Morgunblaðið - 16.05.2019, Page 45

MINNINGAR 45
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 16. MAÍ 2019
✝ Gísli Halldórs-son verslunar-
maður fæddist á
Drangsnesi 29.
apríl 1945. Hann
lést 7. maí á gjör-
gæsludeild Land-
spítalans.
Gísli ólst upp á
Drangsnesi til níu
ára aldurs en þá
flutti hann til
Reykjavíkur og
bjó í Kópavogi frá 1966.
Foreldrar hans voru Ágústa
Friðrika Gísladóttir húsmóðir,
f. 15.8. 1915, d. 28.9. 1997, og
Halldór Jónsson smiður, f.
14.7. 1913, d. 17.11. 2000. Syst-
ur Guðmundar voru Guð-
munda Sigurborg Halldórs-
dóttir matráðskona, f. 19.9.
1934, d. 2.12. 2017, og Ólöf
Svava Halldórsdóttir, f. 8.2.
1941, húsmóðir í Skorradal.
Ísak Loki, c) Jón Gísli f. 1993,
sambýliskona Unnur Sif
Hjartardóttir, dóttir þeirra er
Móeiður Kara. 2) Ágústa Frið-
rika Gísladóttir viðskiptafræð-
ingur, f. 12.5. 1968, gift Guð-
mundi Gísla Guðmundssyni
rafvirkjameistara, f. 14.4.
1966. Börn þeirra eru Gísli
Már, f. 1998, unnusta Patrycja
Lazarek, Viktor Már, f. 2003,
og Fríða Margrét, f. 2005.
Að loknu landsprófi fór Gísli
að vinna og starfaði við versl-
un meira og minna sinn starfs-
feril, lengst sem verslunar-
stjóri og sem sjálfstæður
atvinnurekandi. 18 ára gamall
stofnaði hann Verslun Óla og
Gísla í Kópavogi og Holtskjör
á Langholtsvegi. Gísli starfaði
sem húsvörður í Selásskóla frá
2007-2014. Síðustu tvö árin tók
Gísli þátt í rekstri Lín Design
með dætrum sínum.
Útför Gísla fer fram frá
Digraneskirkju í dag, 16. maí
2019, og hefst athöfnin klukk-
an 13.
Hinn 19.11. 1967
giftist Gísli Ásu
Margréti Ásgeirs-
dóttur verslunar-
konu, f. 20.6. 1948.
Foreldrar hennar
voru Guðrún Katr-
ín Jónína Ólafs-
dóttir húsmóðir, f.
9.10. 1926, d.
25.11. 2010, og Ás-
geir Einarsson
skrifstofustjóri, f.
4.5. 1923, d. 28.12. 2011. Dæt-
ur Gísla og Ásu eru 1) Guðrún
Katrín Gísladóttir bókari, f.
1.9. 1966, gift Kristjáni Páli
Ström útgerðarmanni, f. 3.5.
1964. Börn þeirra eru a) Ása
Margrét, f. 1987, sambýlis-
maður Samúel Ingi Stefáns-
son, sonur þeirra er Alexander
Leó, b) Jónína Björg, f. 1993,
sambýlismaður Reynir Karl
Sverrisson, sonur þeirra er
Elsku pabbi okkar.
Það er sárt að setjast niður
og skrifa minningargrein um
þig, við áttum ekki von á að
þurfa að kveðja þig svona fljótt,
en lífið er ekki alltaf sann-
gjarnt, en á sama tíma koma
fram svo góðar minningar sem
við munum aldrei gleyma,
minningar sem við eigum eftir
að deila áfram með okkar fólki,
fólkinu þínu sem þér þótti svo
vænt um.
Skrifstofan okkar verður
tómleg án þín og eigum við eft-
ir að sakna þess að hitta þig
ekki á morgnana, fá okkur kaffi
saman og fara yfir verkefni
dagsins, þar sem þú hefur verið
með okkur frá upphafi í rekstri
Lín Design. Elsku pabbi, við
erum ævinlega þakklátar fyrir
þá aðstoð og þau góðu ráð sem
þú hefur gefið okkur alla tíð.
