Morgunblaðið - 29.06.2019, Síða 39

þegar þú gast stundað vinnuna
þína sem þú gerðir svo vel.
Þú leyfðir mér alltaf að fylgj-
ast með þér og þegar ég spurði
um heilsuna þann daginn kom
stutt svar og lítið gert úr því sem
var en ávallt kom spurning frá
þér til baka sem hljóðaði svona:
„Hvernig hefur þú það?“ Þér var
alltaf svo umhugað um aðra. En
þú ræddir veikindin opinskátt og
varst baráttukona.
Þú fussaðir þó stundum þegar
þú fannst ekki orðin þín sem þú
ætlaðir að segja en allt komst nú
rétt til skila og við gátum hlegið
hvor að annarri, það var stutt í
gleðina þá.
Meinið og lyfin gerðu þig mjög
þreytta síðustu skiptin sem við
hitttumst og þá var sárt að sjá þig
og óskiljanlegt með öllu að þú
þyrftir að upplifa þetta allt.
Þú varst frábær móðir. Gull-
molarnir ykkar Lalla eru miklir
karakterar. Einstakar, góðar og
efnilegar ungar stúlkur. Einstak-
lega vel utan um þær haldið í öll-
um veikindunum. Lalli stóð þér
þétt við hlið og þið voruð einstak-
lega falleg saman.
Örlög þín eru á engan hátt
sanngjörn, Ólöf mín, en eftir sitja
minningarnar sem ylja.
Elsku Lalli, Fanndís Lilja,
Kara Kristín, Bjarni, Kristín,
systkini Ólafar og tengdafjöl-
skylda. Megi guð og góðir englar
styrkja ykkur í sorginni.
Takk, Ólöf mín, fyrir allt
spjallið, ráðin þín og alla þessa
vináttu og hlýju sem þú sýndir
mér. „Alltaf velkomin, Hafdís“
voru þín síðustu orð til mín.
Þú ert og verður fallegasti
engillinn á himnum. Takk fyrir
allt, elsku vinkona.
Hafdís María Jónsdóttir.
Yndisleg, hugrökk, ljúf, stað-
föst, skemmtileg, þolinmóð eru
orð sem koma upp í hugann þeg-
ar við hugsum til elsku Ólafar.
Með söknuði í hjarta þökkum
við fyrir góðu stundirnar sem við
áttum með Ólöfu og getum yljað
okkur við þær minningar nú.
Ólöf tók veikindum sínum með
aðdáunarverðu æðruleysi og
styrkleika. Það lýsir líklega
hennar karakter hvað best.
Ólöf hafði alltaf ótakmarkaða
þolinmæði fyrir krökkunum á
hlaðinu á Selalæk sem skottuðust
í kringum hana daginn út og dag-
inn inn og aldrei brást sú þolin-
mæði. Hún hafði einstaka hæfi-
leika til að leiðbeina krökkunum
með góðmennsku, leik og gleði að
vopni. Takk fyrir það, elsku Ólöf
okkar.
Ólöf hafði gaman af hesta-
mennsku og það voru ófáir út-
reiðartúrarnir sem Ólöf fór með
Þóri föðurbróður sínum, en hann
studdi vel við bakið á henni í
þeirra sameiginlega áhugamáli.
Ólöf missti náinn og góðan
frænda þegar Þórir kvaddi þenn-
an heim. Við efumst ekki um að
Þórir stendur vörð um Ólöfu sína
þar sem þau eru nú og án efa far-
in að þeysast saman um á Ljúfi
og Skugga um fallegar grundir
Sumarlandsins. Þar munu þau
svo taka brosandi og glöð á móti
okkur hinum þegar okkar tími
kemur.
Elsku Ólöf, takk fyrir allt og
allt. Söknuðurinn er sár og
kveðjustundin erfið. Það er sárt
að hugsa til fallegu fjölskyldu
þinnar sem þarf nú að ganga í
gegnum mikla sorg og söknuð.
En minningin um þig mun ylja og
vera þeim og okkur hinum ljós í
myrkrinu.
