Morgunblaðið - 14.05.2019, Blaðsíða 24

24 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 14. MAÍ 2019
✝ Margrét Guð-rún Kristjáns-
dóttir fæddist í
Hafnarfirði 3.6.
1931. Hún lést á
Hrafnistu í Hafnar-
firði 5.5. 2019.
Faðir var Krist-
ján Benediktsson, f.
3.3. 1896, d. 6.7.
1974. Móðir var
Þóra Guðlaug Jóns-
dóttir, f. 25.11.
1894, d. 24.3. 1970.
Systkini voru þau Jón Krist-
inn, f. 21.7. 1926, og Árný Svala,
f. 1.1. 1927, bæði látin. Jón var
kvæntur Rósu Jafetsdóttur.
Margrét gekk í Barnaskóla
Hafnarfjarðar og síðan í
Flensborgarskólann í Hafnar-
firði. Hún giftist 13.5. 1951 Ein-
ari Jóni Jónssyni, f. 28.6. 1923,
d. 19.11. 1997. Einar var sonur
Jóns J. Katarínussonar, f. 18.7.
1898, og Guðjónu Jóhannes-
dóttur, f. 8.9. 1905.
Margrét og Einar bjuggu all-
an sinn búskap í Hafnarfirði; á
Öldugötu 22a, Köldukinn 21,
Stekkjarhvammi 15 og í Háholti
16. Síðasta árið dvaldi Margrét
á Hrafnistu í Hafnarfirði.
Margrét starfaði á yngri
Ingvason, f. 2007, María Elena
Ingvadóttir, f. 2009. 4) Jón
Benedikt, f. 4.3. 1953, maki
Guðmundína Margrét
Hermannsdóttir, f. 1958. Börn:
a. Ósk, f. 1975, maki Róbert
Magnússon. Dætur: Anna Sara,
f. 2000, Birta María, f. 2003,
Eva Lára, f. 2011. b. Einar
Kristján, f. 1979. c. Margrét
Guðrún, f. 1981, maki Magnús
B. Þórðarson. Synir: Brynjar
Ari, f. 2004, Kolbeinn Nói, f.
2007, Daníel Búi, f. 2011. d.
Hermann Valdimar, f. 1985,
maki Ingibjörg Th. Sigurðar-
dóttir. Synir: Viktor Ben, f.
2008, Kristófer Jarl, f. 2011. 5)
Þóra Kristjana, f. 13.11. 1955,
maki Áskell Bjarni Fannberg, f.
1953. Börn: a. Unnur Björk, f.
1976, maki Matt Abrachinsky.
b. Eyþór Ingi, f. 1982, maki Ag-
nieszka Kolowrocka. Dóttir:
Kría María, f. 2016. c. Einar
Már, f. 1983, maki Helga Rún
Gunnarsdóttir. Dætur: Valdís
Björk, f. 2012, Þórunn Margrét,
f. 2017. 6) Halldóra Sigríður, f.
11.9. 1959. Dóttir: Rebekka Ýrr
Ingimarsdóttir, f. 1995. 7) Sig-
rún, f. 3.7. 1961, maki Gunnar
Herbertsson. Börn: a. Hrund, f.
1984, maki Ólafur Gylfason.
Börn: Almar Andri Arnarsson,
f. 2008, Úlfur Logi Arnarsson, f.
2010, Bergrós Eva Ólafsdóttir,
f. 2018. b. Kári f. 1989.
Útförin fer fram frá Hafnar-
fjarðarkirkju í dag, 14. maí
2019, klukkan 13.
árum við versl-
unarstörf, aðhlynn-
ingu og síðar við
fyrirtæki þeirra
hjóna þar sem hún
sá um bókhald, inn-
heimtu og annað
sem þurfti.
Börn Margrétar
og Einars eru: 1)
Þóra Kristjana, f.
13.10. 1948, d. 7.7.
1949. 2) Einar
Magnús, f. 15.10. 1950, d. 27.11.