Fjölskyldan var þér hugleik-
in og var þér ekkert dýrmæt-
ara en mamma, við dæturnar,
tengdasynirnir, barnabörnin og
langafabörnin þín þrjú. Alltaf
spurðir þú hvernig fólkið þitt
hefði það og hvað það væri að
aðhafast, velferð þeirra skipti
þig miklu máli.
Elsku pabbi, þú varst alltaf
jákvæður, vinmargur, reyndist
fólki vel, sýndir náunganum
tryggð, bóngóður, greiðvikinn
og alltaf tilbúinn að leggja
hönd á plóg við útréttingar eða
skutl, hvort sem var með
barnabörnin, ættingja eða vini.
Þú stráðir svo sannarlega gleði,
góðvild og kærleika til sam-
ferðafólks þíns.
Ferðalögin með þér á
Strandirnar eru okkur ógleym-
anleg, á heimaslóðum sagðir þú
okkur sögur og hvernig lífið
var hér áður fyrr á Ströndum
og kom þá berlega í ljós fróð-
leikur þinn og viska.
Elsku pabbi, fyrir ári stóðum
við saman á Torgi hins him-
neska friðar í Peking í Kína,
þar áttum við saman ótrúlegt
ferðalag sem þú áttir aldrei von
á að upplifa, bjóst aldrei við að
heimsækja þá staði sem við
heimsóttum, Kínamúrinn, For-
boðnu borgina ásamt konungs-
höllum og musterum. Það er
okkur systrum og tengdasonum
þínum mjög dýrmætt að hafa
upplifað þetta einstaka ferðalag
með þér.
Elsku pabbi, þú háðir hetju-
lega baráttu við krabbameinið
með jákvæðnina að vopni og
ætluðum við svo sannarlega að
sigra þennan vágest.
Elsku pabbi, ekki vitum við
hvernig lífið verður án þín, við
eigum eftir að sakna þín mikið
og þíns hlýja föðurfaðms.
Við eigum þér svo gífurlega
mikið að þakka, þú hefur kennt
okkur svo margt og værum við
ekki þær manneskjur sem við
erum í dag ef við hefðum ekki
alist upp við þín jákvæðu gildi,
þú varst alltaf til staðar fyrir
okkur og alltaf tilbúinn að að-
stoða okkur og ráðleggja.
Við vitum að þú munt alltaf
fylgjast vel með okkur og mun
minning þín lífa áfram í hjört-
um okkar.
Blíði Jesú blessa þú
bænaiðkan mína,
veit mér bæði visku og trú
og velferð alla þína.
Ljúfi Guð, ó lít til mín,
ljá mér blessun þína.
Láttu alltaf ljósin þín,
lífs á veg minn skína.
Vertu hjá mér nú í nótt,
með náðarfaðminn bjarta.
Sofna ég þá sætt og rótt,
með sælu og frið í hjarta.
(Halldór Jónsson)
Elsku pabbi, takk fyrir allt.
Þínar dætur,
Ágústa og Guðrún.
Elsku afi, orð fá því ekki lýst
hve mikið við munum sakna
þín. Þú varst og ert okkur öll-
um svo mikilvægur. Þér fylgdi
ávallt rósemd, gleði, hamingja,
kærleikur, jákvæðni og um-
burðarlyndi. Að fá ekki lengur
að sjá þig hlæja eins og þú
gerðir svo oft, við getum séð
þig svo vel fyrir okkur hlæja af
allri þinni innlifun með tárum
og öllu.
Það er svo sárt að fá ekki
lengur að tala við þig, um hvað
sem er því þú varst alltaf til í
að spjalla við okkur. Alltaf til
staðar fyrir okkur og tilbúinn
til að styðja við bakið á okkur í
hverju sem var, íþróttum eða
námi. Komst á svo marga leiki,
skutlaðir á svo margar æfingar,
settir okkur alltaf í fyrsta sæti.
Deildir gleði okkar og sorgum.
