Morgunblaðið - 29.06.2019, Síða 36

36 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 29. JÚNÍ 2019
✝ Friðrik JónKristjánsson
Dýrfjörð fæddist á
Siglufirði 16. mars
1931. Hann lést þar
14. júní 2019.
Foreldrar hans
voru Þorfinna
Marsibil Sigfús-
dóttir matráðs-
kona, f. á Siglufirði
3. maí 1903, d. þar
4. febrúar 1990, og
Kristján Markús Dýrfjörð Krist-
jánsson rafvirkjameistari, f. á
Ísafirði 22. júní 1892, d. í Hafn-
arfirði 16. ágúst 1976. Albræður
Jóns eru þrír: Bragi, f. 27. jan-
úar 1929, d. 20. mars 2004, gift-
ur Sigrúnu Svanhvíti Kristins-
dóttur, látin 2004. Guðmundur
Skarphéðinn, f. 1. nóvember
1933, d. 27. júní 1935. Birgir, f.
26. október 1935, giftur Kristínu
Viggósdóttur, f. 1939. Hálf-
bróðir Jóns samfeðra var Hólm,
f. 21. febrúar 1914, d. 19. ágúst
2015, kona hans Sigurrós Sig-
mundsdóttir, látin 1999. Hálf-
systkini Jóns sammæðra voru
Margrét Ólafsdóttir, f. 1. sept-
ember 1921, d. 12. ágúst 2005,
gift Jónasi Þ. Ásgeirssyni, látinn
1996 og Baldur Ólafsson, f. 13.
mars 1925, d. 6. desember 1967,
giftur Kristínu Rögnvalds-
dóttur, látin 2010.
Eftirlifandi eiginkona Jóns er
Anna Erla Eymundsdóttir, f. 17.
október 1934 á Seyðisfirði. For-
eldrar hennar voru Eymundur
Ingvarsson, f. 31. maí 1883, d. 9.
júní 1959, og Sigurborg Gunn-
arsdóttir, f. 9. apríl 1906, d. 22.
nóvember 1983. Erla og Jón
giftu sig 16. mars 1956.
Börn Jóns og Erlu eru fimm:
1) Sigfús, f. 2. ágúst 1952, giftur
Önnu Maríu Guðmundsdóttur,
Árið 1955 flytja þau Erla til
Siglufjarðar og Jón hefur störf á
Rauðkuverkstæðinu. Árið 1957
hófu hann og Erla húsvarð-
arstarf við Gagnfræðaskólann á
Siglufirði. Árið 1962 hóf Jón al-
farið að vinna sjálfstætt í eigin
rekstri, fyrst með Ragnari
Sveinssyni en síðar með Erlingi
Jónssyni. Á níunda áratugnum
fór Erling út úr rekstrinum. JE
Vélaverkstæði selja Jón og Erla
þegar Jón er sjötugur til lyk-
ilstarfsmanna og nýir hluthafar
komu inn í félagið. Tugir starfs-
manna hafa starfað hjá véla-
verkstæðinu og margir nemar
tekið þar námstíma í iðn sinni.
Jón var mjög virkur í fé-
lagslífi Siglfirðinga. Var í for-
svari fyrir skátafélagið Fylki.
Sat í stjórn Æskulýðsheimilisins
á Siglufirði og var fyrsti starfs-
maður þess. Jón var virkur í
starfi Skíðafélags Siglufjarðar,
Skíðaborg, Slysavarnafélagsins,
Lionsklúbbs Siglufjarðar, Frí-
múrarareglunnar og Rauða-
krossdeildar Siglufjarðar. Þá
var hann mörg ár í sóknarnefnd
Siglufjarðarkirkju. Síðast en
ekki síst voru Jón og Erla ötulir
baráttumenn fyrir auknum rétt-
indum fatlaðra og tóku virkan
þátt í starfi Þroskahjálpar og
gegndu þar ýmsum trúnaðar-
störfum.
