, skipta á
rúmum, þvo þvott og strauja á
sjóðandi heitri strauvélinni en
það sem ég lærði mest af öllu
var að sjá hversu einstök mann-
eskja þú varst að öllu leyti.
Dugnaður, góðmennska, kær-
leikur, hlýja, persónutöfrar og
leiðtogi eru orðin sem koma
mér fyrst í huga þegar ég
hugsa til þín.
Dugnaður þinn kristallaðist á
gistiheimilinu í 365 daga á ári
þar sem þú varst með morgun-
mat á hverjum einasta morgni
kl. 6.00 sem var á efstu hæðinni
þar sem þú bjóst og því var
heimilið þitt í raun hluti af
gistiheimilinu. Þú lést þig ekki
muna um að hlaupa upp og nið-
ur stiga á þremur hæðum alla
daga ársins heldur kvartaðir þú
aldrei og persónutöfrar þínir
bræddu alla gesti sem þar
gistu. Góðmennska þín sem er
einstök sýndi sig þar oft þegar
þú leyfðir fólki sem átti í fá hús
að venda að gista á gistiheim-
ilinu þegar það voru laus her-
bergi. Auk góðmennskunnar og
kærleikans sem geisluðu frá
þér varstu mikill leiðtogi og
frábær yfirmaður en þú hrós-
aðir mér þegar ég gerði vel en
jafnframt léstu mig strax vita
ef ég gerði eitthvað rangt eins
og t.d. þegar ég var búinn að
fylla þvottavélina af sængurföt-
um sem voru á röngunni en þú
lést mig taka þau út og snúa
þeim við þar sem þau þrífast
ekki nógu vel á röngunni.
Elsku amma, það er með
gríðarlegum söknuði sem við
fjölskyldan kveðjum þig núna
en við vitum að ef það er ein-
hver sem á skilið góðan stað
hjá æðri mætti ert það þú.
Takk fyrir allt það sem þú
hefur gefið okkur.
Kjartan Antonsson,
Hanna Heiður Bjarnadóttir,
Bjarni Fannar
og Anton Fannar.
Elsku amma Kristín var fyr-
irmyndin mín. Hún hafði sterka
og hlýja nærveru. Hún var
næstum því fimmtíu árum eldri
en ég en var samt ein mín allra
besta vinkona, traust og ráða-
góð. Hún tókst ung á við áföll
en sá samt alltaf það góða og
jákvæða í lífinu og hélt sinni
reisn alla tíð.
Ég á margar sterkar og góð-
ar minningar um hana og ekki
síst frá því ég var unglingur og
ung kona. Ég var svo lánsöm að
vinna hjá henni með skóla á
gistiheimilinu á Flókagötu 1,
eitt af mörgum barnabörnum
sem gerðu það. Ég var bara 16
ára þegar ég byrjaði að vinna
hjá henni. Á gistiheimilinu upp-
lifði ég hversu ábyrg og vinnu-
söm hún var. Hún gekk í öll
verk og það var svo áberandi
hvað það gaf henni mikið að
veita góða þjónustu og upplifa
að gestirnir væru ánægðir.
Amma Kristín mótaði mig á
þessum árum og ég lærði að
nálgast vinnu af samviskusemi,
gleði og virðingu gagnvart öll-
um. Ég átti líka dýrmætar
stundir með henni, við náðum
svo vel saman og það var hægt
að ræða allt við hana. Þegar ég
var ekki sátt við eitthvað sá
hún alltaf það jákvæða og fékk
mig til að horfa öðruvísi á hlut-
ina. Þegar vel gekk, samgladd-
ist hún innilega, brosti sínu fal-
lega brosi og faðmaði mig að
sér.
Elsku amma mín kvaddi okk-
ur á 95 ára afmælisdaginn sinn
og mér finnst það svo tákn-
rænt. Hún mundi alltaf afmæl-
isdaga allra í fjölskyldunni og
var alveg einstaklega gjafmild
gagnvart okkur öllum, barna-
börnum og langömmubörnum.
Allir áttu sinn stað í hjarta
ömmu Kristínar, hún fylgdist
vel með okkur öllum og hún
samgladdist öllum svo innilega
á afmælisdögum og við önnur
tækifæri.