Stóðst alltaf við hlið okkar
tilbúinn að taka hverju sem er
með opinn faðm.
Þegar þú áttir sjoppuna og
við krakkarnir fengum að gæða
okkur á einhverju nammi pass-
aðir þú upp á að allir fengju
jafnt. Þú varst alltaf tilbúinn til
að leyfa fólki að skrifa hjá sér, í
bók eða litla miða sem jafnan
fylltu kassann, þó að þú hafir
örugglega oft vitað að pening-
urinn kæmi líklega ekki til
baka.
Þegar þú sast með okkur að
horfa á sjónvarpið, þú með epli
eða peru og skarst niður í bita
fyrir okkur. Þegar við vorum
veik heima komst þú alltaf með
samloku og gotterí úr afa-
sjoppu og færðir okkur.
Þú kenndir okkur svo margt,
sanngirni, væntumþykju,
náunga kærleik. Hvernig eigi
að fara í gegnum lífið brosandi.
Við erum þér svo þakklát
fyrir allt sem þú hefur gefið
okkur, allar minningarnar,
hvað þú varst alltaf stoltur af
okkur. Það eru forréttindi að
hafa fengið að alast upp með
þig sem afa og þú varst svo
stoltur af því hlutverki. Þú
varst ekki bara afi heldur líka
vinur. Þú átt svo mikinn þátt í
því hvaða manneskjur við erum
öll í dag. Þú skilur svo margt
eftir og munt alltaf fylgja
okkur.
Þú áttir svo hlýjan faðm,
elsku afi, sem gott var að kúra í
og minningin um hann mun
aldrei fara frá okkur.
Við elskum þig, afi okkar, og
við munum halda minningunni
um þig á lofti og það sem þú
kenndir okkur lifir áfram.
Komdu minn Jesús komdu til mín
í kvöld er það bænin mín til þín.
Ljá mér blessun þína ljós og frið
um lausnarans himnesku sælu ég
bið
(Halldór Jónsson)
Þín barnabörn,
Ása Margrét, Jónína Björg,
Jón Gísli, Gísli Már, Viktor
Már og Fríða Margrét.
Við kveðjum í dag Gísla
Halldórsson móðurbróður
minn, sem féll frá allt of
snemma.
Elsku Gísli. Það er sárt að
kveðja þig. Mínar fyrstu minn-
ingar um þig eru þegar ég var
lítið barn og við áttum heima í
Njörvasundi. Þá áttir þú
verslunina Holtskjör. Þú komst
oft í stuttar heimsóknir í hvíta
verslunarsloppnum þínum (sem
mér fannst eins og læknis-
sloppur), skelltir mér upp á
eldhúsborð og hlustaðir mig
með pennanum þínum. Þetta
þótti mér alltaf skemmtilegt.
Þú varst líka með smá gotterí í
vasanum til að gefa okkur
systkinunum. Á þessum tíma
fannst þú fallegu Ásu þína og
ég man hvað ég var heilluð af
henni. Þið Ása hafið gengið í
gegnum lífið saman af mikilli
ást og umhyggju. Þið eignuðust
Gunnu og Gústu frænkur mínar
og alltaf var mikill samgangur
og samskipti milli heimila ykk-
ar og mömmu og pabba.
Á sumrin voruð þið með hjól-
hýsið ykkar í Selskóginum í
Skorradal. Það var alltaf mikil
tilhlökkun hjá okkur systkinum
þegar þið komuð þangað og við
fylgdumst með í glugganum í
Hvammi hvort við þekktum bíl-
inn ykkar koma niður Dragann.
Það var gaman bæði að koma
til ykkar og að fá ykkur í
Hvamm.
Á menntaárum mínum eftir
að mamma og pabbi fluttu al-
farin í Skorradalinn átti ég
ykkur Ásu að sem aukaforeldra
í bænum og ykkar heimili mitt
annað heimili. Alltaf voru dyr
ykkar opnar og opinn faðmur
sem beið mín. Það var gott að
leita til ykkar með hvað sem
var. Að sjálfsögðu vann ég í
sjoppunum ykkar með námi og
vinnu. Fyrst í Hverfisbúðinni
við Hlemm, svo Mekka í
Borgarkringlunni og í Smára í
Kópavogi. Það var gott að
vinna hjá ykkur og ég lærði
mikið af ykkur.