Jón var virkur þátttakandi í
stjórnmálalífi Siglufjarðar og
var bæjarfulltrúi Alþýðuflokks-
ins frá árinu 1978 til 1986 og
fulltrúi hans í ýmsum nefndum.
Þá sat hann í stjórn Útvegs-
banka Íslands hf. í rúm tvö ár
frá 1987 til 1989.
Jón og Erla voru heiðruð af
Sjómannadagsráði Siglufjarðar
fyrir störf sín í þágu sjávar-
útvegs um áratugaskeið. Þá hef-
ur Rauði kross Íslands einnig
heiðrað þau fyrir störf sín í
þágu samtakanna.
Útför Jóns fer fram frá Siglu-
fjarðarkirkju í dag, 29. júní
2019, og hefst athöfnin klukkan
14.
dóttir þeirra Anna
Kristín, gift Þor-
leifi Sigurþórssyni
og eiga þau tvo
drengi. 2) Sólveig,
f. 4. júlí 1955, d. 2.
ágúst 2013. 3) Hel-
ena, f. 20. júlí 1960,
gift Birni Jónssyni.
Börn þeirra: Erla,
gift Gauta Þór
Grétarssyni, eiga
tvö börn, þá á Gauti
tvær dætur. Jón Ingi, giftur
Þórgunni Lilju Jóhannesdóttur,
eiga þrjú börn. Rakel Ósk, sam-
býlismaður Gísli Sigurðsson. 4)
Baldur, f. 5. ágúst 1962, giftur
Bergþóru Þórhallsdóttur. Börn
Baldurs með Ástu Hrönn Jón-
asdóttur; María Rut, gift Hall-
dóri Haukssyni, eiga tvær dæt-
ur, Friðrik Bragi, sambýliskona
Hildur Sigurðardóttir, eiga eina
dóttur, Kristján Atli, sambýlis-
kona Kristín Björg Emilsdóttir.
Börn Bergþóru og fósturbörn
Baldurs eru fjögur; Svala, sam-
býlismaður Páll Hreinn Pálsson,
eiga tvær dætur, Gísli Steinar,
Telma og Björk, sambýlismaður
Magnús Heiðdal. 5) Þórgnýr, f.
16. desember 1967, giftur Að-
alheiði Hreiðarsdóttur. Börn
þeirra Styrmir, sambýliskona
Alex Steinþórsdóttir, Bjarmi og
Embla.
Eftir að foreldrar Jóns skildu
ólst hann upp hjá móðurafa sín-
um og ömmu, Sigfúsi Ólafssyni,
f. 24.8. 1882, d. 3.11. 1980, og
Sólveigu Jóhannsdóttur, f. 29.1.
1880, d, 9.4. 1948.
Jón lærði iðn sína við Iðnskól-
ann á Sauðárkróki en lauk síðar
prófi frá Iðnskólanum á Siglu-
firði. Fór til Seyðisfjarðar 1951
og starfaði hjá Vélsmiðju Jó-
hanns Hanssonar í um þrjú ár.
Pabbi elskaði fjallgöngur og
var í essinu sínu úti í náttúrunni.
Kunni hvergi betur við sig nema
ef vera skyldi með afabörnunum
eða börnum þeirra og fyrir þau
hafði hann ævinlega tíma. Hann
smitaði okkur systkinin og sam-
ferðafólk af þessari ást á nátt-
úrunni og sýn sinni á hana. Í
kvæði Guðmundar Böðvarssonar
Fylgd segir:
„Mundu mömmu ljúfur,
mundu pabba stúfur, að þetta er
landið þitt.“
Á þetta minnti pabbi en ekki
síður á „að þetta land á þig“ eins
og segir í sama ljóði. Hann leit
ekki á náttúruna sem stað sem
við yfirgefum hið daglega líf til að
heimsækja heldur fremur sem
heimili okkar. Þar sem við mann-
eskjurnar erum hluti af órofa
heild sem við berum öll ábyrgð á.