2015, maki Þórdís Stefánsdóttir
f. 1953. Börn: a. Íris Ösp, f. 1973
(átti áður). Sambýlismaður:
Arnar Þ. Wallevik. b. Stefán, f.
1975. c. Elsa Margrét, f. 1978,
maki Gunnar H. Sigfússon.
Synir: Júlíus, f. 2009, Stefán, f.
2013. 3) Sólveig Jóna, f. 5.10.
1951, maki Hallgrímur Sigurðs-
son, f. 1949. Börn: a. Margrét, f.
1969, maki Ingvar J. Gissurar-
son. Börn: Nicolai Gissur, f.
1989, sonur: Adrian Uni, f. 2016.
Íris Dögg, f. 1993. b. Sigurður
Einar, f. 1970. Dóttir: Magnea
Arna, f. 2001. c. Sigurrós, f.
1976, maki Ingvi Jónasson.
Börn: Nökkvi Reyr Guðfinns-
son, f. 1998, Jónas Nói Ingva-
son, f. 2006, Högni Hallgrímur
Elskuleg móðir mín verður
borin til grafar í dag. Hún var
fædd í Hafnarfirði og bjó þar
alla tíð eins og móðir hennar og
amma gerðu einnig.
Mamma var þrítug þegar hún
átti mig, sjöunda barnið sitt.
Mamma sagði alltaf að hún
hefði frá fyrstu tíð verið barna-
kerling. Hún átti sitt fyrsta
barn 17 ára gömul, stúlku sem
lést þegar hún var níu mánaða
gömul.
Þó svo við systkinin værum
mörg var mamma aldrei með
nein læti við uppeldið. Pabbi
var fyrstu árin á sjó og hún því
oft ein með allan barnaskarann.
Hún stjórnaði með hvatningu
og jákvæðni, allir voru svo dug-
legir og góðir í hinu og þessu.
Áður en maður vissi af var mað-
ur kappsfullur að gera hlutina
sem maður var svo góður í og
gerði þá með gleði. Hún var
heldur ekki að stressa sig á
hlutunum. Hún sagði stundum
að hún hefði ekki haft tíma til
þess með öll þessi börn.
Mamma og pabbi voru sam-
taka í því að hlúa vel að börn-
unum. Fjölskyldan var þeim
mikilvæg og oft var gaman þeg-
ar allir komu saman í sumarbú-
stað fjölskyldunnar. Mamma
var létt í lund og hláturmild og
naut þess að vera með fjöl-
skyldunni.
Þegar við litla fjölskyldan
vorum að byggja húsið okkar
fluttum við til mömmu og pabba
í Stekkjarhvamm. Þessi tími
var okkur dýrmætur og góðar
minningar sem tengjast honum.
Eftir að við fluttum voru
mamma og pabbi tíðir gestir
hjá okkur. Mamma var alltaf
dugleg að vera hjá börnunum
þegar þau voru veik eða þegar
við þurftum á pössun að halda.
Börnin mín eiga góðar minn-
ingar frá stundunum með
ömmu. Amma Magga var ekki
að æsa sig yfir því þó ungviðið
væri að svindla smá í spilunum
og alltaf var stutt í hlátur og
gleði. Amma var líka dugleg að
keyra og sækja á íþrótta-
æfingar. Það var fallegt sam-
band sem hún byggði upp við
barnabörnin sín. Aldrei þreytt-
ist hún á því að segja þeim hvað
þau væru falleg, góð og klár.
Mamma fylgdist vel með fjöl-
skyldunni sinni og þegar ég
kom til hennar vildi hún alltaf
sjá myndir á símanum hjá mér.
Hún vildi fylgjast með öllum
ungunum sínum og vildi vita
hvað þau væru að gera og sjá
hvað þau þroskuðust fallega.
Það lýsir mömmu vel að þegar
hún átti afmæli þá var það
besta afmælisgjöfin ef allir
kæmu og hefðu gaman. Þá var
slegið upp veislu og í minning-
unni var alltaf gott veður þegar
hún átti afmæli. Hún var aldrei
sælli en þegar hún var með all-
an skarann hjá sér.