Eftir að ég eignaðist Ágúst
Skorra og var ein með hann í
bænum reyndust þið Ása okkur
alveg einstaklega vel. Við vor-
um mikið hjá ykkur og þið lituð
til okkar á kvöldin ef við höfð-
um ekkert sést yfir daginn. Þið
pössuðuð Ágúst Skorra oft og
leyfðuð honum að gista hjá
ykkur. Hann var mjög hændur
að ykkur og kallaði ykkur afa
og ömmu.
Þér hefur alltaf verið um-
hugað um stórfjölskylduna og
að halda henni saman. Allar
samverustundirnar eru
ómetanlegar. Útilegurnar á
Bryggjuhátíðinni á Drangsnesi.
Ferðir í skála víðs vegar um
landið þar sem afkomendur
ömmu Gústu og afa Dóra komu
saman og alltaf gaman.
Stelpurnar ykkar erfa áhugann
á að halda okkur öllum saman
og hafa verið duglegar við að
halda þorrablót fjölskyldunnar
þar sem við komum öll saman.
Þitt mesta stolt var Ása,
stelpurnar ykkar og fjölskyldur
þeirra. Missir þeirra er mikill.
Elsku Ása, Gunna, Gústa og
fjölskyldur, og mamma mín.
Megi Guð styrkja ykkur á þess-
um erfiðu stundum.
Guð geymi þig, elsku Gísli.
Halldóra Ágústsdóttir.
Þá er Gísli farinn yfir móð-
una miklu. Ég kynntist Gísla
fyrir 20 árum. Þá ráku hjónin
Ása og Gísli söluturninn Smára
við Dalveg. Ég varð fljótt var
við að þarna var góður karl
sem vert væri að kynnast.
Hann var mikill fjölskyldu-
maður sem dýrkaði konu sína,
börn sín og barnabörn og var
mjög stoltur af þeim. Flesta
laugardaga kom hann á vinnu-
stað minn þar sem fyrir voru
aðrir, einnig til að spjalla.
Hann hafði ákveðnar skoðanir
á mönnum og málefnum, þá var
oft glatt á hjalla. Þá minntist
hann oft á æskuslóðirnar á
Ströndum og sagði okkur frá
lífinu þar. Eftir að sjoppu-
rekstrinum fór hann að starfa í
Selásskóla þar sem ég veit að
hann var mjög vel liðinn. Fyrir-
tæki dætra hans var honum
mjög hugleikið. Nú þegar ég
kveð þennan vin minn veit ég að
ég má nefna nöfnin Sæbjörn
Þorgeir og Sigfús. Við vitum
jafnframt hve Ása konan hans
hefur misst mikið og óskum
henni velfarnaðar ásamt börn-
um og barnabörnum.
Sigurþór H. Sigurðsson.
Fallinn er frá elskulegur vin-
ur minn Gísli Halldórsson. Ég
kynntist Gísla og konu hans Ásu
fyrir tæpum fimm áratugum.
Það er því margs að minnast
þegar kær vinátta hefur staðið
yfir í svo langan tíma. Við Ása
urðum strax góðar vinkonur og
erum enn í dag. Missir hennar
er mikill því þau hjónin voru
nánast óaðskiljanleg. Gísli var
rúmlega tvítugur þegar hann
kynnist Ásu, sem þá var sautján
ára blómarós frá Keflavík. Ása
sagði mér að hún hefði kolfallið
fyrir honum því hann var ekki
einungis fjallmyndarlegur ung-
ur maður heldur rak hann þá
einnig matvöruverslunina Gísli
og Óli í Kópavogi sem hann
stofnaði aðeins átján ára gamall
með vini sínum Óla. Þremur ár-
um síðar um svipað leyti og
hann kynnist Ásu opnuðu þeir
félagar aðra verslun í Reykja-
vík. Þegar ég hafði á orði hvað
hann hefði verið duglegur að
opna eigin verslun svo ungur að
árum þá gerði hann lítið úr því
þar sem hann var hógvær að
eðlisfari en bætti við að líklega
væri það Strandablóðinu að
þakka. Gísli var afar stoltur af
því að vera Strandamaður og á
seinni árum þegar tími gafst þá
fannst honum gaman að sitja við
tölvuna og grúska í ættfræði.