Elsku Lalli, Fanndís Lilja,
Kara Kristín, Kristín, Bjarni,
Bragi, Unnur Lilja, Valdís og
fjölskyldur. Hugur okkar er hjá
ykkur.
Blessuð sé minningin og allt
það sem Ólöf skildi eftir í þessum
heimi.
Guðný Söring
Sigurðardóttir,
Þráinn S. Þórisson,
Sesselía Söring Þórisdóttir,
Birta Sólveig Söring
Þórisdóttir.
MINNINGAR 39
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 29. JÚNÍ 2019
✝ Böðvar Gíslasonfæddist 6. sept-
ember 1921 í Lamb-
haga á Rangárvöllum.
Böðvar lést á Dval-
arheimilinu Kirkju-
hvoli á Hvolsvelli 10.
júní 2019.
Foreldrar hans
voru hjónin Gísli Jón
Nikulásson, f. 1879, d.
1956, bóndi í Lamb-
haga, og fyrri kona
hans, Ingileif Böðvarsdóttir, f.
1879, d. 1923. Alsystkin voru
Nikulás, f. 1914, Guðrún Helga, f.
1915, og Ólafur, f. 1919. Hálf-
systur samfeðra Ingileif, f. 1926,
og Sigríður Þóra, f. 1932. Öll lát-
in.
Tveggja ára er Böðvari komið
Böðvar var valinn til trúnaðar-
starfa fyrir sveit sína, átti lengi
sæti í hreppsnefnd Fljótshlíð-
arhrepps og fjallskilastjóri fyrir
sveitarfélagið. Þótti með ein-
dæmum talnaglöggur og sá um
ýmiskonar útreikninga fyrir tíð
vasareiknisins, t.d. á hrepps-
nefndarfundum. Hann var virkur
félagi Fjárræktarfélagsins Hníf-
ils í Fljótshlíð og gegndi þar
trúnaðarstörfum. Árið 2004
ákvað hann að leigja ungu pari
jörðina til ábúðar og tóku þau
Oddný Steina Valsdóttir og
Ágúst Jensson formlega við
rekstri búsins um áramótin
2004/2005. Taldi hann það mikið
gæfuspor. Böðvar átti nokkrar
kindur og bjó áfram í sínu húsi
og fylgdist með búskapnum af
áhuga til hins síðasta.
Útför hans verður frá Breiða-
bólsstað í Fljótshlíð í dag, 29. júní
2019, klukkan 13.
í fóstur til móð-
ursystkina sinna
að Butru í Fljóts-
hlíð þar sem hann
átti heimili alla tíð
síðan og tók við
búinu af uppal-
endum sínum
1944, fyrstu árin í
félagi við nafna
sinn og uppeld-
isbróður, Böðvar
Kristjánsson, f.
1912, til ársins 1956 er hann söðl-
aði um og flutti til Þorláks-
hafnar. Svala Björgvinsdóttir, f.
26. júní 1930, var bústýra á Butru
um árabil eða þar til hún vegna
heilsubrests fór á Dvalarheimilið
Kirkjuhvol og lést þar 27. sept-
ember 2016.
Það var um miðja síðustu öld
sem ég kynntist Böðvari á Butru
þegar ég giftist bróður hans
Ólafi og flutti hingað austur með
unga dóttur mína. Við byggðum
nýbýlið Hjarðarbrekku frá
grunni og fluttum þangað 5. des-
ember 1953. Það þurfti að koma
sér upp bústofni, þeir bræður
Böðvar og Lási gáfu okkur
nýbúunum fyrstu kúna hana
(Gömlu) Lind sem kom innan úr
Fljótshlíð. Reyndist hún hinn
mesti happagripur og afkomend-
ur hennar einnig.
Magnúsína móðursystir Böðv-
ars tók hann í fóstur tveggja ára
gamlan vegna veikinda móður
hans, fóstru sinnar naut hann í
örfá ár því hún lést 1931 og ólst
hann áfram upp á Butru hjá
móðursystkinum sínum Valde-
mar og Tótu ásamt frænda sín-
um og nafna Böðvari Kristjáns-
syni. Þrátt fyrir að hafa ekki
verið samferða í frumbernskunni
var alltaf traust taug milli þeirra
systkina, einkum bræðranna, og
hann þekkti sinn uppruna.