Síðastliðið haust veiktist
mamma mikið og var ekki hug-
að líf. Við systkinin skiptumst á
að vera hjá henni og hún kvaddi
okkur eitt af öðru mjög fallega.
Alltaf talaði hún um hvað við
værum góð, falleg og klár. Hún
var líka óspör á þessi orð nú
síðustu dagana áður en hún
lést. Þá fékk hún okkur til að
lofa því að njóta lífsins og hafa
gaman. Þá lagði hún ríka
áherslu á að við lifðum í sátt og
samlyndi.
Mamma var hlý og dugleg
kona sem vildi öllum vel. Það
var fallegt að sjá þegar barna-
börnin voru að kveðja hana síð-
ustu dagana sem hún lifði, hvað
þar var mikil væntumþykja.
Nú er mamma komin í
draumalandið til pabba og þar
geta þau tekið upp þráðinn,
dansað og haft gaman. Hvíl þú í
friði, elsku mamma.
Þín dóttir
Sigrún.
Ég var ung að árum þegar ég
hitti tengdamóður mína sem nú
hefur kvatt okkur. Á langri ævi
tók hún sér margt fyrir hendur,
en það sem skipti hana mestu
máli var velferð fjölskyldunnar.
Hún lagði sig fram við að hitta
fólkið sitt og vera í góðum
tengslum við okkur öll.
Við áttum margar góðar
stundir saman, t.d. fórum við í
nokkrar utanlandsferðir til að
gera innkaup fyrir jólin. Í gegn-
um tíðina rifjuðum við oft upp
þessar samverustundir og hlóg-
um endalaust að skemmtilegum
atvikum sem við lentum í.
Ég mun alltaf vera tengda-
móður minni þakklát fyrir
hvatninguna og hlýjuna sem
hún sýndi mér þegar ég þurfti á
að halda, á tímabilum í mínu
lífi. Eftir bílprófið hræddist ég
að keyra í Reykjavík en allt í
einu komu upp aðstæður þar
sem ég þurfti að gera það. Þá
sagði Magga við mig, Munda
mín, ég sit hjá þér og tek við ef
þetta verður erfitt. Svona er
endalaust hægt að rifja upp
góðar minningar um mína
elskulegu tengdamóður. Sem
sýndi öllum kærleika, hlýju og
hafði líka sterkar skoðanir á
hlutunum.
Nú ertu komin í faðm fólks-
ins þíns sem hefur tekið vel á
móti þér.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni.
Sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sigurður Jónsson frá Presthólum)
Hvíldu í friði.
Þín tengdadóttir
Guðmundína (Munda).
Elsku amma Magga er búin
að kveðja okkur og komin í fal-
lega faðminn hans afa sem hún
var búin að sakna mikið.
Það rifjast upp margar
dásamlegar minningar þegar
við hugsum um æskuárin og
seinni ár með ömmu Möggu.
Hún var sérstaklega umhyggju-
söm, hjartahlý og dugleg kona.
Þá minnist maður sérstaklega
hversu dugnaðurinn var mikill í
kringum veikindin hans afa.
Á uppvaxtarárunum vorum
við systkinin heppin að amma
og afi áttu heima á móti okkur í
Stekkjarhvammi. Voru sam-
verustundirnar þar margar og
mynduðust mikil kærleiksbönd.
Við gleymum því ekki hversu
hlýjar móttökur ömmu voru og
væntumþykja í garð okkar
mikil.
Við minnumst góða vínar-
brauðsins með sultunni sem
hún bakaði frá grunni og auð-
vitað grjónagrautarins góða
sem hún fjöldaframleiddi fyrir
afa þegar hann var veikur. Hún
passaði alltaf að til væri nóg af
graut og góssi fyrir okkur
krakkana og í minningunni er
grjónagrauturinn sá besti.
Amma var dugleg að taka okk-
ur systkinin með þegar hún fór
að útrétta eða í bústaðaferðir
og er efst í huga okkar öll
stoppin að kaupa kók og Lindu
marsipansúkkulaðið sem amma
hafði dálæti á.
