Morgunblaðið - 14.05.2019, Blaðsíða 27

alltaf tilbúinn að sinna öllum
sem til hans leituðu, hvort sem
það voru viðskiptavinir eða
samstarfsmenn, það var Stefáni
eðlislægt.
Aldrei kom upp sú staða að
hann treysti sér ekki til að fara
til vinnu um miðja nótt, jafnvel
þótt um hávetur væri. Aka
Reykjanesbrautina og mæta í
Leifsstöð áður en viðskiptavinir
á leið í flug kæmu í verslunina.
Hann kvartaði aldrei, og ef
hann var spurður um líðanina
var svarið jafnan „ég er góður“.
Hann er okkur, sem áttum
þess kost að kynnast honum,
fyrirmynd í hógværð og góðum
samskiptum hvert við annað.
Það er svo ósanngjarnt þegar
ungur fjölskyldufaðir í blóma
lífsins er burtkallaður. Það níst-
ir hjörtu okkar og orð fá ekki
lýst því hversu sorgin er mikil.
Eva Dís og hin samhenta
fjölskylda Stefáns ber þessa
miklu sorg með reisn.
Við, hjá Optical Studio,
syrgjum góðan og lífsglaðan
dreng og söknum hans ákaft.
En yndisleg minning lifir í
hjörtum okkar allra og yljar
okkur um ókomna tíð.
Elsku Eva Dís og synir, Har-
aldur, Helga Steingerður og
aðrir ástvinir, við vottum ykkur
okkar dýpstu samúð.
Guð gefi ykkur styrk á þess-
um erfiðu tímum og blessi
minningu elsku Stefáns.
Kjartan og Hulda,
Optical Studio.
Svo alltof snemma er víst
kominn tími til að kveðja kæran
vin. Aldrei hélt ég í svo mikið
sem eitt augnablik að svona
myndi fara. Það var einhvern
veginn bara skrifað í skýin að
allt myndi ganga vel. En sá sem
öllu ræður er stundum með allt
önnur og öðruvísi plön en við
hin og þig vildi hann fá í ein-
hver önnur verkefni. Eftir sitj-
um við með brostið hjarta og
skiljum ekki af hverju. Hver er
tilgangurinn eiginlega?
Þú varst minn fyrsti vinur,
enda ekki nema níu mánuðir
upp á dag á milli okkar. Við átt-
um alltaf sérstakt samband,
einhvers staðar mitt á milli vina
og systkina. Foreldrar okkar
nutu þeirra forréttinda að börn-
in þeirra náðu eins vel saman
og við gerðum, það er ekki
sjálfgefið.
Þær eru ófáar æskuminning-
arnar þar sem þú kemur við
sögu. Í minningunni fórum við
fjölskyldan varla í útilegu án
þess að vera í samfloti með
ykkur. Það var í einni slíkri,
einhvers staðar fyrir vestan, að
þú kynntir mig fyrir Sálinni
hans Jóns míns, með Stefán
nafna þinn í fararbroddi. Ég
man þá útilegu eins og gerst
hafi í gær, geggjaði leikurinn
sem við bjuggum til í skóginum,
hornsílaveiði og svo auðvitað
var Sálinni blastað úr bílnum
ykkar yfir kvöldspjallinu.
Við fórum líka saman á okk-
ar fyrstu útihátíð „sjálf“, tjöld-
uðum ásamt tveimur vinkonum
mínum allt annars staðar á
tjaldstæðinu en foreldrar okk-
ar. Svo skröltum við um miðbæ
Akureyrar hálfskelkuð yfir öll-
um drykkjulátunum allt um
kring, enda komst Halló Ak-
ureyri í fréttirnar þetta árið
fyrir fullmikinn hressleika. En
við skemmtun okkur samt vel
og fengum steypurass á því að
bíða svo lengi í okkar fyrstu
leigubílaröð, til að komast heim
á tjaldstæði.