Á hverju ári fyrir jólin, oftast
á Þorláksmessu, fékk Böðvar,
áður en hann sjálfur eignaðist
bíl, einhvern sveitunga sinn til
að keyra sig út að Hjarðar-
brekku, afhenti mér dágóða fjár-
hæð og fól mér að velja jólagjaf-
irnar frá sér handa börnunum
og sá um að koma mér í kaup-
staðinn. Fyrir þetta er ég æv-
inlega þakklát.
Svala Björgvinsdóttir réðst
sem býstýra að Butru eftir að
hafa verið samtíða okkur á Geld-
ingalæk. Þegar bílar komu á
bæði heimilin varð samgangur
meiri, jafnvel teknar orlofsnæt-
ur. Að endingu vil ég þakka fyrir
hönd Hjarðarbrekkuheimilisins
áralanga tryggð og vináttu. Hvíl
í friði.
Sigríður Vilmundardóttir
frá Hjarðarbrekku.
Í dag kveð ég minn aldna og
góða nágranna Böðvar Gíslason,
bónda á Burtu í Fljótshlíð.
Kynni okkar hófust þegar ég var
smástrákur á næsta bæ. Sam-
gangur og vinátta var mikil milli
bæja og löngum var hjálpast að
við fjárstúss og önnur tilfallandi
störf ef á þurfti að halda. Í
minningunni var Böðvar hávax-
inn, hvatvís, viljasterkur, ein-
beittur, ákveðinn, fluggreindur
og oftast glaðlyndur og þannig
tel ég að hann gleymist engum
sem hann þekktu.
Böðvar var framkvæmdamað-
ur, byggði útihús og íbúðarhús
og ræktaði stórar spildur af tún-
um á Butruaurum. Enda ber
jörðin þess merki í dag, en hann
bjó myndarbúi á Butru rúm 60
ár. Þá var Böðvar mikill rækt-
unarmaður og átti verðlauna-
hrúta og ræktaði stórt og fallegt
fé. Hann naut ávallt aðstoðar
vinnufólks yfir sumarmánuðina
en vert er að geta Svölu Björg-
vinsdóttur sem réðst ung til
starfa hjá Böðvari og var ráðs-
kona á Burtu fram til ársins
2009 þegar hún flutti sökum las-
leika að Kirkjuhvoli. Hún átti
sinn hlut í því að á Butru var
framleidd úrvalsmjólk um árabil
og fékk búið viðurkenningar fyr-
ir. Böðvar reyndist Svölu ein-
staklega traustur og honum var
mikið í mun velferð hennar síð-
ustu æviárin, en hún lést árið
2016.
Eftir að Svala flutti burt bjó
Böðvar einn í sínu húsi og sá að
mestu um sig sjálfur næstu tíu
árin. Eldaði einfaldan en hollan
mat á hverjum degi.
Eitt stærsta gæfuspor sem
Böðvar tók var þó sú snjalla
ákvörðun hans árið 2004, þá
kominn á 83. aldursárið, að
bjóða ungu pari sem nýlega
hafði lokið prófum frá Bænda-
skólanum á Hvanneyri, þeim
Ágústi Jenssyni frænda mínum
frá Teigi og unnustu hans Odd-
nýju Steinu Valsdóttur frá Út-
hlíð í Skaftártungu, að taka jörð-
ina á leigu og kaupa af honum
fjárstofninn og einnig hefja
nautaeldi til kjötframleiðslu.
Unga parið reisti sér hús stein-
snar frá íbúðarhúsinu á Butru
og gerði það Böðvari kleift að
búa heima hjá sér allt þar til fyr-
ir um tveimur mánuðum er hann
fékk inni á Kirkjuhvoli. Gústi og
Oddný hafa framkvæmt mikið á
jörðinni síðan þau komu að
Butru og var Böðvar afar stoltur
af störfum þeirra enda var það
mikið kappsmál fyrir hann að
áfram yrði búrekstur á þessari
kostajörð sem Butra er. Börn
þeira Gústa og Oddnýjar eru
þrjú, fædd 2007, 2009 og 2011 og
hafa verið Böðvari miklir gleði-
gjafar.