Í seinni tíð var alltaf gaman
að heimsækja hana því hún
sagði margar sögur og spurði
alltaf sérstaklega um hvernig
fólkið í kringum okkur hefði
það. Hún vildi fá að heyra sem
flestar fréttir af okkur og var
aldrei hljóð stund þegar við
hittum hana, svo mikil sögu-
kona var hún.
Á þessari kveðjustund er
þakklæti efst í huga fyrir þær
stundir sem við áttum með
ömmu Möggu. Eftir því sem ár-
in liðu bjó amma til stóran
minningabanka með viðveru
sinnar í afmælum og flestöllum
viðburðum. Fá orð geta lýst því
hversu dýrmætar þessar stund-
ir eru í dag sem langömmu-
börnin munu geyma með sér
um ókomna tíð.
Elsku amma, þú verður ávallt
í huga okkar og hjarta.
Hvíldu í friði.
Vertu, Guð faðir, faðir minn,
í frelsarans Jesú nafni,
hönd þín leiði mig út og inn,
svo allri synd ég hafni.
(Hallgrímur Pétursson)
Þín barnabörn,
Ósk, Einar, Margrét
og Hermann.
Elsku amma.
Nú er komið að hinstu kveðju
og þá reikar hugurinn yfir
myndbrot minninganna.
Hjartahlý, barngóð, dýra-
vinur mikill og síðast en ekki
síst ein mesta fjölskyldukona
sem ég veit um. Það er sú lýs-
ing sem á án efa best við um
þig.
Þú varst ákveðin og fylgin
þér og það var ánægjulegt að
rökræða mál við þig og sjá eld-
móðinn í þér. Ekki er laust við
að við höfum haft lúmskt gaman
af því að ná þér aðeins á flug.
Það tókst aldrei betur en í þau
skipti að samtalið sneri að ætt-
ingja og það jafnvel afar fjar-
skyldum ættingja. Að vera
mjög ósammála fjölskyldumeð-
lim var ekki til í myndinni.
„Svona segir þú ekki um hann/
hana, veistu ekki að þetta er
frændi/frænka þín?“ Já, ég
heyri þig næstum segja þessi
orð. Þetta var þó allt í gamni
gert og það vissir þú vel og
hafðir ekki síður gaman af. En
þetta lýsir þér svo vel, elsku
amma, ættmóðirin sem passaði
alltaf vel upp á sína.
Nú ertu komin til afa og það
veit ég vel að þú ert ánægð
með. Og ég sé ykkur alveg fyrir
mér ánægð og sæl saman og afi
eflaust að gantast aðeins í þér,
já, fá þig aðeins á flug, svona
ykkur til skemmtunar.
Athvarf hlýtt við áttum hjá þér
ástrík skildir bros og tár.
Í samleik björt, sem sólskinsdagur
samfylgd þín um horfin ár.
Fyrir allt sem okkur varstu
ástarþakkir færum þér.
Gæði og tryggð er gafstu
í verki góðri konu vitni ber.
Aðalsmerkið: elska og fórna
yfir þínum sporum skín.
Hlý og björt í hugum okkar
hjartkær lifir minning þín.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Takk fyrir allt, elsku amma.
Þín Sigurrós.
Ég kynntist Möggu þegar
hún og Einar bjuggu í Köldu-
kinn 21. Okkar fyrstu kynni
voru þannig að ég var að snigl-
ast þarna við dyrnar í Köldu-
kinn og ætlaði að ná tali af Sig-
rúnu, þegar Magga kom óvænt í
dyrnar og við horfumst í augu
og brostum áður en ég get kom-
ið upp erindinu. Það var auðsótt
að kalla í Sigrúnu og upp frá
þessu augnabliki fór ævinlega
vel á með okkur.