Ég man líka svo vel að eitt
sinn þegar þú varst ekki heima,
tók ég í hvatvísi minni upp lagið
um Stebba og Lenu með hálf-
frumsömdum texta á kassettu
sem þú áttir, eftir að hafa heyrt
lagið um Stebba og Línu í út-
varpinu. Guð hvað ég skamm-
aðist mín næst þegar ég hitti
þig en þú bara hlóst þínum
dásamlega hlátri og hafðir sem
betur fer húmor fyrir þessu
skemmdarverki mínu á eigum
þínum.
Við hittumst nú ekki oft á
síðustu árum, en eins og sönn-
um vinum sæmir var alltaf eins
og við hefðum hist síðast í gær
þegar við náðum að rekast sam-
an og þykir mér svo ósköp
vænt um það.
Þær eru svo ótal margar
minningarnar sem ég mun
geyma um ókomna tíð, elsku
vinur minn, á stað í hjarta mínu
sem alla tíð hefur tilheyrt þér.
Elsku Eva Dís, Alexander,
Patrekur, Helga, Halli, Krist-
inn, Sævar og fjölskyldur, ég
sendi ykkur mínar innilegustu
samúðarkveðjur. Minningin um
góðan dreng með dásamlegan
hlátur mun lifa í hjarta okkar
um ókomna tíð.
Þar sem englarnir syngja sefur þú
sefur í djúpinu væra.
Við hin sem lifum, lifum í trú
að ljósið bjarta skæra
veki þig með sól að morgni.
Farðu í friði vinur minn kær
faðirinn mun þig geyma.
Um aldur og ævi þú verður mér nær
aldrei ég skal þér gleyma.
Svo vöknum við með sól að morgni.
(Bubbi Morthens)
Þín vinkona
Lena Dóra.
Það er furðulegt að setjast
niður og skrifa minningarorð
um kæran vin sem yfirgaf okk-
ur alltof snemma. Í 30 ár höfum
við brallað ýmislegt saman og
þó maður hefði viljað hafa það
allavega 30 ár í viðbót þá verð-
ur minningin um Stefán eitt-
hvað sem fylgir manni alla ævi.
Við Stefán Már kynntumst
þegar ég flutti níu ára gamall
til Hafnarfjarðar og mæður
okkar búnar að plotta það að
við myndum hittast. Það má í
raun segja það að við höfum frá
þessum tímapunkti fundið góð-
an vin í hvor öðrum og erum
búnir að fara samferða í gegn
um lífið síðan þá. Körfubolti var
okkar stærsta áhugamál og það
er einmitt fyrir hans tilstilli að
ég byrjaði að æfa og spila
körfubolta og núna 30 árum
seinna er þetta ennþá stór part-
ur í lífi mínu. Við fórum
snemma að draga félaga okkar
með okkur í körfuboltann og
stór kjarni þessa hóps er enn í
miklu sambandi. Þarna er mað-
ur búinn að eignast góða félaga
fyrir lífstíð og allt þessu mó-
menti, þegar Stefán plataði mig
á mína fyrstu æfingu, að þakka.
En það var ekki bara körfu-
boltinn. Við Stefán Már, ásamt
Stefáni Þór vini okkar, höfum
verið þríeyki í 30 ár og nánast
undantekningalaust gert allt í
sameiningu. Það verður því
skrítið að plana næstu utan-
landsferð eða næstu bíóferð eða
næsta „roadtrip“ á útileik og
alla þessu litlu hluti sem við
vorum vanir að gera saman og
hafa hann ekki með í ráðum.
Við treystum því að hann haldi
áfram að fylgja okkur hvert svo
sem við förum eða gerum.