Ég var svo lánsamur á síðari
árum að eiga reglulega félag við
Böðvar og kom til hans að Butru
og naut ég gestrisni hans og
glaðværðar. Ávallt var kaffi á
boðstólum og sagði hann gjarn-
an „þú veist hvar bollarnir eru
geymdir“. Hann spurði um
margt sem tengdist mínu starfi
og hafði áhuga á því sem aðrir
voru að gera. Ég hafði líka mjög
gaman af sögum sem hann sagði
mér sem seint munu gleymast.
Böðvar tók að sér margs konar
trúnaðarstörf í sinni sveit á ár-
um áður, sat í hreppsnefnd um
árabil, var fjallskilastjóri svo
eitthvað sé nefnt. Þá var hann
mikill áhugamaður um bridds og
spilaði árum saman við nokkra
sveitunga sína. Einnig fylgdist
Böðvar vel með íþróttum og
horfði á alla landsleiki Íslands,
sama hver íþróttin var.
Blessuð sé minning Böðvars
Gíslasonar á Butru.
Guðbjörn Árnason.
Það er tómlegt til þess að
hugsa að ekki verði fleiri sam-
verustundir með Böðvari við eld-
húsborðið á Butru þar sem farið
verður yfir stöðuna og málefni
líðandi stundar. Fréttir úr sauð-
burði, af heyskap, heimtum,
meðalvigt, tíðinni, því hvernig
jörð og skepnur hafist við. Böðv-
ar kom að Butru tveggja ára til
móðursystkina sinna. Böðvar
átti að dvelja þar meðan móðir
hans næði sér af veikindum.
Móðir hans lést og hann dvaldi
áfram á Butru. Magnúsína sem
annaðist Böðvar mest lést þegar
Böðvar var á tíunda árinu, það
var auðheyrt í máli Böðvars að
hún hafði verið honum kær.
Böðvar tók við búinu 1944. Svala
Björgvinsdóttur kom að Butru
1950 og varð bústýra hjá Böðv-
ari. Svala átti ríkan sess í lífi og
starfi Böðvars og má segja að
hún hafi staðið að bústörfum til
jafns við hann. Á milli þeirra
þróaðist djúp vinátta og tók frá-
fall Svölu mjög á Böðvar. Böðv-
ar gekk í skóla í fjóra vetur.
Þrátt fyrir skamma skólagöngu
var Böðvar víðlesinn og vel að
sér. Hann var viðræðugóður
nánast hvert sem umræðuefnið
var. Fylgdist vel með fréttum og
hafði miklar skoðanir á pólitík.
Landsleiki í hand- og fótbolta lét
hann ekki fram hjá sér fara.
Böðvar var hafsjór skemmti-
legra sagna, sem ýmist höfðu
gerst í sveitinni eða hann lesið.
Þegar þannig lá á honum komu
sögurnar hver af annarri og var
gaman á að hlýða. Hafði Böðvar
það stundum á orði að það væri
til marks um slóðaskap sinn að
hafa komið að Butru tveggja ára
til skammrar dvalar en væri þar
enn! Slóðaskapur er þó lýsing
sem síst átti við um Böðvar.
Hann var hreinskiptinn, orðvar,
nákvæmur og góður rekstrar-
maður. Hann var ekki fyrir orð-
skrúð eða óþarfa. Líkt og margir
af hans kynslóð var Böðvari
nýtni í blóð borin og hvers konar
sóun kunni hann illa. Hann var
hugmaður um búskapinn og
búnaðist vel. Hann var góður
bóndi í þeim skilningi, drifinn
áfram af gjöfulum störfum þess
er ræktar jörð og fénað, uppsker
og nýtur ávaxta, en telst líklega
hafa verið meiri verkstjóri en
verkmaður. Umhyggjan fyrir
landinu, samfélaginu og sveitinni
duldist engum sem kynntist
Böðvari. Á afmælisdegi okkar
árið 2004 kallaði Böðvar Gústa
til sín og bauð okkur að kaupa
reksturinn og taka við á Butru.