Magga var á þessum árum á
besta aldri, heilsugóð og vann
mikið við fyrirtæki þeirra Ein-
ars, kranaleiguna, og þess á
milli að sinna heimilinu. Það var
alltaf nóg að bíta og brenna í
eldhúsinu hjá Möggu, hvort
sem það var í Köldukinn,
Stekkjarhvammi eða í sumarbú-
staðnum í Hraunborgum. Um
helgar var oft lambasteik og
það var líka gott að læðast í
eldhúsið hjá Möggu á kvöldin
og næla sér í bita af jólaköku
eða marmaraköku. Frægust var
þó Magga líklega fyrir vöffl-
urnar og oft þegar við komum í
heimsókn með krakkana sagði
Einar í glettnistón; „Magga,
áttu ekki vöpplur“ og þá voru
komnar vöfflur með rjóma og
sultu eftir smástund.
Magga hafði gaman af því
þegar fjölskyldan öll kom sam-
an og þá var glatt á hjalla og
stundum meira að segja dansað.
Í seinni tíð kom oft fyrir þegar
Magga og móðir mín voru í
heimsókn í Vesturholtinu að
gítarinn var tekinn fram og eitt
staup af sérríi og við sungum
saman gömlu góðu lögin. Þá var
„Þú hýri Hafnarfjörður“ í
nokkru uppáhaldi.
Það var frábær tími þegar
við Sigrún vorum að byggja og
bjuggum með börnin hjá Möggu
og Einari í Stekkjarhvammin-
um í rúmlega eitt ár. Það fór
vel á með okkur öllum og oft
spjallað í eldhúsinu og hlegið.
Magga sagði oft skemmtilegar
sögur af sjálfri sér eða öðrum
og var hláturmild og smitaði frá
sér. Hún var hjálpleg með börn-
in þegar við vorum að sinna
húsbyggingunni. Það kom fyrir
þegar við Sigrún höfðum verið
að vinna í húsinu fram á kvöld,
að þegar við komum heim bað
Magga Sigrúnu „að finna eitt-
hvað handa honum Gunnari að
borða, hann væri búinn að vinna
svo mikið og væri ábyggilega
svangur og þreyttur“.
Magga var skapgóð og sein-
þreytt til deilna. Aldrei man ég
eftir að hún hafi æst sig við
nokkurn mann, en hún sagði
sína meiningu fullum fetum. Og
fyrir kom að hennar nánustu
fundu að því, en þá sagði
Magga bara sallaróleg: „Ég
segi bara það sem mér finnst.“
Magga var líka einstaklega
lunkin við að fá aðra til að vinna
fyrir sig ýmis smá viðvik með
því að beita hrósinu – „þú ert
svo laginn við“ eða „þú ert svo
flink“. Þetta vissum við öll en
það virkaði samt oftast.
Ég er þakklátur fyrir að hafa
kynnst Margréti Guðrúnu
Kristjánsdóttur. Hún var
skemmtileg og gáfuð, hafði að
geyma heilsteyptan persónu-
leika og var góð kona. Aldrei
varð okkur sundurorða og aldr-
ei mislíkaði mér við orð hennar
eða gjörðir. Fjölskyldan var
henni allt, og þau Einar voru
alltaf tilbúin að hjálpa og leggja
gott til. Þau geta verið stolt af
sínu ævistarfi. Hafðu þökk fyrir
samfylgdina, elsku Magga.
Gunnar Herbertsson.
Eins og marglit blóm á engi
óendanleikans.
Er kærleikur hugsana minna
til þín.
Þú sem ert látin
farin á braut hins óþekkta
sem okkur eftirlifendum er hulið.
Dýrmætar minningar líða hjá
árin okkar saman.
Brosið þitt og faðmur þinn svo hlýr
þú bara þú.
En hér er ekkert sem sýnist
í gjörningaþoku og sárustu sorgum.
En þar sem þú ert
er ég hjá þér
í huga mínum og sinni.
Óskirnar fljúga víða
um alheims himna.
Í ljóðinu mínu um þig
þessi tæra fegurð kærleikans
sem er það göfugasta og besta
í mannssálinni.