Elsku amma mín. Ég man
hversu vel þú tókst alltaf á móti
mér þegar ég kom í heimsókn
eða hringdi. Mér leið alltaf svo
vel í kringum þig. Ég man
göngurnar þínar með Ölmu
Diljá litla í vagninum. Ég var á
næturvöktum en þú komst til
mín á morgnana þannig að ég
gæti sofið eftir vaktina. Ég man
allt handverkið sem þú gafst
krökkunum, bútateppið hans
Tómasar Orra, peysur, smekki,
ullarsokkana sem allir krakk-
arnir sóttust eftir að vera í. Ég
man hjartnæmu gleðina þína og
kærleikann á skírnardegi
Bjarna Ragnars okkar sem ber
bæði nöfn afa míns sem lést
fyrir aldur fram og ég fékk
aldrei að kynnast. Og ég man
öll heilræðin. „Þú verður að
vera dugleg að leggja fyrir til
að geta keypt þér húsnæði.“
Sum heilræðin þín voru svolítið
gamaldags í mínum augum en
þau endurspegluðu sterka um-
hyggju og kærleika. „Þú verður
að gefa eiginmanninum og
börnunum vel að borða eftir
annasama daga.“ Ég hef gert
mitt besta til að fylgja þeim.
Ég kveð elsku Ömmu Krist-
ínu með þakklæti í hjarta. Hún
skilur mig, Almar og börnin
okkar eftir með mörg góð
minningabrot um einstaka
konu. En allra helst skilur hún
eftir sig að vera sterka og hlýja
fyrirmyndin mín. Hennar minn-
ing er leiðarljósið mitt. Hvíl í
friði, elsku amma Kristín.
Guðrún Zoëga.
Amma vakti yfir velferð fjöl-
skyldu sinnar. Við vorum henni
allt. Hún var örlát á visku og
væntumþykju því hún vissi að
hamingjan er hverful og lífið
óútreiknanlegt. Úr áföllum
mótaði hún dýrmæta reynslu
og spann sér sitt líf sjálf.
Amma var ung þegar hún
missti föður sinn og móðir
hennar veiktist. Lífið kenndi
henni að vera þolinmóð, þraut-
seig og sjálfstæð – að gefast
aldrei upp. Hún öðlaðist mikla
samkennd og átti auðvelt með
að setja sig í spor annarra.
Amma var óvenjugjafmild,
sérstaklega við þá sem minna
máttu sín. Fátt gladdi ömmu
meira en að geta hjálpað.
Hamingjuna fann amma í
Kaupfélaginu á Selfossi. Þar
kynntist hún afa Bjarna. Hún
innrætti okkur barnabörnunum
mikilvægi þess að velja sér góð-
an lífsförunaut, höfuðmáli skipti
að förunauturinn kynni vel til
verka og væri örlátur.
Ömmu var annt um að búa
barnabörn sín undir lífið. Í
skírnargjöf gaf hún okkur
skuldabréf og sálmabækur og í
fermingargjöf biblíur og gjald-
eyrisreikninga. Hún kenndi
okkur að betra er að gefa en að
þiggja, að fyrirgefa er dyggð og
að forðast óþarfa árekstra.
Amma trúði á kærleik, hún um-
vafði okkur ótæmandi ást og
umhyggju.
Þegar ég veiktist leitaði ég í
hennar viskubrunn. Eins og
amma var ég send í einangrun
og erfiða meðferð burt frá mín-
um börnum. Stundum þegar ég
var alveg að gefast upp minnti
ég sjálfa mig á að amma var að-
skilin börnum sínum í hátt í
þrjú ár, mínir fjórir mánuðir
væru ekkert miðað við það.
Amma var 37 ára þegar hún
missti Bjarna, sinn lífsförunaut.
Hún sagði oft:
Forlög koma ofan að,
örlög kringum sveima,
álögin úr ugga stað,
ólög vakna heima.
Ekki var annað í boði en að
vera úrræðagóð og virkja sorg-
ina. Hún sá fyrir grósku í
ferðaþjónustu, opnaði eitt
fyrsta gistiheimilið í Reykjavík
og settist á skólabekk bæði í
Bretlandi og Bandaríkjunum til
að læra ensku, málið sem
tengdi heiminn og hana betur
við gestina sem heimsóttu Ís-
land.
Það var okkar gæfa að amma
kynntist Helga sem gekk okkur
í afa stað. Amma og afi voru
bæði fróðleiksfús, forvitin og
fyndin. Þau fylgdust vel með og
voru umkringd fjölskyldu og
vinum alla tíð.
Kristín
Einarsdóttir
Sálm. 17.5-6
biblian.is
Skref mín eru örugg
á vegum þínum,
mér skrikar ekki
fótur. Ég hrópa til
þín því að þú svarar
mér, Guð,...
FALLEGIR LEGSTEINAR
Verið velkomin
Á góðu verði
Auðbrekku 4, 200 Kópavogi, sími: 537-1029, www.bergsteinar.is
Opið: 10-17 alla virka daga