Það var heppilegt að pabbi
kunni því vel að leggja á brattann
því hann kleif margan hjallann í
sínu lífi. Suma valdi hann sjálfur
en aðra færðu örlögin honum að
takast á við.
Stundum er sagt að hamingjan
sjálf sé fólgin í að þroskast, að
gera möguleikana sem í manni
búa að veruleika en ávallt þannig
að við komum fram við samferða-
fólk okkar af dyggð.
Aldrei þroskumst við meira og
hraðar en þegar við tökumst á
við krefjandi viðfangsefni. Okkur
finnst sem pabbi hafi hagað lífinu
þannig. Hafði til að bera hug-
rekki og sterka réttlætiskennd
en höfuðdyggð og einkenni hans
var án efa hjálpsemi.
Hann lagði á sig ómælda fyr-
irhöfn fyrir aðra án þess að krefj-
ast nokkurs í staðinn. Öll höfum
við systkinin setið í fjölskyldu-
bílnum með bláókunnugu fólki
sem hann bauðst til að skutla
þess vegna langt úrleiðis.
Um leið og hann tókst á við
verkefni lífsins þá leitaðist hann
við að skapa og leggja til sam-
félagsins. Hvort sem það var í
skátastarfi, Rauða krossinum,
Lions, Frímúrurum, stjórnmála-
starfi eða í baráttunni fyrir Sól-
veigu systur og réttindum fatl-
aðra. Jafnvel í atvinnu-
rekstrinum var sköpunin og
tækifæri hans manna til vinnu
skærara leiðarljós en hagnaður-
inn. Vildi verða meira maður
fremur en meiri maður.
Með honum í för var elsku
mamma og augljóst að saman
gátu þau hluti sem ómögulegir
hefðu reynst annars. Þannig
fangaði pabbi farsældina í félagi
við hana, kleif lífsins fjöll og tog-
aði með sér samferðafólk.
Við getum ekki þakkað nóg-
samlega hve mikið hann hefur
gefið okkar börnum og þeirra
börnum. Hann á sérstakan stað í
hjörtum þeirra allra. Afinn sem
leyfði þeim að snúa mót heim-
inum í fangi sínu og sönglaði ró-
andi í koll þeirra. Sýndi þeim ver-
aldarundur og skilyrðislausa ást.
Við viljum þakka starfsfólki
sjúkrahússins á Siglufirði og
heimahjúkrun innilega fyrir þá
umönnun sem pabbi fékk í sinni
stuttu legu. Hann vildi hafa hana
stutta og varð blessunarlega að
ósk sinni.
Pabbi hverfur nú í faðm ís-
lensku náttúrunnar sem hann
var alltaf órofa hluti af og í faðm
Guðs síns sem hann hafði svo
sterka tilfinningu fyrir. Andinn
lifir en holdið deyr sagði hann við
okkur á síðustu dögunum. Við
deilum þeirri trú. Takk fyrir allt,
elsku pabbi.
Hér bjó afi og amma
eins og pabbi og mamma.
Eina ævi og skamma
eignast hver um sig,
– stundum þröngan stig.
En þú átt að muna,
alla tilveruna,
að þetta land á þig.
(Guðm. Böðvarsson.)
Meira: mbl.is/minningar
Sigfús, Helena,
Baldur og Þórgnýr.
„Þarna flaug hann í gegn,
sannleikurinn!“ sagði hann afi
minn stuttu áður en hann féll frá,
þarna gerði afi sér grein fyrir að
stutt væri eftir, þessa baráttu
myndi hann ekki vinna.
Dauðinn er fugl
Sem starir á tungl
Og hefur sig hægt til flugs
(Hildur Eir Bolladóttir)
„Ég hef alla tíð lagt mig fram
um að leggja mitt af mörkum til
ýmissa málefna, lagt fram hjálp-
arhönd þegar þess er þörf og eft-
ir mína tíð mun ég leggja mig
fram um að verða maður góðra
verka.“ Þessi orð afa tek ég með
mér. Andinn lifir en holdið ekki,
afi verður með mér alla daga.