(S. Ósk Óskarsdóttir)
Kæra Magga, far þú í friði,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Innilegar samúðarkveðjur til
barna, tengdabarna og annarra
ættingja, hugur minn er hjá
ykkur.
Sigríður Ósk Óskarsdóttir.
Margrét Guðrún
Kristjánsdóttir
Siggi frændi minn
og bróðursonur hef-
ur nú fengið hvíldina
sem við vorum svo
oft óþægilega minnt á að kæmi
fyrr en seinna. Siggi fæddist með
stærri áskoranir en við flest og
lifði við skert lífsgæði sökum sjúk-
dóms. Undir það síðasta fóru þau
lífsgæði þverrandi með hverjum
mánuðinum. Þrátt fyrir þetta var
Siggi staðráðinn í því að nýta lífið
sitt vel og gera það merkingar-
bært.
Mín fyrsta skýra minning af
litla frænda mínum er þegar hann
var ca. þriggja ára gamall og við
systurnar átta og tíu ára vorum að
passa þau systkinin, Kollu og
Sigga. Við fórum með þau í sund-
laugina í Njarðvík sem var
skammt frá heimili þeirra á
Sigurður
Guðmundsson
✝ Sigurður Guð-mundsson
fæddist 14. febrúar
1983. Hann lést 6.
apríl 2019.
Útförin fór fram
í kyrrþey 15. apríl
2019.
Borgarveginum. Í
minningunni stend-
ur þessi litli hnoðri
með ljósa krullu-
hærða kollinn sinn
organdi á sund-
laugabakkanum því
ofan í laugina ætlaði
hann alls ekki. Við
systurnar þurftum
því að beita hann
ýmsum fortölum til
að koma honum ofan
í laugina en það gekk að lokum.
Þessi ákveðni átti margoft eftir að
koma í ljós hjá Sigga á lífsleiðinni
þegar hann þurfti að takast á við
sjúkdóm sinn af því æðruleysi sem
hann gerði og samferðafólk hans
fylgdist með af aðdáun.
Siggi var staðráðinn í því að
sækja sér menntun og þrátt fyrir
ótal hraðahindranir sem urðu á
vegi hans á formi sjúkrahússinn-
lagna, þá tókst honum ætlunar-
verk sitt að útskrifast sem stúdent
árið 2009. Við hjónin vorum veislu-
stjórar í þeirri veislu og það var af-
ar stolt stóra frænka sem sinnti
því hlutverki. Siggi hafði nefnilega
svo sterk áhrif á mig í gegnum lífið
og ég held hann hafi aldrei gert
sér fyllilega grein fyrir því hversu
mikil áhrif hann hafði á samferða-
fólk sitt. Ég var 14 ára þegar hann
var greindur með vöðva-
rýrnunarsjúkdóm og þá varð ég
staðráðin í því að verða sjúkra-
þjálfari sem varð minn starfsvett-
vangur mörgum árum seinna.
Fleiri hafa valið sér starfsvett-
vang vegna kynna sinna af Sigga.
Eftir því sem Siggi varð eldri,
þá átti ég eftir að kynnast því
hversu nákvæmur hann var og
vildi hafa hlutina í röð og reglu.
Þetta kom ekki síst í ljós þegar ég
var með þeim bræðrum í vikudvöl
í sumarbúðum þegar Siggi var
unglingur. Það var ótrúlega gam-
an að fylgjast með Sigga í góðra
vina hópi þar og hve hann naut sín
vel. Þá kynntist ég líka húmornum
hans sem virtist alltaf vera til
staðar hvað sem á bjátaði.
Ég kveð elsku frænda minn
með mikilli virðingu fyrir því
hversu stór persónuleiki hann var.
Ákveðni hans og lífsviðhorf er eitt-
hvað sem við gætum öll tekið okk-
ur til fyrirmyndar. Hann reyndi
eftir fremsta megni að lifa merk-
ingarbæru lífi og háði hverja lífs-
baráttuna á fætur annarri en varð
að lokum að láta undan sjúkdómn-
um.
Hvíl í friði, elsku Siggi.
Þín frænka
Nanna Guðný.