Þá hafði Böðvar staðið fyrir
búinu í slétt 60 ár. Hann lagði
upp skýrar línur varðandi fyr-
irkomulagið okkar á milli. Oft
spurðum við Böðvar álits um at-
riði varðandi búskapinn. Hann
miðlaði greiðlega af reynslunni
þegar hann taldi sig hafa til mál-
anna að leggja en skipti sér aldr-
ei af að fyrra bragði. Til
barnanna náði hann vel og eftir
að Svala fór gætti hann þess
ávallt að eiga eitthvert lítilræði
handa þeim. Það hafa því verið
vinsælustu sendiferðir barnanna
að fara yfir í hitt húsið. Hann
lagði frá fyrsta degi áherslu á
hreinskiptni í samskiptum okkar
á milli. Við erum óendanlega
þakklát fyrir þetta tækifæri sem
hann færði okkur. Ekki síður er-
um við þakklát fyrir góð kynni
af merkum manni. Vinátta Böðv-
ars og Svölu er okkur dýrmæt
og munum við alltaf búa að
henni og geyma með okkur.
Hafðu þökk fyrir allt og allt,
kæri Böðvar. Hvíl í friði, vinur.
Ágúst, Oddný og börn.
Böðvar Gíslason
Davíð
útfararstjóri
551 3485 - www.udo.is
Óli Pétur
útfararstjóri
FALLEGIR LEGSTEINAR
Verið velkomin
Á góðu verði
Auðbrekku 4, 200 Kópavogi, sími: 537-1029, www.bergsteinar.is
Opið: 10-17 alla virka daga
Elskulegur eiginmaður minn, faðir,
tengdafaðir og afi,
GUÐJÓN ÞORKELSSON,
Þúfuseli 1,
Reykjavík,
lést á Ísafold í Garðabæ aðfaranótt
sunnudagsins 23. júní.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey.
Ingibjörg Sívertsen Jónsdóttir
Margrét Ó. Guðjónsdóttir S. Sigurður Ben Guðmundsson
Þorkell Guðjónsson Gígja Gunnarsdóttir
Elísabet Ó. Guðjónsdóttir S. Ingimundur Sverrir Sigfússon
Guðjón Ingi, Bjarki Rúnar, Guðjón og Sól
Þökkum innilega auðsýnda samúð og
hlýhug við andlát og útför
ELSU JÓHÖNNU ÓSKARSDÓTTUR,
Mýrarbraut 11,
Blönduósi.
Fyrir hönd aðstandenda,
Gunnar Sig. Sigurðsson
Ástkær sambýliskona, móðir okkar,
tengdamóðir, amma og langamma,
ÁSA SNÆBJÖRNSDÓTTIR,
Klettahlíð 18, Hveragerði,
andaðist á hjúkrunarheimilinu Ási í
Hveragerði 14. júní.
Útförin fer fram frá Stóru-Borgarkirkju í Grímsnes- og
Grafningshreppi laugardaginn 13. júlí klukkan 13.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir en þeim sem vilja
minnast hennar er bent á minningarsjóð Alzheimersamtakanna.
Guðjón Jónson
Magnea Magnúsdóttir Stefán Jóhannsson
Snæbjörn Magnússon Kristjana R. Sveinsdóttir
Magnús Magnússon Lilja Jósepsdóttir
Kristbjörg Magnúsdóttir Halldór H. Ísleifsson
Helga Magnúsdóttir Sigurjón G. Jónsson
Hildur Magnúsdóttir Þröstur Sigurjónsson
og fjölskyldur
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir og afi,
BJARNI HRAFN GUÐMUNDSSON,
vélstjóri,
lést á Landspítalanum við Hringbraut,
laugardaginn 22. júní.
Útför hans fer fram frá Háteigskirkju
fimmtudaginn 4. júlí klukkan 13.
Sérstakar þakkir til starfsfólks hjartadeildar Landspítalans fyrir
einstaka aðhlynningu og hlýhug.
Kristín Birna Bjarnadóttir, Matthías Bjarnason
Guðmundur Bjarnason, Olga Mörk Valsdóttir
Bergljót María, Bjarni Valur, Elín María,
Valdís María, Matthildur María,
Jórunn María og Steinunn María