Þegar við fengum skilaboð
um að Stefán væri farinn til
Gautaborgar eftir langa bið var
mikil gleði og bjartir dagar
framundan. En hlutirnir fara
ekki alltaf eins og maður hefði
ætlað. Þegar ég fékk símatalið
um að Stefán væri farinn frá
okkur var það mikið reiðarslag
og ekki eitthvað sem maður var
búinn undir. Eftir lifir minning
um gríðarlega góðan dreng,
föður, eiginmann og umfram
allt góðan vin.
Elsku Eva Dís, Alexander,
Patrekur og aðrir aðstandend-
ur, við Þóra vottum ykkur okk-
ar dýpstu samúð á þessum erf-
iðu tímum.
Stebbi, það voru forréttindi
að fá að kynnast þér og hafa
þig í mínu lífi. Ég kveð með
miklum söknuði.
Þinn vinur,
Emil.
MINNINGAR 27
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 14. MAÍ 2019
Virðing,
reynsla
& þjónusta
Allan
sólarhringinn
571 8222
Svafar:
82o 3939
Hermann:
82o 3938
Ingibjörg:
82o 3937
www.kvedja.is
svafar & hermann
✝ Guðný Ingi-gerður Péturs-
dóttir fæddist í
Reykjavik 28. febr-
úar 1955. Hún lést
á Landspítalanum
við Hringbraut 26.
apríl 2019.
Foreldrar henn-
ar voru Ingunn
Ólafsdóttir, f. 25.8.
1928, d. 18.1. 2007,
og Pétur Þorgils-
son, f. 27.4. 1928, d. 14.1. 2001.
Systkini Guðnýjar: Sólveig, f.
1949, d. 2011; Ólafur Tryggvi, f.
1951, maki Margrét Þorgeirs-
dóttir; Auður, f. 1957, d. 2012,
maki Ríkharður Sverrisson.
Árið 1974 giftist Guðný Haf-
steini Árnasyni, f. 1952, d. 2011.
Þau skildu. Foreldrar hans eru
Árni G. Ferdinandsson, f. 1927,
Þorsteinn Jónsson, f. 1931
(fósturfaðir), og
Helga Hafsteins-
dóttir, f. 1930. Börn
Guðnýjar og Haf-
steins eru: 1) Helga,
f. 3.2. 1974, d. 21.2.
2015, maki Dag-
bjartur Hilmars-
son, börn Hilmar
Hafsteinn, f. 1999,
og Darri Dagur, f.
2006. 2) Magnea
Ingibjörg, f. 8.3.
1977, maki Njáll Flóki Gíslason,
börn Gísli Steinn, f. 2001, Hrafn-
hildur Guðný, f. 2003, og Pat-
rekur Emil, f. 2011.
Guðný var mikil handavinnu-
kona, prjónaði mikið fyrir versl-
anir og aðra alla sína tíð, einnig
rak hún verslunina Slétt og
brugðið um tíma.
Guðný var jarðsungin 6. maí
2019.
Að eignast góða vinkonu er
ómetanlegt. Hana eignaðist ég
fyrir 42 árum á fæðingarheim-
ilinu. Við Guðný vorum á sömu
stofu, hún að eignast Magneu og
ég Ingva en þau fæddust 8. mars
1977.
Guðný gekk í gegnum ýmsa
erfiðleika á lífsleiðinni og upp úr
því fóru veikindi að gera vart við
sig sem hún fór ætíð í gegnum af
æðruleysi og þrjósku. Mikill
áhugi hennar á prjónaskap gaf
henni mikið á þessum stundum.
Hún greindist með krabbamein í
brjósti fyrst fyrir um 24 árum og
eignaðist hún þá góðar vinkonur
í Ljósinu sem hittast í hverri
viku. Sama hvernig henni leið þá
fór hún alltaf en hún var í for-
svari fyrir hópinn.