Gísli var fyrst og síðast fjöl-
skyldumaður. Fjölskyldan var
honum allt. Ég hef reyndar
aldrei kynnst manni sem átti
eins stóran frændgarð frá
Ströndum og Gísli. Við hentum
oft gaman að þessu eins og svo
mörgu öðru þar sem Gísli var
bæði skemmtilegur og jákvæður
persónuleiki.
Gísli var nánast alla sína ævi
viðriðinn verslunarrekstur.
Hann naut sín í góðra vina hópi
og sá yfirleitt það góða í fólki og
var illa við róg og leiðindi. For-
eldrar Gísla, þau Halldór og
Ágústa, voru nánast daglegir
gestir, auk Svövu systur Gísla
og Gústa mági. Ása átti fimm
systur í tröppugang, hvora ann-
arri skemmtilegri. Það voru
mörg partíin haldin og oft var
dansað fram á rauðar nætur.
Þær minningar sem þó hæst
rísa að öðrum ólöstuðum eru
samverutímarnir með börnun-
um okkar og börnum alls þessa
fólks. Stundir okkar í Skorra-
dalnum, þar sem systkini og
makar Gísla og Ásu, ásamt vin-
um voru með allan barna-
skarann voru ómetanlegar
stundir. Þessi herskari af börn-
um sem í dag eru rígfullorðnir
einstaklingar man þessa tíma og
dásamar. Þetta var allt yndis-
legt fólk og ekki við öðru að bú-
ast þegar Gísli á í hlut.
Það kom sér vel þegar Ása
fór að vinna með Gísla í rekstr-
inum að amma og afi sem
bjuggu í næstu götu gátu gætt
Guðrúnu og Ágústu. Það sem
einkenndi samband Gísla og
Ásu var virðing hvors fyrir
öðru, samheldni og umhyggja
fyrir fjölskyldunni og ekki síst
dætrum þeirra tveimur. Það má
með sanni segja að Gísli hafi
varla séð sólina fyrir dætrum
sínum. Stoltari föður hef ég
ekki kynnst og þegar barna-
börnin komu þá var hann fyrir-
myndar afi. Allt snerist um afa-
börnin og síðar litlu langafa-
krílin sem nú eru orðin þrjú
talsins. Mikill er söknuður
þeirra og missir. Það sem kem-
ur í staðinn er hugsunin og
minningarnar um sérlega vel
gerða og góða persónu sem Gísli
var. Megi minning hans lifa í
okkur öllum.
Helga María Bragadóttir.
Gísli Halldórsson
Ekkert er sárara en
þögnin
svefnvana nátthlustun
þegar við bíðum hins
eina svars
svarsins sem aldrei kemur.
(Þ.V.)
Í dag kveðjum við kæra mág-
konu mína, Rögnu Matthías-
dóttur, hinstu kveðju. Ragna var
langyngst mágkvenna minna sem
ég eignaðist þegar ég fór að búa
með Bjarna mínum fyrir rúmlega
20 árum. Framan af hittumst við
Ragna sjaldan, helst ef hún kom
austur á Síðu.
Bjarni hennar var sjómaður,
langdvölum í burtu og tækifærin
fá til að hitta þau tvö saman. Hún
deildi einkalífi sínu lítt með fjöl-
skyldunni, en þau Bjarni hennar
undu sér best ein, í húsinu og
Ragna
Matthíasdóttir
✝ Ragna Matt-híasdóttir
fæddist 24. sept-
ember 1962. Hún
lést 4. maí 2019.