Við afi áttum sérstakt sam-
band, það einkenndist af hrein-
skilni, skilningi og mikilli hlýju,
við grínuðumst oft með það að við
værum líklega jafn þrjósk og föst
fyrir. Það var ekki auðvelt fyrir
afa að vera þiggjandi, hann vildi
helst vera hinum megin við borð-
ið. Ég er þakklát fyrir hversu
mikið hann treysti mér þegar á
þurfti að halda og fyrir fjölmörgu
samtölin í gegnum tíðina þar sem
hann ráðlagði mér og ég reyndi
að sannfæra hann eða ráðleggja
þá sérstaklega í seinni tíð. Hann
afi minn kallaði ekki allt ömmu
sína, hann var einstaklega ráða-
góður, hjálpsamur og hann fór
ýmislegt á þrjóskunni en hana tel
ég hafa verið hans helsta kost.
Afi hafði alla tíð sérstakt lag á
því að koma hlutunum í orð með
myndrænum hætti, hann var
mikill sögumaður og náttúruunn-
andi.
Hann ferðaðist mikið með
okkur barnabörnin og hafði ein-
staklega gaman af því að fræða
okkur um náttúruna, fuglana,
stjörnurnar og hvað það væri
mikilvægt að vera kunnugur
staðháttum. Ég man eina dýr-
mæta ferð þar sem við maðurinn
minn fórum með ömmu og afa
vestur á land þar sem við nutum
náttúrunnar saman, afi þuldi upp
heiti bæja, dala og fjalla og sagði
sögur, ég dáðist alltaf að því hve
mikið hann vissi um landið okkar,
hann var alltaf viss í sinni sök,
meira að segja þó að landakortið
segði stundum annað.
Ég kveð afa með miklum sökn-
uði en þakklæti fyrir þann dýr-
mæta tíma sem ég hef fengið
með honum.
Það er ekki sjálfsagt að barn
eigi gott samband við ömmu sína
og afa, en ég naut þeirra forrétt-
inda, ég átti náið samband við
afa. Það staðfestum við þegar við
lágum hlið við hlið á síðustu vik-
um hans, þar sem við ræddum
dýrmæti þess að hafa átt hvort
annað, „krabbameinið er slæmt,
Erla, en ef ég hefði ekki fengið
það þá hefði ég ekki átt þetta
spjall við þig, ég er þakklátur
fyrir að fá að kveðja þig með orð-
um og faðmi, þetta er ekki svo
slæmt“.
Far þú í friði, elsku afi, við
munum sakna þín en minningin
lifir um góðan mann.
Flýg ég og flýg
yfir furuskóg,
yfir mörk og mó,
yfir mosató,
yfir haf og heiði,
yfir hraun og sand,
yfir vötn og vídd,
inn á vorsins land.
Flýg ég og flýg
yfir fjallaskörð,
yfir brekkubörð,
yfir bleikan svörð,
yfir foss í gili,
yfir fuglasveim,
yfir lyng í laut,
inn í ljóssins heim.
(Hugrún)
Þín
Erla.
Afi minn í Hlíð.
„Dýrfjörð? Hverra manna ert
þú? Já er Jón í Hlíð afi þinn!“
Þannig hafa samtöl mín við nán-
ast ókunnugt fólk oft hafist og í
kjölfarið fylgja hlý orð í garð
ömmu og afa sem lýsa vina-
tengslum eða skyldleika, góðvild
þeirra eða greiðvikni í garð ann-
arra. Því þannig var afi, alltaf
boðinn og búinn að koma öðrum
til aðstoðar, vildi aldrei þiggja
neitt í staðinn nema gott handa-
band og gerði lítið úr hjálpsem-
inni ef maður hermdi frásagnirn-
ar upp á hann.