Hún unni dætrum sínum af
öllu hjarta og var velferð þeirra
og fjölskyldnanna alltaf ofarlega
í hennar huga. Það varð henni
hræðilegt áfall að missa hana
Helgu sína úr krabbameini að-
eins tæplega 41 árs gamla í jan-
úar 2015. Barnabörnin voru
sólargeislarnir í lífi hennar og ef
þau báðu hana að prjóna fyrir
sig þá lét hún allt annað sitja á
hakanum og ánægð var hún ef
þau komu í heimsókn.
Oft talaði hún um í seinni tíð
að sig langaði að Magnea og fjöl-
skylda byggju nær. Á jólum og
áramótum var hún hjá þeim fyr-
ir vestan og lifði þar eins og
blómi í eggi, allir stjönuðu við
hana og maturinn var góður. Á
tímabili talaði hún um að sig
langaði jafnvel að flytja vestur á
Ísafjörð.
Á hverjum degi töluðum við
saman í síma, fórum oft saman í
garnbúðir sem henni þótti svo
sannarlega ekki leiðinlegt, sem
og fatabúðir og kaffihús.
Nú verða ekki fleiri símtöl eða
búðarferðir. Mikið óskaplega
sakna ég þess því að góð vinkona
er alltaf stór hluti af lífi manns.
Ég kveð þig, elsku Guðný
mín, með miklum söknuði en líka
þakklæti fyrir okkar stundir
saman. Nú eru þínar þjáningar
búnar og hvíldin er komin.
Elsku Guðný, takk fyrir að
vera mér góð vinkona.
Sigríður Ósk.
Elskulega Guðný mín og fjöl-
skylda.
Það er með sorg í hjarta og
sinni sem ég kveð þig í dag því
þú hefur verið hluti að mínu lífi
síðastliðin sjö ár og það var sér-
stakt.
Upphaf kynna okkar var að ég
var tilbúin að vinna fyrir Rauða
krossinn sem heimsóknarvinur
með því að heimsækja einstak-
ling einu sinni í viku og vera með
honum í klukkustund þess að
spjalla og fleira.
Það leið ekki á löngu þar til að
við vorum leiddar saman þar
sem við bjuggum í nágrenni við
hvor aðra og höfðum áhuga á
handavinnu, þá aðallega prjóna-
skap. Ég fór fljótlega að mæta
til þín með prjóna og við prjón-
uðum saman og bárum saman
bækur okkar varðandi prjóna-
skapinn og leiðbeindum hvor
annarri eftir því sem við gátum.
Þú komst mér oft á óvart með
frábærum lausnum á verktækni
sem þú bjóst yfir varðandi
prjónaskap. Þótt við höfum
prjónað saman þá datt okkur
líka ýmislegt annað í hug að
gera, fara í bíó, út að fá okkur í
svanginn, prjónakaffi hjá hinum
ýmsu aðilum sumarbústað og
leikhús svo fátt eitt sé nefnt en
þó mest spjall og það var aldrei
setið og þagað. Eftir því sem við
kynntumst betur fórum við
hreinlega á flug og umræðurnar
oftar en ekki hreinlega út um allt
og okkur var ekkert óviðkom-
andi og töluðum hvor í kappi við
aðra og hlógum að vitleysunni í
okkur og öðrum, já hvað við gát-
um hlegið. Þú hafðir kannski
verið að horfa á einhverja bíó-
mynd kvöldið áður og varst að
reyna að segja mér frá henni en
ég skildi hvorki upp né niður í
því hvað væri svona fyndið en
gat ekki annað en hlegið með þér
því þú varst svo fyndin, og þegar
þú sagðir mér frá því að þú vær-
ir að fylgjast með þáttum um
krabbaveiðar langt fram eftir
nóttu þá var mér allri lokið. Tal
okkar snerist oft um mat og þá
var ég að velta fyrir mér hvað ég
ætti að hafa í kvöldmatinn þann
daginn, svarið frá þér var meira
að segja fyndið „brott flogið
hænsni, með rennandi sósu og
teiknuðum kartöflum“ og er mér
orðið tamt að nota þetta í dag
þökk sé þér.