Útför Rögnu fór
fram 15. maí 2019.
garðinum sínum, á
rjúpnaveiðum til
fjalla eða með fé-
lögum sínum í keil-
unni.
Eftir að við
Bjarni minn fórum
að leggja leið okkar
á Öldugötuna
kynntumst við
Ragna betur. Hún
lét sér afskaplega
annt um sitt fólk,
sérstaklega föðurinn austur á
Síðu. Hún var framkvæmdastjóri
systkinanna varðandi jóla- og af-
mælisgjafir, sá bæði um verklegt
og bókhaldið, með allt frændliðið
á hreinu.
Bestu minningar sem ég á um
Rögnu eru m.a. frá veiðiferð á
Hólmana, þar sem hún öslaði
brosandi á vöðlum með veiði-
stöng full af veiðihug. Úr göngu-
ferðum með Ægisíðunni, úti í
Gróttu eða í Elliðaárdalnum þar
sem hún, náttúruunnandinn,
þekkti hvert blóm og hvern fugl.
Við Ragna í bíói með popp og
kók, sleikjandi sólina fyrir utan
Kaffihús Vesturbæjar í kvöldsól-
inni. Hnyttin tilsvör og glettnis-
glampinn í augunum endurspegl-
uðu grallarann sem bjó í þessari
annars yfirveguðu og stilltu
konu.
Ég man þegar þær þrjár syst-
ur Bjarna slógust í hópinn með
okkur hjónum fyrir þremur árum
og skoðuðu með okkur umhverfi
Bodensee að Rínarfossum og upp
á hæstu toppa Norður-Alpanna.
Við hættum ekki landkönnun
fyrr en fjöllin Drei Schwestern
blöstu við augum okkar, fundin til
heiðurs Breiðabólsstaðarsystr-
unum þremur í aftursætinu. Það
voru sagðar sögur, flissað, hlegið
og grínast og dáðst að náttúru-
fegurðinni allt um kring. Við
trúðum bjartsýn á góða tíma
Rögnu til handa.
Mönnum eru sköpuð ólík ör-
lög, en margir úr nánustu fjöl-
skyldu og vinahóp Rögnu hafa
veikst og kvatt langt um aldur
fram, aðeins á nokkurra ára tíma-
bili . Þegar móðir systkinanna dó
var Ragna aðeins 18 ára. Í fráföll-
um síðustu ára var Bjarni hennar
síðastur fyrir rúmum þremur ár-
um eftir löng og erfið veikindi.
Fyrir einu og hálfu til tveimur
árum fór að bera á breytingum í
fari Rögnu sem komu öllum í
opna skjöldu. Hún bar allt í hljóði
og deildi engu, ekki gefin fyrir að
deila sínum innstu sálarkjörum
með öðrum. Örvæntingarfull
elskandi systkini hennar, um-
hyggjusamir sambýlingar á
Öldugötunni, við nokkrar ná-
komnar konur og heilbrigðis- og
meðferðarstarfsfólk, allir lögðu
sig fram um að beina sjónum
hennar að öllum færum vegum og
lífinu framundan. Bakkus var sá
eini sem hún leitaði til. Skuggi
Rögnu stækkaði ört. Visnuð eins
og blóm á hausti hvarf hún í van-
mátt sinn og veikindi og dó, án
ásetnings og án þess að nokkur
mannlegur máttur fengi nokkru
um það ráðið.
Eftir sitjum við, fólkið hennar,
sorgmædd, full spurnar. En lífið
heldur áfram minningarnar sem
við varðveitum verða um ljós-
hærða, kvika hrokkinkollinn sem
leit yfir sviðið glettnum bláu
augum. Fari hún í eilífum friði!
Vertu sæl, systir, –
yndi og líf
þeim garði sem þú gistir.
Systkin víðs vegar
minnast þín,
og ljós og loft þig tregar.
Móðir Guðs man þér
nafnið þitt
og lífs og yndis ann þér.
Lítill vænglami
flýgur nú
í nýjum geislahami.
(Þ.V.)
Meira: mbl.is/minningar
Elín Erlingsdóttir.