Afi gaf sér alltaf tíma fyrir
okkur barnabörnin, ýmist til
fræðslu eða gamans, sjóferð á
Galsa, skautaferð í tunglsljósi,
ísrúntur niður á Olís eða út í
göng, gönguferð í fjörunni, fjalla-
brölt eða snjókarlagerð bak við
hús. Hver stund einkenndist af
þolinmæði gagnvart okkur
krökkunum, hann leyfði okkur að
reka okkur á og læra með því að
prófa sjálf, með afa flaug tíminn.
Oftar en ekki hófst heimferðin á
orðunum „jæja, við skulum fara
að koma okkur heim, amma ykk-
ar bíður eflaust með eitthvað á
borðinu“, svo brosti hann út í
annað og við héldum af stað heim
í Hlíð.
Minningarnar ylja. Tárin
streyma. Ég sakna hans.
Það er tími enn til að vaka smá.
Treinum hann, það liggur ekkert á.
Það er tími enn til að segja frá.
Telja upp allt sem þú vilt sjá.
Tíminn kemur til þín, hvort eð er
svo taktu hann og faðmaðu að þér.
Því hann er gjöf til þín frá mér.
(Bragi Valdimar Skúlason)
Að sitja við eldhúsborðið í Hlíð
og ræða um daginn og veginn er
eitt það besta sem ég veit, sönn
núvitund. Afi var góður hlust-
andi, sama hvert umræðuefnið
var, hann hlustaði af athygli og
áhuga og skaut inn athugasemd-
um eða hughreystingu eftir því
sem átti við. Hann var ekki síðri
sögumaður og ég þreyttist aldrei
á að hlusta á frásagnir hans frá
liðinni tíð, jafnvel þó hann hefði
verið búinn að segja mér eitthvað
oft áður. Oftar en ekki leyndist
dæmisaga í frásögninni, gullinn
fróðleikur um dyggð, vinnusemi,
skynsemi eða gildi þess að gefa
af sér og aðstoða aðra.
Afi kenndi mér að lífið er dýr-
mætt, ekki bara mitt líf, heldur
líf allra og alls sem lifir á þessari
jörð. Virðing við náttúruna var
honum hugleikin og á ferðum
okkar um landið var honum mik-
ið í mun að fræða mig um þetta
fallega og mikilvæga fjöregg.
Fyrir það er ég þakklát.
Því það skiptir ekki máli hver er hver
eða hvert að lokum alheimurinn fer.
Það er mest um vert að njóta alls sem
er
– í sjálfu sér
Svo leggðu aftur augun blá
sem enga skugga sjá.
Á morgun nemum nýja strönd
og næstu draumalönd.
En ef við fáum tíma, trúðu mér
skal ég taka saman allt sem fyrir ber.
Svo í smáatriðum getum við það
greint
– í sjálfu sér.
(Bragi Valdimar Skúlason)
Þétt faðmlag, kveðja við lóðar-
mörkin.
Takk fyrir allt.
Þín
María Rut.
Jafnaðarmaðurinn, félags-
málafrömuðurinn og vinur minn
Jón Dýrfjörð á Siglufirði er lát-
inn 88 ára að aldri. Hann and-
aðist á Sjúkrahúsi Siglufjarðar
14. júní sl. eftir stutta baráttu við
krabbamein.
Það er ekki erfitt að skrifa
minningargrein um Jón Dýrfjörð
því af mörgu er að taka. Það er
hins vegar erfiðara að ákveða
hvað á að skrifa og hverju sleppa
vegna takmörkunar á lengd
svona greina. Jón kom nefnilega
við á mörgum stöðum og gerði
margt um ævina. Hann var burð-
arstoð í sínu bæjarfélagi á svo
ótal mörgum sviðum. Starfsferill-
inn var mjög fjölbreyttur og
áhugamálin og áhugastörfin
mörg. Aðalstarf hans var að eiga
og reka, ásamt Erlingi Jónssyni,
Vélaverkstæði Jóns og Erlings,
og síðar varð hann aðaleigandi
JE vélaverkstæðis. Þar fékk
fjöldi manna atvinnu og þar
lærðu margir. Jón var iðinn við
að sækja sér verkefni utan bæj-
arins svo og auðvitað að þjónusta
siglfirsk fyrirtæki og bæjarbúa.