En að alvarleikanum. Það var
vitað að þegar við kynntumst að
þú værir með illvíga sjúkdóma,
ekki einn eða tvo heldur var
margt sem hrjáði þig en væri
með alls konar meðferðum hægt
að halda niðri, þú sóttir til lækna
stundum oft í viku hverri en það
sem hjálpaði þér mest var vilja-
styrkurinn að halda áfram og
standa upp aftur og aftur, það
mættu margir taka það sér til
fyrirmyndar, en aldrei heyrði ég
þig kvarta. Já, það er margs að
minnast mín elskulega vinkona
og er ég full af þakklæti yfir að
hafa fengið að kynnast þér og
hafa átt með þér ógleymanlegar
stundir, farðu í friði.
Bylgja Bragadóttir.
Guðný
Pétursdóttir
✝ Magnús Ingólfs-son fæddist á
Sandfellshaga í Öx-
arfirði 24. sept-
ember 1940. Hann
andaðist á Fjórð-
ungssjúkrahúsinu í
Neskaupstað 27.
apríl 2019.
Foreldrar hans
voru Ingólfur Krist-
jánsson, f. 8.9. 1889,
d. 9.1. 1954, bóndi á
Grímsstöðum og á Víðirhóli, síð-
ar á Kaupangsbakka í Eyjafirði,
og kona hans Katrín María
Magnúsdóttir, f. 13.10. 1895, d.
17.3. 1978, húsfreyja. Ingólfur
og Katrín áttu fimmtán börn.
Magnús kvæntist 18.9.1966
Helgu Maríu Aðalsteinsdóttur,
f. 24.5. 1942. Foreldrar hennar
voru Aðalsteinn Jóhann Eiríks-
son, f. 30.10. 1901, d. 27.1. 1990,
námsstjóri, og kona hans Bjarn-
veig Sigríður Ingimundardóttir,
f. 31.1. 1902, d. 27.4. 1992, hús-
freyja.
Blámar. Þær eiga fjögur börn,
Þórdísi Lind, Búa, Huga og Elí.
4) Aðalsteinn Ingi, f. 8.3. 1978,
starfsmaður álvers Alcoa í
Reyðarfirði, sambýliskona hans
er Þórdís Mjöll Benediktsdóttir,
f. 9.12. 1982, leikskólastjóri á
Eskifirði. Þau eiga eitt barn,
Emmu Kristínu.
Magnús og Helga kynntust í
Menntaskólanum á Akureyri en
hófu búskap sinn í Reykjavík.
Fljótlega fluttu þau til Egils-
staða þar sem Magnús sá um
útibú Samvinnutrygginga. Á
Egilsstöðum fæddust börn
þeirra og þar bjuggu þau mest-
allan sinn búskap. Magnús
sinnti ýmsum skrifstofustörfum
á Egilsstöðum auk starfsins hjá
Samvinnutryggingum, m.a. á
skattstofunni, sýsluskrifstof-
unni, hjá Verslunarfélagi Aust-
urlands, rak eigin bókhalds-
stofu og sá um bókhald fyrir
marga einstaklinga og fyrirtæki
á Austurlandi um langt skeið.
Magnús var alla tíð virkur í
ýmsum félags- og/eða trúnaðar-
störfum.
Útför Magnúsar hefur farið
fram í kyrrþey.
Magnús og
Helga eignuðust
fjögur börn. Þau
eru: 1) Finnur
Freyr, f. 6.8. 1967,
deildarstjóri Rarik
á Austurlandi, eig-
inkona hans er
Bergþóra Hlín
Arnórsdóttir, f.
13.7. 1967, starfs-
maður Vinnueftir-
litsins á Austur-
landi. Þau eiga þrjú börn, Maríu
Brá, Arnór Daða og Kristján. 2)
Katrín María, f. 24.5. 1970, fjár-
málastjóri í Menntaskólanum á
Egilsstöðum, eiginmaður henn-
ar er Þorsteinn Óli Kjerúlf
Sveinsson, f. 2.7. 1970, rekstrar-
stjóri Húsasmiðjunnar á Egils-
stöðum. Þau eiga fjögur börn,
Þorgeir Óla, Aldísi Önnu, Magn-
ús Tý og Helgu Sóleyju. 3)
Hanna, f. 1.3. 1973, starfsmaður
VITA í Reykjavík, eiginkona
hennar er Valdís Fjölnisdóttir,
f. 17.8. 1978, framkvæmdastjóri
Nú er látinn heiðursmaður-
inn Magnús Ingólfsson. Hann
og tvíburabróðir hans Páll voru
yngstir í stórum hópi systkina
sem ólust í fyrstu upp á hinum
afskekkta kirkjustað Víðihóli á
Hólsfjöllum, sem er löngu kom-
inn í eyði. Fjölskyldan flutti svo
að Kaupangsbakka í Eyjafirði
sem einnig er löngu kominn í
eyði. Ekki bjuggu systkinin við
mikið ríkidæmi í æsku, en löng-
un margra þeirra til menntunar
var öflug. Tvíburarnir braut-
skráðust sem stúdentar frá
Menntaskólanum á Akureyri
vorið 1962 úr máladeild, í
stórum árgangi. Meðal þess
sem við bekkjarsystkini þeirra
tókum eftir var færni Magn-
úsar á skíðum, kannski voru
þar á ferð áhrif frá Hólsfjöllum.
Þá var hann einn besti skák-
maður skólans á sinni tíð.
Magnús tók gott stúdents-
próf, var jafnvígur á flestar
greinar, en líklega var hann
einna bestur í þýsku, frönsku
og latínu. Hann lagði málanám
þó ekki frekar fyrir sig, enda
líka glöggur á tölur. Ein bekkj-
arsystirin, Helga María, varð
lífsförunautur hans.
Á árum okkar í MA hafði
skólinn aðgang að skíðaskála,
Útgarði. Um Magnús var ort
við stúdentspróf:
Í Útgarðsferðum oftast rann
öðrum meira á skíðum.
Latínuna lærir hann.
Af leikni og snilli tefla kann.
– Þetta var sannarlega ekki
orðum aukið.
Þegar leið á ævi okkar juk-
ust á ný samskiptin, og undir-
ritaður ásamt eiginkonu heim-
sótti þau Magnús og Helgu
Maju oftar en einu sinni austur
til Egilsstaða, og þau litu líka
inn til okkar á Akureyri. Þau
höfðu komið sér afar vel fyrir
eystra. Hús sitt á Egilsstöðum
létu þau börnum sínum smám
saman eftir en fluttu sjálf út í
sveitina.
Sumarbústaður þeirra, með
torfþaki, nærri Höfða við Lag-
arfljót, stækkaði og breyttist í
eiginlegt íbúðarhús, og það var
ekki síst að þakka smíðahæfi-
leikum og útsjónarsemi Magn-
úsar, en þar var hann á heima-
velli.
Minnisstætt er að við komum
til þeirra þarna í Hrafnás, sem
þau kölluðu svo, þann 29. ágúst
2016, nutum gestrisni
hjónanna, fengum kaffi með
vöfflum.
Við tveir gengum síðan að
fljótinu mikla að skoða náttúr-
una, berjalautir, blóm og fugla-
lífið, en því öllu unni hann
mjög. Það var einkar ánægju-
leg stund.
Magnús var einhver
grandvarasti, hógværasti og
ljúfasti maður sem ég hef
kynnst. Alls staðar kom hann
sér vel.
Við Anna sendum Helgu
Maju og afkomendum þeirra
innilegar samúðarkveðjur.
Blessuð sé minning Magnúsar
Ingólfssonar.
Björn Teitsson.
Magnús Ingólfsson