Þegar að áhugamálunum kemur
lengist listinn og hér er smá sýn-
ishorn af félagasamtökum sem
Jón var virkur í og hann var að-
aldriffjöðurin í mörgum þeirra:
Skátarnir, Slysavarnafélagið,
Lionsklúbburinn, Skíðafélagið,
Frímúrararnir, Rauði krossinn,
sóknarnefndin og málefni kirkj-
unnar okkar, Þroskahjálp og
málefni fatlaðs fólks. Bygging
Sambýlisins á Siglufirði var, svo
dæmi sé tekið, að stærstum hluta
hans verk og því fylgdi einnig eft-
irfylgni við kerfið í Reykjavík.
Síðast en ekki síst er að geta
starfa hans í þágu Alþýðuflokks-
ins, bæði sem almenns fé-
lagsmanns í nefndastörfum, og
bæjarfulltrúa og oddvita flokks-
ins í bæjarstjórn í 8 ár. Þar var
hann eins og annars staðar sam-
viskusamur og sinnti afar vel því
sem honum var falið.
Eitt af áhugamálum Jóns var
ljósmyndun og deildum við því
áhugamáli. Eftir að Jón hætti er-
ilsömu starfi hóf hann að skanna
inn myndir sínar og flokka þær.
Myndir þessar eru enn eitt
snilldarljósmyndasafnið úr at-
vinnu- og félagsmálum Siglu-
fjarðar. Mikill og dýrmætur fjár-
sjóður um gamla tíma.
Öll þessi störf rækti og leysti
Jón vel og af mikilli samvisku-
semi sem örugglega kom niður
bæði á atvinnustarfsemi hans og
heimilishaldi eins og algengt var
og er með félagsmálafrömuði lít-
illa bæjarfélaga.
Jón veitti mér mikinn stuðning
í mínu pólitíska starfi – bæði á
sviði bæjarmála í 12 bæjarfull-
trúaár svo og sem alþingismanns
og ráðherra meðan sá tími varði.
Hann var ætíð tilbúinn að veita
ráð og einnig að afla ítarlegra
upplýsinga um gang mála. Jón
átti það til að bjóða mér í smá bíl-
túr eins og hann orðaði það til að
ræða málin.
Þessir smá rúntar gátu orðið
langir, oft alla leið inn að Ketilási
– 40 km fram og til baka því „það
var svo gott að snúa við á Ket-
ilásnum“ eins og Jón útskýrði
það kíminn á svip.
Ég vil að lokum þakka Jóni
Dýrfjörð fyrir áralangt samstarf
og síðast en ekki síst stuðning og
hvatningu við mig í mínum störf-
um. Við Oddný færum Erlu og
fjölskyldum þeirra okkar dýpstu
samúðarkveðjur.
Siglufjörður hefur misst einn
af sínum bestu sonum.
Blessuð sé minning Jóns Dýr-
fjörð.
Kristján L. Möller,
fyrrverandi alþingismaður
og ráðherra.
Jón Dýrfjörð var meðal merk-
ari Siglfirðinga, svipmikill maður
sem lét til sín taka á mörgum
sviðum mannlífsins í heimabæ
sínum um áratugaskeið. Hann
rak eigin vélsmiðju, oft með
fjölda manna í vinnu, sem þjónaði
jafnt atvinnulífinu og einstak-
Friðrik Jón Krist-
jánsson Dýrfjörð
Virðing,
reynsla
& þjónusta
Allan
sólarhringinn
571 8222
Svafar:
82o 3939
Hermann:
82o 3938
Ingibjörg:
82o 3937
www.kvedja.is
svafar & hermann
HJARTAVERND
Minningarkort
535 1800
www.hjarta.is
Sálm. 86.11
biblian.is
Vísa mér veg þinn,
Drottinn, að ég
gangi í sannleika
þínum, gef mér
heilt hjarta, að ég
tigni nafn þitt.